Author Archives: Heleen Florusse

You get stress from autism

Als je door autisme stress voelt bij dingen die elke dag terugkomen.

Bij mij aan tafel

Bij mij aan tafel komen komt autisme best vaak ter sprake. Regelmatig spreek ik mensen die kenmerken van autisme herkennen. Wel of geen diagnose hebben. Bij vrouwen wordt autisme veel minder herkend dan bij mannen.

Ik diagnosticeer niets, dat is een vak apart. Maar we bespreken wel de impact die autisme heeft op je leven.

Mijn gasten hebben bijna allemaal een hoge intelligentie. Vaak ook goed opgeleid en werkend. Tot zover geen probleem, zou je denken. En toch is dat niet waar.

Dagelijkse dingen

Dagelijkse dingen kunnen je veel moeite en energie kosten. Als je autisme hebt, kunnen hele dagelijkse dingen je veel moeite en energie kosten. Mensen met autisme kunnen óp zien tegen op het oog “normale” activiteiten. Zo erg dat ze er stress van krijgen. Soms zelfs heftige lichamelijke reacties. Buikpijn, hartslag omhoog. Zweten. Hoofdpijn. Soms letterlijk geen stap durven zetten.

Toch functioneren deze mensen prima. Ze hebben op een of andere manier iets gevonden om de dingen waar ze moeite mee hebben toch te doen.

Spannende dingen

Het gekke is dat je in de regel mag verwachten dat als je spannende dingen vaker doet, ze je steeds gemakkelijker en met minder stress afgaan.

Bij mensen met autisme is dat niet het geval. Natuurlijk wordt je steeds ervarener in moeilijke dingen doen, maar het stressgevoel verdwijnt bij hen niet als ze het vaker doen. Steeds opnieuw moeten ze met die spanning omgaan. Dagelijks.

Welke dagelijkse situaties kunnen zoal stress opleveren:

– Bellen
– Naar werk of college gaan, het gebouw inlopen
– In de bus of trein
– Boodschappen doen
– Nieuwe mensen ontmoeten
– Veel mensen tegelijk
– Een vraag stellen, iemand aanspreken
– Hulp vragen

Al deze situaties komen regelmatig voor. Heel normale dagelijks dingen. Maar als je elke keer opnieuw de stress voelt opkomen, hoe vaak je het ook al gedaan hebt, kost dit heel veel energie.

Vermoeidheid

Mensen met autisme kunnen daarom erg moe zijn van een normale dag.

– Ze hebben meer hersteltijd nodig.
– Meer tijd nodig om af te schakelen.
– In het ergste geval gaan ze situaties vermijden.

Autisme zie je niet aan de buitenkant. Maar in de binnenkant wordt elke dag strijd geleverd. Meer begrip en af en toe wat hulp mag wat mij betreft best.

Kan ik jou helpen met omgaan met dagelijkse spanning in je werk?

Mail me gerust.

Werk ze !

Heleen Florusse – Florusse Ontwikkeling Training Coaching

Trust, resilience or courage. What do you need to get the best out of your career?

Over Olympische Spelen, vertrouwen, veerkracht en lef.

Ik ben een fervent sportkijker. Vooral grote toernooien en wedstrijden. Dat heb ik als kind meegekregen en doe ik nog steeds me heel veel plezier. Ik merk dat ik graag naar meer kijk dan het resultaat op de streep. Ik hou van mooie sport, spanning, klasse maar ik kan ook goed kijken naar lange wedstrijden. Om te zien wat er allemaal gebeurt. In de wedstrijd, maar ook met de sporters. Hoe gaan zij om met hun eigen kwaliteit en de druk. Hoe goed zijn ze eigenlijk en hoe nemen ze beslissingen, kunnen ze nog doorzetten of moeten ze het hoofd buigen? Welke tactiek? Hoe reageren ze op hun concurrenten? En natuurlijk zie ik uiteindelijk het liefst dat Nederland wint.

Ook deze Olympische Spelen heb ik lekker veel kunnen kijken.
Ik deel graag drie momenten die mij bijbleven. Omdat het over elementen gaat die ik dagelijks tegen kom bij mensen bij aan tafel. Mensen met heel andere topkwaliteiten. Maar deze spelen ook voor hen vaak een rol.

1) Vertrouwen

Johan de Wit is al een aantal jaren coach van de Japanse schaatssters. Japanners kunnen heel hard schaatsen, maar ze wonnen zelden grote wedstrijden. Nu wel. Johan heeft wonderen verricht. Aan Annette Gerritsen, voormalig topschaatsster, werd gevraagd wat volgens haar het belangrijkste was. Natuurlijk noemde ze de trainingsaanpak en kennis van Johan de Wit. Maar het kernwoord was vertrouwen.

Johan wist de Japanse dames het vertrouwen te geven dat ze het konden. Als anderen medailles konden halen, waarom zij dan niet? Coach en sporters hadden vertrouwen in elkaar en dat gaf de schaatssters vertrouwen in zichzelf. De ontlading en emotie toen de vrouwen goud pakten op de ploegenachtervolging was enorm.

2) Veerkracht

Hoeveel is er al niet geschreven over de 10 km van Sven Kamer. Steeds weer een periode van 4 jaar opnieuw alles afstemmen op de Olympische Spelen. Er plezier in houden. Zorgen dat je ook in tussenliggende jaren de concurrentie voor blijft. En dan komt die dag…. En dan is het (opnieuw) niet gelukt. Dat verwerken, je eigen teleurstelling, omgaan met die van anderen. Je zelf bij elkaar rapen en er gewoon weer staan voor de wedstrijden die nog moeten komen, de ploegenachtervolging.

Geen excuses, geen verwijten naar anderen. Je bent goed, de beste, en ook dan is er geen garantie voor succes. En om dan weer een vaatje energie te vinden,  om niet aan jezelf te gaan twijfelen, maar je herpakken.

3) Lef

Wie had serieus rekening gehouden met de gouden medaille van Carlijn Achtereekte? Al jaren op in de top, maar nog nooit op het podium. Er zijn ook zoveel ander goede schaatssters. Blijkbaar de capaciteiten die er nog nooit op het goede moment uit waren gekomen. Wat zij had gedaan? Uit eigen initiatief gevraagd of ze bij Jac Orie in de ploeg mocht komen. Jac Orie,  De Absolute Topcoach van het mannenschaatsen. De ene na de andere winnaar afgeleverd. Ze kende hem niet persoonlijk, had hem nog nooit gesproken, maar dacht na Sotchi: “Als ik het hem niet vraag, zal ik nooit weten wat ik er uit kan halen.” Dus ze heeft het lef gehad om hem gewoon op te bellen en te vragen of ze bij hem mocht komen trainen. Wat een goed besluit, wat een lef en wat een geweldig resultaat.

Talent alleen is nooit genoeg. Er komen altijd momenten dat je

·         vertrouwen,

·         veerkracht en

·         lef nodig hebt.

Mail me gerust als ik jou met een van de thema’s verder kan helpen. Zodat jij ook het best uit jouw carrière kan halen.

Werk ze!

Clinic, group lessons or a ticket strip

Clinic, groepslessen of strippenkaart? Op welke manier leer jij het meest?

Als je iets wilt leren zoek je een meester. Iemand die jou kan helpen om beter te worden in wat jij wilt leren. Maar wat is dan de beste vorm?

Ik sprak onlangs iemand bij mij aan tafel die vertelde over hoe hij had leren skiën. Dat leerde hij pas op latere leeftijd. Hij had natuurlijk gewoon skilessen kunnen nemen in een skiklas. Maar hij pakte het anders aan.

1. Hij bekeek filmpjes van skiënde mensen.
2. Hij probeerde te visualiseren welke bewegingen hij moest maken om ook zo te kunnen skiën.
3. Met die voorbereiding nam hij les. Niet in een klasje, maar individueel. Bij een skileraar. In een paar dagen intensief samen aan het werk.

Resultaat: In relatief weinig tijd ging het skiën hem behoorlijk goed af.

Ik vond dit een mooi voorbeeld van intensief en compact leren. Het vergt heel wat voorbereiding van de leerling. Het werkt natuurlijk ook beter als er al potentieel talent aanwezig is. En het vraagt een leermeester die zo intensief 1 op 1 kan werken.

Een zelfde soort ervaring hoorde ik van iemand die anderen helpt om hun financiën op orde te krijgen. Als ze de mogelijkheid had om langere tijd met iemand te werken in plaats van wekelijks een uurtje, was het resultaat zo veel groter.

Intensiteit

In mijn praktijk werk ik ook zo. Mijn gasten kunnen heel veel zelf, hoef ik niet bij te helpen. Ze kunnen zich heel goed zelf voorbereiden op wat ze willen onderzoeken of bereiken. En in hele dagen en dagdelen werken we intensief samen om

> De echte kern van de vraag te vinden,
> te onderzoeken waar iemand in kan leren
> te leren “nieuw gedrag” echt in te slijpen.
> Hardnekkige misvattingen of aannames op te sporen.
> Verbindingen te kunnen leggen met wat we eerder op de dag al zijn tegengekomen.

Resultaat

Een hele dag 1 op 1 werken is intensief. Je moet de energie van de dag goed bewaken. Maar de intensiteit én effectiviteit is zoveel groter dan wanneer je elkaar om de week 1,5 uur spreekt. Mensen komen dan gehaast binnen. Letten op de klok omdat ze door moeten naar de volgende afspraak. En als je ergens nog iets te binnen schiet moet je wachten tot de volgende gelegenheid.

Als je de ochtend met elkaar begint en de hele dag hebt, geeft dat zo’n ander gevoel van tijd. En je blijft ook in contact, je voelt geen haast. De onderdelen die je wilt bespreken kan je ook veel gemakkelijker met elkaar verbinden. Je besteedt de beschikbare uren zoveel intensiever en effectiever.

Ik merk dat in mijn werk mijn “clinic” vorm veel extra’s geeft. En dat vinden mensen aan tafel ook.

Nooit meer in de groep?

Nee dat lijkt me niet. Ik heb al zoveel trainingen en workshops mogen begeleiden dat ik daar ook zeker de waarde van zie. Maar het is anders. In een groep kan je veel delen. Je bereikt mensen als het goed is met jouw inzichten en probeert ze zelf in beweging te krijgen. Mensen kunnen ook leren van elkaars ervaringen. Maar ik ben minder in staat om iedereen individueel te helpen, Maatwerk te leveren. En dat is waar ik veel voldoening uithaal. En waar de mensen bij mij aan tafel ook behoefte aan hebben.

Dus geen coachsessies?

Ja hoor, die zijn net zo goed heel waardevol. Voor mijn gasten vooral als ze behoefte hebben aan sparren, bijsturen, onderhoud. Of bij korte vragen om weer zelf verder te kunnen.
Maar als je echt een proces in gang wil zetten, serieus iets wil veranderen, dan werkt bij mij de clinic vorm heel erg goed.
En ben ik blij met het verhaal van de beginnende skiër.  Heel herkenbaar.

Heb jij behoefte aan hulp bij een serieuze verandering? Wil jij een intense leerervaring meemaken waar je zelf mee verder kunt? En wil jij onderzoeken of je mijn hulp kunt gebruiken?

Mail me gerust, dan spreken we elkaar bij mij aan tafel.