Trust, resilience or courage. What do you need to get the best out of your career?
Over Olympische Spelen, vertrouwen, veerkracht en lef.
Ik ben een fervent sportkijker. Vooral grote toernooien en wedstrijden. Dat heb ik als kind meegekregen en doe ik nog steeds me heel veel plezier. Ik merk dat ik graag naar meer kijk dan het resultaat op de streep. Ik hou van mooie sport, spanning, klasse maar ik kan ook goed kijken naar lange wedstrijden. Om te zien wat er allemaal gebeurt. In de wedstrijd, maar ook met de sporters. Hoe gaan zij om met hun eigen kwaliteit en de druk. Hoe goed zijn ze eigenlijk en hoe nemen ze beslissingen, kunnen ze nog doorzetten of moeten ze het hoofd buigen? Welke tactiek? Hoe reageren ze op hun concurrenten? En natuurlijk zie ik uiteindelijk het liefst dat Nederland wint.
Ook deze Olympische Spelen heb ik lekker veel kunnen kijken.
Ik deel graag drie momenten die mij bijbleven. Omdat het over elementen gaat die ik dagelijks tegen kom bij mensen bij aan tafel. Mensen met heel andere topkwaliteiten. Maar deze spelen ook voor hen vaak een rol.
1) Vertrouwen
Johan de Wit is al een aantal jaren coach van de Japanse schaatssters. Japanners kunnen heel hard schaatsen, maar ze wonnen zelden grote wedstrijden. Nu wel. Johan heeft wonderen verricht. Aan Annette Gerritsen, voormalig topschaatsster, werd gevraagd wat volgens haar het belangrijkste was. Natuurlijk noemde ze de trainingsaanpak en kennis van Johan de Wit. Maar het kernwoord was vertrouwen.
Johan wist de Japanse dames het vertrouwen te geven dat ze het konden. Als anderen medailles konden halen, waarom zij dan niet? Coach en sporters hadden vertrouwen in elkaar en dat gaf de schaatssters vertrouwen in zichzelf. De ontlading en emotie toen de vrouwen goud pakten op de ploegenachtervolging was enorm.
2) Veerkracht
Hoeveel is er al niet geschreven over de 10 km van Sven Kamer. Steeds weer een periode van 4 jaar opnieuw alles afstemmen op de Olympische Spelen. Er plezier in houden. Zorgen dat je ook in tussenliggende jaren de concurrentie voor blijft. En dan komt die dag…. En dan is het (opnieuw) niet gelukt. Dat verwerken, je eigen teleurstelling, omgaan met die van anderen. Je zelf bij elkaar rapen en er gewoon weer staan voor de wedstrijden die nog moeten komen, de ploegenachtervolging.
Geen excuses, geen verwijten naar anderen. Je bent goed, de beste, en ook dan is er geen garantie voor succes. En om dan weer een vaatje energie te vinden, om niet aan jezelf te gaan twijfelen, maar je herpakken.
3) Lef
Wie had serieus rekening gehouden met de gouden medaille van Carlijn Achtereekte? Al jaren op in de top, maar nog nooit op het podium. Er zijn ook zoveel ander goede schaatssters. Blijkbaar de capaciteiten die er nog nooit op het goede moment uit waren gekomen. Wat zij had gedaan? Uit eigen initiatief gevraagd of ze bij Jac Orie in de ploeg mocht komen. Jac Orie, De Absolute Topcoach van het mannenschaatsen. De ene na de andere winnaar afgeleverd. Ze kende hem niet persoonlijk, had hem nog nooit gesproken, maar dacht na Sotchi: “Als ik het hem niet vraag, zal ik nooit weten wat ik er uit kan halen.” Dus ze heeft het lef gehad om hem gewoon op te bellen en te vragen of ze bij hem mocht komen trainen. Wat een goed besluit, wat een lef en wat een geweldig resultaat.
Talent alleen is nooit genoeg. Er komen altijd momenten dat je
· vertrouwen,
· veerkracht en
· lef nodig hebt.
Mail me gerust als ik jou met een van de thema’s verder kan helpen. Zodat jij ook het best uit jouw carrière kan halen.
Werk ze!
