Tag Archives: rotgevoel

  • 0

Leeftijdsdiscriminatie. Wat is jouw ervaring?

Tags : 

 

 

Leeftijdsdiscriminatie.

In mijn mailbox zag ik pas dit bericht voorbijkomen:  ‘Zo zorg je dat je als 50 plusser wel kansen krijgt. ‘

(https://www.intermediair.nl/emancipatie-en-diversiteit/ouderen-op-de-arbeidsmarkt/zo-zorg-je-dat-je-als-55-plusser-wel-kansen-krijgt?utm_source=sim&utm_medium=email&utm_campaign=nieuwsbrief_b2c_lead&utm_content=wk06_di&utm_term=2021)

Dit artikeltje wilde ik wel even lezen. Want ik help aan mijn tafel regelmatig mensen van boven de 45. Of boven de 50. Of 55…. En ik weet eigenlijk nooit wat ik moet denken van de berichten over leeftijdsdiscriminatie

In dit stukje wordt heel summier bericht over het leeftijdsdiscriminatieonderzoek van Libelle, waaraan 514 Nederlandse vrouwen tussen de 45 en 70 jaar meededen.

Toch maar even doorgeklikt. Wat kan ik van dit onderzoek leren voor mijn gasten?

 

Schokkende getallen?

Ik lees woorden als “schokkende getallen” en “ageism”.  Over mensen die tientallen sollicitatiebrieven hebben geschreven, geen succes hebben en voelen dat hun leeftijd maakt dat ze er niet door komen, ook al wordt dat niet gezegd.

Ik lees ook een voorbeeld van iemand ouder dan 50, die geïnteresseerd was in een functie bij IKEA als keukenverkoper. En waar tijdens het sollicitatieproces met geen woord over leeftijd werd gerept. Wel over de interne opleiding, en beschikbare uren. Zo’n voorbeeld ken ik ook precies zo in mijn privékring.

Even later beland ik ook op dit stukje van Jesse Geul: “Leeftijdsdiscriminatie bestaat nauwelijks.”
(https://www.intermediair.nl/emancipatie-en-diversiteit/ouderen-op-de-arbeidsmarkt/leeftijdsdiscriminatie-bestaat-nauwelijks)

Dus bestaat het nou wel of niet?

 

Is leeftijd dan geen obstakel?

Aan mijn tafel spreek ik ook gasten van 50 jaar of ouder. De meesten met veel werkervaring en goed opgeleid. Mannen en vrouwen.

En het is mijn ervaring dat ze eigenlijk allemaal hun weg weer vinden. Sommigen vrij snel, bij anderen duurt het langer. We hebben het zelden over leeftijd.

Ik denk dat het belangrijk is dat je, vóór je gaat solliciteren, voorwerk hebt gedaan en een goed beeld hebt van

 – jezelf
 – wat je zoekt
 – deze tijd

En dat je daarnaast hebt onderzocht:

 – Hoe heeft je leven eruit gezien?
 – Wat wil je vinden in je werk? en wat liever niet (meer)?
 – Hoe helder is je beeld van wat er in deze tijden gevraagd wordt?
 – Wat wil je ontwikkelen, doorgeven, brengen in de komende jaren?
 – Hoe laat je zien wie je nu bent?

Ook belangrijk: heb je ook onderzocht wat er er in je rugzak zit wat betreft persoonlijke ontwikkeling, opleiding, kennis en ervaring, keuzes en toekomstbeeld.

Zo’n  vooronderzoek geldt voor alle leeftijden. Ook de eind twintigers, dertigers,  veertigers en zelf zestigers kunnen beter eerst onderzoek doen voor ze reageren op gepubliceerde vacatures. 

 

Net de loterij

Als je solliciteert op vacatures zonder gedegen voorwerk, speelt de geluksfactor een grote rol. Zoals ik vandaag nog zei bij mij aan tafel: net als bij een loterij. Een lot kopen kan je altijd doen. Je weet maar nooit of jij de gelukkige gaat zijn. Maar in de praktijk is je kans op prijs klein.

Als je vaak solliciteert, onder het mom ‘niet geschoten is altijd mis’ en ‘je weet maar nooit, als ik maar eenmaal aan tafel kom licht ik mezelf toe’, ben je één van de velen. Dan geef je de selecteur ruim baan om zich niet in jou te verdiepen en zomaar een aantal andere kandidaten te kiezen om beter te leren kennen. Om allerlei redenen. Herkenning, achtergrond, of aannames over salariseisen, zorgtaken, ziekteverzuim, energie, ambitie. En dan kan leeftijd wel meespelen.

Waardoor jij ‘voelt dat het aan je leeftijd ligt.’

 

Leeftijdsdiscriminatie? Of gebrek aan voorwerk?

Ik ben er niet van overtuigd dat leeftijd dé reden is dat mensen niet verder komen in sollicitaties. Ik denk dat je gemakkelijker op de verkeerde stapel terecht komt en niet verder komt in de procedure als je gaat solliciteren zonder goed voorwerk.

Je kan het dan wel als leeftijdsdiscriminatie ervaren.
Ik denk eerder dat goede voorbereiding nodig is.
Dan wordt niet leeftijd het belangrijkste selectiecriterium, maar hoe goed je er past.

 

Kan je hulp gebruiken?

Laat het me weten. Er is altijd tijd voor een eerste gesprek waarin we jouw vragen en situatie kunnen onderzoeken. Ongeacht je leeftijd.

Werk ze!

 

 

 

https://www.florusseotc.nl/tag/Loopbaancoaching

Afbeelding van Lukas Bieri via Pixabay

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book

Image by RAEng_Publications from Pixabay


  • 0

Weer meer open. Wat is jou duidelijk geworden in de afgelopen tijd?

Tags : 

 

 

Weer meer open.

Weer wat maatregelen verder opgeschoven. Horeca, theater, sport, er mag weer wat meer. Maar nog steeds met maatregelen die ons nog niet vrijuit laten leven. Of het wijs is weet ik niet. De media staan vol met meningen en analyses en ik lees ze wel, maar soms ook niet.

Ook als je niet in de zwaar getroffen sectoren werkt heeft deze coronatijd je leven waarschijnlijk overhoop gegooid. Iedereen, in elke leeftijdscategorie, is er door geraakt.

 

Onderbelasting? Of niet meer op de juiste plek?

Vanochtend maakte ik kennis met een jonge man die de energie weg voelt lekken, maar niet zo snel weet waar hij nu goed aan doet. Flink zijn en stug doorgaan? Solliciteren? Maar waar? Van de vacature advertenties wordt hij op de één of andere manier ook niet enthousiast. Hij weet het even niet.

Want vanwaar zijn onrust?

Komt het doordat er veel minder werk ligt, de druk er deze periode vanaf is? Doordat hij veel thuis werkt, wat aan de ene kant lekker rustig is, maar waardoor hij ook vel minder contact heeft met zijn collega’s ?

Of is hij sowieso toe een iets anders? Hij werkt al langer bij zijn organisatie dan hij vooraf had gedacht. Is dit dan het moment op iets anders te gaan doen?

Hij weet niet waar hij moet beginnen en misschien ga ik hem helpen.

 

Overbelasting? Of niet meer op de juiste plek?

Eerder deze week sprak ik een andere gast. Ook zij was in een heel andere modus terecht gekomen door deze tijd.

Een hoogbegaafde dochter die heel veel thuis zat omdat ze uitgeput was geraakt, manlief werkt thuis, maar heeft veel moeite met werk en huis scheiden en zonderde zich af in huis. En haar eigen werk dat ze deels thuis en deels op locatie deed.

Doordat alle patronen waren verschoven zag ze geen mogelijkheid meer om energie bij te tanken. Thuis niet, op het werk niet. En nergens meer ruimte om iets voor zichzelf te doen en op te laden. Ze was afgelopen jaar uitgevallen door overbelasting. En ook al is ze nu al een stuk hersteld, ze vraagt zich af wat ze structureel het beste kan doen om werk, zorg en eigen plezier weer op een gezonde manier te kunnen combineren.

 

Ieder verhaal is anders

Iedereen heeft zijn eigen verhaal. Hoe de afgelopen twee jaren jouw leef- en werk balans hebben omgegooid. Of aan de oppervlakte hebben gebracht dat je niet meer op het juist spoor zit.

In mijn eigen wereld geldt hetzelfde. We werken allebei veel meer thuis. En dat is fijn en soms niet. Mijn twee studerende zonen hebben nauwelijks contacturen op de universiteit. De ene heeft daar last van omdat zijn stageperiode daardoor veel moeilijker is. De andere is naar Zweden vertrokken, daar is de universiteit wel open.

Mijn hoeveelheid werk was vorig jaar aardig teruggelopen. Ik heb afgelopen zomer ook nagedacht wat ik eigenlijk zelf het liefste doe. Ik ben begonnen aan een vakopleiding van drie jaar, ver buiten mijn vakgebied en comfortzone. Heel erg leuk, krijg ik veel energie van. Maar neemt ook een deel van mijn week in beslag. De lessen zelf en alle uren die ik nodig heb voor de opdrachten.

En inmiddels is de aanloop van nieuwe gasten weer op gang. Vind ik ook heel fijn. Wel weer opnieuw evenwicht zoeken.

 

Wat hebben deze coronajaren bij jou aan het licht gebracht?

Kan jij door met wat je deed? Moet jij opnieuw balans zoeken? Of is duidelijk dat je ergens anders verder moet of wilt, maar weet je nog niet waar en hoe?

Maak gerust gebruik van één van de gratis eerste gesprekken bij mij aan tafel. Dan onderzoeken we wat je nodig hebt en of je mijn hulp kunt gebruiken.

Mail me hier voor het maken van een afspraak.

Werk ze!

 

 

 

https://www.florusseotc.nl/tag/Loopbaancoaching

Afbeelding van ? Mabel Amber, who will one day via Pixabay

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book

Image by RAEng_Publications from Pixabay


  • 0

Het energielek van een rotgevoel.

Tags : 

 

 

Vanochtend, op de fiets, vielen er opeens weer wat puzzelstukjes in elkaar. Zomaar. Naar aanleiding van een aantal gebeurtenissen in mijn werk aan tafel en in mijn persoonlijke leven van de afgelopen weken.

Misschien kwam het door het heerlijke heldere koude winterweer van vanochtend. Door de route die ik graag fiets, langs weilanden en oude woonboerderijen, door een mooie wijk in de stad, naar mijn kantoor. Het fietsen is dan al een fijn begin van de dag, waarbij je niet echt aan iets hoeft te denken, maar de gedachten wel alle ruimte krijgen om door je hoofd te waaien.
En die bleven vanmorgen hangen bij ‘rotgevoel’. 

Rotgevoel

Al fietsend realiseerde ik me dat ik zelf behoorlijk last kan hebben van het rotgevoel van iemand anders. Zeker als ik betrokken ben bij het ontstaan van dat rotgevoel.
En dat zegt ook iets over mij.

Twee recente voorbeelden.

Bij mij aan tafel.

Met één van mijn gasten had ik al een aantal goede ontmoetingen achter de rug. Veel kunnen bespreken, fijne flow, mooie inzichten, met veel positieve energie afgesloten. De afgelopen keer liep het heel anders. Hij vond mijn mails vooraf al niet fijn en ook in het gesprek zag ik hem verstarren. Ik voelde zijn irritatie, die ik onverwacht had opgeroepen, groeien. Helemaal niet mijn bedoeling natuurlijk, maar het gebeurde wel.

We konden terugvinden waar het vandaan kwam. Mijn taalgebruik en vragen deden hem denken aan vroegere tijden. Hij zei ook dat het gevoel dat ik nu bij hem opriep hem vaker overkomt. Ook in zijn werk. Dus dit was heel confronterend. We zagen het gebeuren. De sfeer van deze ontmoeting was opeens heel anders. Voor de coachinzichten helemaal niet verkeerd natuurlijk, maar fijn was anders. We hebben de dag goed kunnen afronden en binnenkort zien we elkaar weer. En hoewel ik professioneel blij ben met wat er gebeurde, vind ik het niet fijn. Ik wil niet graag de oorzaak zijn van het rotgevoel van iemand anders. Ook al ben ik niet de echte oorzaak.

 

Bij mij thuis

Met mijn volwassen kinderen heb ik het heel goed. We kunnen ook alles bespreken wat ze met mij willen bespreken en dat voelt bijzonder. Mijn oudste heeft nu veel aan haar hoofd. Ze gaat voor een aantal jaren naar het buitenland voor haar werk en daar moet nog veel voor geregeld worden. En ze heeft privé een bijzondere gebeurtenis te organiseren. Daar appte ze me over, onder werktijd, terwijl ze er eigenlijk geen tijd en aandacht voor had. Ik appte kort terug en dat viel helemaal verkeerd.

‘s Avonds belde ze me. Ze vertelde hoe haar dag was verlopen, dat iedereen zich met haar bemoeide, dat iedereen iets wilde en dat ze eigenlijk de appjes daarover onvoldoende had afgehouden. Toen appte ze mij maar en ik antwoordde ook nog kort en niet wat ze nodig had. Maar dat wist ik niet.

Ze kon aan de telefoon haar verhaal kwijt, relativeren, zien hoe ze zich had laten opjagen die dag en we bespraken wat voor haar belangrijk is en wat ze van zich af mag laten glijden. Dat hielp wel. En alsnog vind ik het dan wel vervelend dat ik haar, bovenop haar drukte, ook nog een rotgevoel had gegeven. Dat blijft bij mij dan toch hangen.

Een rotgevoel zuigt energie.

Ik realiseerde me dus vanochtend zo op de fiets dat ik het heel vervelend vind als iemand anders een rotgevoel heeft. En helemaal als ik daar zelf een katalysator, of zelfs de oorzaak van ben. Het kost mij energie.

Maar beter zou ik dat rotgevoel bij de ander kunnen laten. Die heeft zijn of haar situatie om mee om te gaan. Ik kan erover praten, of meehelpen onderzoeken waar het vandaan komt en hoe je er mee om kan gaan. Maar voorkomen kan ik het niet.
En ik kan bij mezelf te rade gaan waar ik het wellicht anders had kunnen doen.

Zelf heb ik ook mijn energieleks. Ook wel eens een rotgevoel door mezelf, of door iemand anders, of door een situatie waar ik zelf helemaal niks aan kan doen. Grote of kleine rotgevoelens, zoals iedereen die heeft.

Wat kan ik wel doen?

Het onderzoeken.
Wat is het gevoel?
Waar komt het vandaan?
Is het wel van mij, of voel ik me zo terwijl het eigenlijk bij iemand anders hoort.
Kan ik er iets aan doen? Aan mezelf, aan de ander, aan de situatie.
Kan ik het accepteren dat het zo is? Van me af laten glijden?
Kan ik er met iemand over praten?
Kan ik mezelf afleiden, aandacht verleggen iets anders gaan doen?

 

Kan ik je helpen?

Kamp jij met een helder of sluimerend rotgevoel? En heeft dat invloed op je energie, op je plezier in je werk of op je leven? Wil jij jouw rotgevoel onderzoeken?

Mail me gerust voor één van de eerste afspraken, dan onderzoeken we of mijn aanpak jou ook kan helpen om het energielek van een rotgevoel te dichten.

Werk ze!

 

 

 

https://www.florusseotc.nl/tag/Loopbaancoaching

Afbeelding van FotoRieth via Pixabay

 

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book

Image by RAEng_Publications from Pixabay