Blog

Kan jij iemand gebruiken die een stukje met je meeloopt?

Soms is een woord, een zin, een uitdrukking, precies passend bij wat jij zoekt. Het hoeft maar een fragment te zijn. Uit een stukje tekst, een lezing, een interview. Het zet iets bij je in beweging. En kan zomaar het schakelaartje zijn waardoor je op “aan” gaat. meeloopt

Iemand die met je meeloopt

Ik ontvang vaak mails van mensen die op zoek zijn naar iemand die ze kan helpen bij hun zoektocht. Eén van die mails begon zo:

Beste Heleen,
Met veel interesse heb ik je website bekeken en viel mijn oog vooral op het volgende ‘als jij iemand kan gebruiken die met je meeloopt en met jou onderzoekt hoe je in elkaar zit en wat je nodig hebt om met plezier te werken, dan kan ik je helpen’ Oh wat zou die hulp fijn zijn.

En dan besef ik dat blijkbaar die zin, iemand die met je meeloopt…… voor haar zomaar zo’n zinnetje is. Het triggert haar hoe fijn het zou zijn als iemand een poosje met je optrekt, aandacht geeft, meedenkt. En die rol vervul ik graag. Voor korte of langere tijd.

Alleen meelopen is nooit genoeg.

Natuurlijk is het altijd fijn als iemand er voor jou is, tijd voor je maakt, luistert, reageert. Maar voor mij is alleen dat nooit voldoende. Ik help graag met méér.
• Met mijn kennis en ervaring over werken met plezier.
• Energiekrijgers en energieslurpers.
• De arbeidsmarkt.
• Hoogbegaafdheid of ander bijzondere kenmerken.
• Vertrouwen in jezelf.
• Verwoorden, je kunnen uitspreken, in gesproken taal en op schrift.
Dat is mijn vak.
Verder lezend in haar mail las ik dat ze juist op die gebieden vragen en ervaringen heeft:

Ik ben 31 jaar en al jaren aan het jobhoppen. Niet omdat ik dat persé wil, maar omdat ik tot nu toe nog geen enkele baan heb gevonden waar ik in pas, met plezier naar toe ga en die ik lang vol kan houden. Recent heb ik te horen gekregen dat mijn contract niet verlengd wordt, dus aan het einde van deze maand zit ik weer thuis.
Zeer recent heb ik ontdekt dat ik wel eens hoogbegaafd zou kunnen zijn. (Staat nog niet vast) & door hier over te lezen vallen er veel puzzelstukjes op zijn plek.

Inmiddels hebben we elkaar uitgebreid gesproken. Ze heeft kunnen vertellen hoe het haar vergaan is tot nu toe. Ik heb kunnen laten zien hoe ik met mensen aan de slag ga en dat ik soms korte tijd en soms wat langer met mensen meeloop en ze ook weer op weg help.
Of ze daar gebruik van gaat maken weet ze nog niet. En het is goed om daar rustig over na te denken. Want hoe fijn het ook is als je iemand hebt gevonden die graag met je meeloopt, een serieus coachprogramma stap je nooit zomaar in.

Ik help je graag

Ik zou graag met haar meelopen en
• haar weer op weg helpen
• naar een fijne werkplek
• waar ze met haar unieke kenmerken op haar plaats is.
Elk coachprogramma voelt ook als een soort voettocht. We hebben een doel, we schatten de tijd in en we gaan op pad. Met een plan, maar het is altijd verrassend wat we onder weg tegen komen.

Kan jij iemand gebruiken die een stukje met je meeloopt?
Mail me en wie weet spreken we elkaar bij mij aan tafel.

Werk ze !

Wat een effect! Je eigen verhaal is het meest leerzame wat je hebt.

Aan: Heleen Florusse
Onderwerp: wat een effect!

Hoi Heleen,
Tjee, wat was dat een gave dag met jou afgelopen donderdag! Met name wat je uit mijn biografie hebt gehaald, helpt mij enorm om (nog) meer inzicht te krijgen. Dank je wel daarvoor! En heel mooi hier achteraan kwam afgelopen weekend. Ik had met mijn zus afgesproken en ben vrijdagmiddag naar haar toe gereden. (………..) Het hele weekend door is er van alles ter sprake gekomen en op heel veel punten herkenning over en weer, super fijn! Daar bovenop nog dat heerlijke weer … een top weekend dus!

Dat wilde ik even met je delen 🙂

Met deze mail werd ik laatst op maandagochtend verrast, nadat ik weer een heel bijzondere dag met één van mijn gasten had meegemaakt.

Niet voor niets lees je steeds vaker over de kracht van storytelling, narratieve methoden, je persoonlijke verhaal kunnen doen. Zie je het verhaal het steeds vaker opduiken in trainingen, workshops, coaching trajecten. Matthijs van Nieuwkerk en Őzcan Akyol gaan zelfs in een café in Deventer mensen hun verhaal laten vertellen.

De rijkdom van je levensverhaal.

Al vanaf het begin dat ik dit werk doe ben ik gefascineerd door de rijkdom van je levensverhaal. Alles wat je in je leven hebt
·         meegekregen,
·         misgelopen,
·         meegemaakt,
·         gezien,
·         gevoeld,
·         gedaan,
·         gekozen,
·         geleerd,
leidt tot de dag van vandaag. Tot nu. Je leven is één grote optelsom.

Ik schreef er eerder ook al wat over, (artikel over  Louis van Gaal van deze zomer).
Alles wat je hebt meegemaakt, de mooie en de minder mooie dingen in je leven, als kind, scholier, student, werkende, heeft geresulteerd in waar je nu staat.

Geen makkie.

Mensen komen meestal bij mij met vragen over de richting die ze in willen slaan in werk of leven. Hebben soms al een (loopbaan)coachtraject of therapie achter de rug. Hebben hun werkervaringen en persoonlijkheidskenmerken al eindeloos uitgeplozen. Maar die zelfkennis is toch niet altijd voldoende om de draad weer op te kunnen pakken.

Ik vraag mensen echt de tijd te nemen om met aandacht hun eigen persoonlijke “film van hun leven” terug te spoelen. Aan de hand van de ijkpunten die ik ze vooraf meegeef.  Dat doe je niet even op een vrije zondagmiddag. Dat is een proces op zich. Van dagen, meestal weken.
Mensen komen dan van alles tegen. Dingen die ze helemaal vergeten waren en waar ze  graag weer aan herinnerd werden. Of juist helemaal niet. Geen enkel leven is alleen maar zonnig. Uiteenlopende emoties komen langs. Het proces van terugkijken doet al zijn werk, voordat we er ook maar iets van besproken hebben.

We maken daarom ook echt de tijd om dat verhaal te kunnen vertellen. En te onderzoeken.

Altijd bijzonder

Elk levensverhaal is bijzonder. Ik voel me ook vaak bijzonder omdat mensen zoveel persoonlijks met me delen.  Ik kan niets helen, ik ben geen therapeut. Als we zaken tegen komen die geheeld moeten worden bespreken we wat daarvoor nodig is. We zien in ieder geval dat het er is.
We vinden ook wat of waar je
·        onuitputtelijke energiebronnen zitten.
·        heel graag doet omdat jij jij bent.
·        gelukkig maakt,
·        van nature goed af gaat.

En we vinden
·         waardoor je energie weglekt. Niet alleen nu, maar ook op eerdere momenten in je leven.
·         de rode draden.
·         patronen die je kunnen helpen en
·         patronen die je in de weg zitten.

We vertalen de gevonden inzichten naar hoe je dingen wellicht anders gaan doen. Op een andere manier keuzes kan maken dan je tot nu toe gedaan hebt.

In mijn werk is het levensverhaal natuurlijk niet het enige wat we gebruiken om inzichten en handvatten te vinden hoe je weer verder kunt.
Maar het is wel de mooiste basis die ik ken om op voort te borduren in rest van ons coachprogramma.

Als je wilt onderzoeken of dit ook iets voor jou is, mail me gerust.
Je maakt altijd kans op één van de gratis eerste gesprekken bij mij aan tafel.
Voor jouw verhaal en vragen.

Werk ze !

“Het gevraagde meisje willen zijn”

Wat doe jij als de keus niet op jou valt?

“Het gevraagde meisje willen zijn” is een zinnetje dat mij altijd is bijgebleven. Het kwam van mijn eerste baas bij Philips, Karel, een vriendelijke intelligente Vlaming. Het ging toen over het binnenhalen van consultancy opdrachten die je graag wilde doen, maar die niet altijd bij jou terechtkwamen. Hoe fijn het zou zijn als jij gevraagd wordt in plaats van dat je jezelf moet aanbieden.
En over jezelf goed en op het goede moment laten zien. Laten zien wat je in huis hebt, dat je er past en dat je het graag wilt doen. Het was niet zijn sterkste kant.
Ik moest er de afgelopen tijd regelmatig aan terugdenken.

“Mam, ik bel je toch niet wakker?”

De telefoon ging vrij laat op de avond. Het was mijn jongste, student in Nijmegen. En die belt zelden. Maar hij had goed nieuws! Hij was eindelijk gekozen op de kijkavond en had een nieuwe kamer! Hij is inmiddels derdejaars en had gelukkig vrij snel in het eerste jaar een kamer gevonden. Maar daar wilde hij al heel lang weg, te eenzaam daar. Keer op keer had hij gereageerd op kamers. In studentenhuizen, bij studentenhuisvesting. Maar hij had maar geen geluk. De ene keer hoorde hij helemaal niks op zijn reactie, de andere keer werd hij wel uitgenodigd op een kijkavond maar dan werd hij  het toch niet. En bij studentenhuisvesting kwam hij maar niet hoger in de rij. Hij werd er af en toe moedeloos van.

Komt dit patroon je bekend voor?

We bespraken zijn teleurstelling, bespraken zijn aanpak. Zou hij het anders moeten doen? Hoe hou je de moed er in. Vertrouwen dat het goed komt. Maar we bespraken ook de realiteit. Als je met meerderen op één plekje aast, moet je ook een beetje geluk hebben. Natuurlijk ben je een prima huisgenoot, met tijd voor studie én ontspanning. En best gezellig, zonder elkaar in de weg te zitten. Maar dat maakt je niet de per se de uitverkorene van de avond.
En we hadden het over zijn strategie. Gewoon jezelf blijven, blijven rondkijken en reageren, alleen reageren op kamers die jij zelf ook wil. Op een keer word je beloond en vragen ze jou.
En ja, dat klopte voor hem dus uiteindelijk ook. Hij is er helemaal blij mee.

De sleutel?

• Laat het niet aan je zelfvertrouwen komen, ook al is dat best moeilijk na de zoveelste afwijzing.
• Kijk steeds of je het goed hebt aangepakt, waar je het beter zou kunnen doen, of dat je moet bijsturen.
• Blijf doorgaan
• Heb vertrouwen dat het een keer jouw kant op rolt.

Boer zoekt vrouw.

Eigenlijk heel letterlijk een situatie waarin ze alle 10 graag “het gevraagde meisje” van hun boer willen zijn. Alle 10 waren ze al een goede match met hun zoekende boer. En toch mochten er per boer maar 5 mee naar de volgende afspraak. Niet omdat de boeren de 5 afvallers niets vonden, maar omdat ze  nou eenmaal een keuze moesten maken en die viel die dag zo uit.
Voor de niet gekozen mensen geldt eigenlijk het zelfde als voor mijn jongste

• Laat het niet aan je zelfvertrouwen komen, ook al is dat best moeilijk na de afwijzing.
• Kijk steeds of je het goed hebt aangepakt, waar je het beter zou kunnen doen, of dat je moet bijsturen.
• Blijf doorgaan
• Heb vertrouwen dat het een keer jouw kant op rolt.

En wat als je wel “het gevraagde meisje” bent maar het helpt je niet?

Bij mij aan tafel besprak ik deze week het omgekeerde: De jonge dertiger die ik begeleid wordt juist wel ieder keer gekozen als hij solliciteert. Hij weet precies wat hij moet doen om gevraagd te worden. Maar elke keer is de werkplek een teleurstelling. Hij begint enthousiast, maar na een tijdje wordt het een worsteling. Dan gaat het werk steeds minder goed, gaat het stroef lopen met zijn omgeving. Bij zijn laatste baan is hij na 11 maanden tot zijn grote opluchting vertrokken.

Halverwege ons programma hebben we al een groot deel van de oorzaak te pakken. Hij weet juist  heel goed hoe hij zich moet laten zien om een baan te krijgen, maar hij heeft helemaal niet door dat de baan ook bij hem moet passen. Dat niet alleen de match met je opleiding bepaalt of je wel of niet op je plek zit. Maar dat de inhoud van het werk, de werkplek, de collega’s, de sfeer en cultuur samen bepalend zijn. Dat je in de sollicitatie onderzoekt of de werkplek ook bij jou past.

Na de zoveelste teleurstelling geldt ook voor hem:

• Laat het niet aan je zelfvertrouwen komen, ook al is dat best moeilijk na weer een mismatch
• Kijk steeds of je het goed hebt aangepakt, waar je het beter zou kunnen doen, of dat je moet bijsturen.
• Blijf doorgaan
• Heb vertrouwen dat je een plek gaat vinden die wel bij je past.

Wat doe jij als je niet “het gevraagde meisje” bent dat je wel zou willen zijn? Wat is jouw patroon?
Laat het me weten als ik je kan helpen met het te onderzoeken en je aanpak aan te passen.

Werk ze

Hoe sta jij eigenlijk in je werk?

En zie jij het voor anderen ook scherper dan voor jezelf?

1. Hoe vertel jij aan anderen over je werk?
2. Wat is jouw voldoening?
3. Hoe gelukkig ben jij met je financiële basis?
4. Past jouw model van werken bij jou?

Deze week had ik een aantal uiteenlopende ontmoetingen met mensen die mij me, onbedoeld,  lieten realiseren hoe ik in mijn werk sta.
Gek, dat is mijn vak, daarover praten, het onderzoeken.  Bij anderen dus.
Maar als het om jezelf gaat zijn de antwoorden eigenlijk helemaal niet zo scherp. Deze week merkte ik dat ik blijkbaar ook anderen nodig heb om mezelf scherper te zien.
Misschien werkt het bij jou ook wel zo.

Hoe vertel jij anderen over je werk?

Ik was afgelopen week op een trainingsdag. Ik schat dat er zo’n 40 – 50 deelnemers waren en ik kende er niemand van. Er was voldoende tijd om “te netwerken”. Altijd dubbel. Ik kan dat prima, een praatje aanknopen met onbekenden, maar vind het niet altijd leuk om te doen. Dus je vraagt aan elkaar wat jou naar deze dag brengt en dan komt de vraag: wat doe jij eigenlijk?
Ik leg kort uit dat ik mensen verder help bij het maken van (werk-)keuzes, en wat er anders is voor mensen met bijzondere kenmerken.
Steevast was de opmerking dat je meteen aan mij kon merken dat ik dat met liefde en plezier doe. Klopt. Doe ik ook. En blijkbaar is dat direct aan mij  te zien en straal ik dat uit.

Eén van mijn cliënten uitgezwaaid.

We hebben lang samen opgelopen en deze zomer was ze eruit: ze wist hoe ze haar leven verder zinvol ging vormgeven. Met voldoening, en met een goed gevoel hoe ze de voor haar belangrijkste levensgebieden op een positieve manier en toekomstgericht kan gaan invullen. Echt bijzonder. Niet zozeer de oplossing, maar het proces naar deze keuzes.  De bos bloemen die ze bij de laatste afspraak voor mij meebracht voelde echt als een cadeau.

De zakelijke kant van werken, hoe zorg je voor voldoende inkomen?

Ik ging vandaag ook even langs bij mijn financiële adviseur. Ze vroeg, heel normaal, hoe het zakelijk ging. Dan weet ik dat eigenlijk niet direct. Hoe vind ik het eigenlijk gaan?

·        Toen ik nog bij Philips werkte had ik maandelijks een prima salaris. Die regelmaat heb ik nu niet.

·        Ik heb gelukkig een bloeiende praktijk met voldoende betalende opdrachten. Maar ik doe ook veel dingen waar ik niet voor betaald word.

·        Ik heb geen voorspelbare stroom aan workload in de maand.
Soms kloppen er veel mensen tegelijk bij mij aan, andere periodes weer wat minder. Dat vind ik best lastig. Als je voor je klanten 4 x keer per jaar de BTW aangifte en jaarrekening in orde maakt, heb je een vaste werkstroom. Als je kapper bent (en je knipt goed) komen mensen om de zoveel weken bij je terug. Ik help mijn cliënten eenmalig. Ik zwaai ze uit en ze kunnen zelf weer verder. En ik heb weer plaats voor nieuwe mensen. Steeds weer nieuwe opdrachten. Maar niet elke periode evenveel.

Dus hoe vind ik dan het gaat? Meestal prima. En soms voel ik onrust.

Alle hoogbegaafden aan het ondernemen.

Ik had een kennismakingsontmoeting met iemand die wilde onderzoeken of wij iets voor elkaar zouden kunnen betekenen. Hij bleek een heel eigen kijk te hebben op hoogbegaafdheid en had ook voor zoekende mensen de oplossing. Als je je slimme ideeën wilde uitgedragen kon hij je helpen dat in een marketingconcept te gieten. Als je maar durfde en niet terughoudender was dan nodig. Daar was hij optimistisch en voortvarend in.

Conclusies?

Dus via verschillende ontmoetingen werd ik afgelopen week verleid om na te denken over hoe ik eigenlijk zelf in mijn werk sta.

1.      Ik doe mijn werk met heel veel plezier en enthousiasme en dat is aan mij te zien.
2.      Mensen helpen om met hart en ziel keuzes te durven maken is dankbaar werk. Ik voel dat mensen daar ook dankbaar voor zijn.
3.      Ik ben blij met de vrijheid die ik heb in mijn manier van werken, maar heb soms moeite met de ongelijk verdeelde werkdruk en inkomen.
4.      Ik word niet meteen  blij van een manier van ondernemen waarbij de vorm en het verdienmodel belangrijker is dan de persoonlijke waarde die je voor iemand kunt toevoegen.

Balans opmaken.

Als ik na deze ontmoetingen het zo bekijk, kan ik eigenlijk niet anders dan mezelf een hele dikke voldoende geven voor de manier waarop ik nu werk. Vanuit mijn eigen praktijk. Met heel veel plezier. Met de vrijheid én onzekerheden die daarbij horen. Maar altijd met dankbare mensen. Het past me.

1.      Hoe vertel jij aan anderen over je werk?
2.      Wat is jouw voldoening?
3.      Hoe gelukkig ben jij met je financiële basis?
4.      Past jouw model van werken bij jou?

Wil jij onderzoeken hoe jouw balans uitpakt als je naar jouw werksituatie kijkt?
Misschien word je nog verrast!

Mail me gerust als ik je kan helpen het te onderzoeken, te waarderen en bij te sturen indien nodig!

Werk ze!

Hoe overtuig je anderen van je capaciteiten?

Deze week een lastig onderwerp. Twee voorbeelden uit mijn praktijk van hoe taai het kan zijn als je extra moeite moet doen om een ander te overtuigen van wat je in je mars hebt, als dat niet automatisch uit je CV of assessmentresultaten  blijkt.

1. Als je CV niet past bij waar je heen wilt.

Ik had al langere tijd niets van hem gehoord. We hebben al veel tijd gespendeerd aan hoe hij verder zou kunnen in zijn werk, maar tot nu toe nog geen oplossing. Zijn leerroute voerde hem langs een moeizame schooltijd en een creatieve opleiding op het st. Lucas. Heel veel geleerd. Maar zijn capaciteiten reiken zoveel verder. In het werk heeft hij grote projecten tot prachtige creatieve en innovatieve oplossingen gebracht. Hij heeft heel veel bijgeleerd in de digitale wereld. Op hoog niveau gesport, gecoacht, diverse bedrijfjes opgestart.

Een begaafde duizendpoot
met een unieke mix aan talenten en ervaring. Ook bovengemiddeld slim. (Maar daar zoekt hij nog steeds bevestiging voor)
Vastgelopen op zijn laatste werkplek. Zoekt nu iets wat bij hem past. Maar dat is nog niet gelukt. Hij heeft uiteindelijk een opleiding in digitale beveiliging gevolgd, op HBO niveau. Zijn conclusie was dat hij eigenlijk vooral bevestiging zocht dat hij op HBO niveau kan leren, maar inhoudelijk is het niet zijn richting. Toch valt het hem niet mee te  verwoorden en bespreken waar hij graag naar toe wil.

Sollicitaties lopen niet,
omdat hij steeds weer aangesproken wordt op zijn “historische” CV. Het lukt hem niet goed om zijn interesse, creativiteit en behoefte aan en capaciteiten voor complexiteit over het voetlicht te brengen. Zijn CV zo te maken dat hij gevraagd wordt voor zijn echte capaciteiten. Zolang hij geen weg vindt om te vertellen over waar hij naar op zoek is, zal hij aangesproken blijven worden op wat hij deed.

2. Afgerekend worden op een assessment dag.

Iemand vroeg me hoe ze zich het best kon voorbereiden op een assessment. Ze was gevraagd voor een mooie functie, bij een organisatie die haar al een aantal jaren kent vanuit een zakelijke samenwerking.

Ze is een intelligente dame,
academische studie afgerond, jarenlang politiek actief als raadslid in een grote stad. Privé al vele hobbels overwonnen. Een veel te drukke baan met weinig echte uitdaging. Het was gewoon veel. En nu dan deze mogelijkheid, geweldig! Maar dat assessment…. Daar heeft ze slechte ervaringen mee. Ze is niet goed in reeksen afmaken en in de onvermijdelijk rollenspellen heeft ze, als zichzelf, vaak een afwijkende aanpak.
Maar ja, toch maar gaan, hoort bij de procedure. Misschien valt het mee.

Het viel niet mee
Het liep precies volgens haar verwachting. Het assessment leverde dan ook niet op wat zij en de organisatie hadden gehoopt. Wat nu?
Hoe geef je aan dat de test situatie is wat ie is, maar dat daar een universitaire opleiding, levenservaring, raadswerk, prima werkervaring én een heel positieve persoonlijke indruk op basis van twee jaar samenwerking  tegenover staat? Wat geeft nou een betere indruk van haar niveau? Een heel leven of één dag? Wat als de organisatie het assessment als doorslaggevend argument meeneemt?  Of zegt dat ook iets over het inschattingsvermogen en de cultuur van de organisatie?

Nog geen oplossing

Voor beiden is er nog geen oplossing op het moment dat ik dit schrijf. Toch zijn dit voorbeelden van situaties die ik vaak tegen kom.
Mensen hebben bovengemiddelde capaciteiten, voldoende overtuigende wapenfeiten, en toch moeten ze heel veel moeite doen om daar de ander van te overtuigen. Of je nou
·         een opleiding meebrengt die niet bij je werk en denk en niveau past of
·         in een testsituatie niet kan laten zien wat je kan en waarom je het zo doet.
Slimme mensen brengen niet altijd meetbare harde cijfers mee die dat onderstrepen.

Ingewikkeld

·         Veel bovengemiddeld slimme mensen hebben geen afgeronde HBO of academische opleiding.
·         Slimme mensen zijn niet altijd goed in testsituaties.
·         Vacaturehouders zijn behoudend en nemen niet graag risico’s met mensen die afwijken van het gebruikelijke. Dat maakt de weg naar een passende werkplek best ingewikkeld.

Ik ben er van overtuigd dat de mensen uit bovenstaande voorbeelden uiteindelijk op hun gaan plek komen. Maar de route ernaar toe vraagt behoorlijk wat lenigheid van beide kanten.

Kan ik jou helpen

bij het vinden van een werkplek die past bij jouw capaciteiten en ambities? Laat het me weten, We maken dan een afspraak om je vragen en situatie te bespreken.

Hoe Louis van Gaal Louis van Gaal werd.

Wat kleurt jouw levensverhaal?

Mijn indruk

Ook ik vind van alles van Louis van Gaal.
Wie kent niet zijn staat van dienst. Zijn resultaten. Zijn persconferenties. Zijn taalgebruik. Zijn blik. Zijn uitstraling. Zijn openhartigheid over zijn privéleven. Zijn manier om zijn visie uit te dragen.

Hij was deze zomer één van de Zomergasten bij de VPRO. En ik heb de hele avond gekeken.
Hier leg ik je uit wat hij mij liet zien.
Louis van Gaal is een volleerd oefenmeester. Komt snel over als betweter. Hij legt graag uit wat hij bedoelt. Duldt eigenlijk geen regie van de ander. Ook niet van de vragenstelster Janine Abbring. Maar hij liet wel zien hoe hij is geworden wie hij is geworden.
En dat fascineert mij dan weer.

Gevormd door je leven, niet alleen door je banen

Door de keuze van de TV-fragmenten werd duidelijk welke zaken in zijn leven van kleins af aan impact op hem hebben gehad, Dat hij nu is wie hij is, omdat hij opgegroeid is zoals hij opgegroeid is. Dat heeft meer invloed op hem gehad dan alle coachbanen en voetbalclubs samen.
Hij is veel eerder al gevormd en heeft dat in zijn volwassen leven uitgebouwd en geperfectioneerd.

Levenservaringen

Wat kwam er zoal voorbij in verhalen en fragmenten?
·         Jongste in een gezin van 9 (!).
·         Zijn vader werd ziek op zijn 6de en overleed op zijn 11de.
·         De structuur en regels in huis waar hij mee opgegroeid is.
·         De enorme schok die hij voelde bij het overlijden van John F.Kennedy.
·         Zijn succesvolle jeugd en schooltijd. Alles lukte. Overal goed in.
·         De moraal uit die tijd, waarden en normen, fatsoen, in beeld gebracht door een scene uit Peyton Place, (de eerste soapserie waar heel Nederland naar keek).
·         Zijn vorming en eerste tegenslagen op de academie voor Lichamelijke Opvoeding, ALO.
·         Zijn visie op het team, zijn goede docenten.
·         Zijn gedrevenheid, vasthoudendheid en discipline, altijd zoekend naar hoe het beter kan.
·         Zijn levensles waar hij de avond mee begon: je bent uiteindelijk alleen, zorg goed voor jezelf.
·         Zijn persoonlijke verliezen en de opvoeding van zijn dochters.
·         Zijn keuzes nu hij 66 is.
·         En altijd bezig met resultaat.

Geldt voor iedereen!

Louis van Gaal is vanaf zijn kindertijd gevormd tot de persoon die hij is geworden.
Die vorming begon als jongetje, het negende kind in het gezin.
En met die film- en muziekkeuzes die hij voor Zomergasten had gemaakt liet hij ons  zien hoe hij is opgegroeid, in welke tijd, in welke omstandigheden, met welke voorbeelden en boodschappen.

Talent of aanleg is nooit het hele verhaal

Het mooie is, iedereen is gevormd door zijn of haar eigen levenservaringen.
Ik spreek dagelijks mensen die
·         heel veel talenten hebben meegekregen
·         op heel diverse terreinen.
·         Die succesvol zijn geworden, geweest, of die dat graag zouden willen.

Talent of aanleg en succes in je werk is altijd maar een deel van je verhaal.
Je hele verhaal geeft je de sleutels om te zien hoe je bent gekomen waar je nu bent en hoe je weer verder kunt.

Ik maak geen Zomergasten

Ik help mensen wel met het onderzoeken van hun levensverhaal.

·         om inzicht te krijgen in hoe het gelopen is.
·         om handvatten te vinden hoe je verder kunt.
Met alle talenten die jij hebt meegekregen.

Heb jij er behoefte aan om méér te onderzoeken dan je laatste baan?
Handvatten te vinden om weer verder te kunnen?

Mail me gerust voor een gesprek bij mij aan tafel.

Aangeboren of opgeleid? Wat maakt een coach een goede coach?

Wat maakt je een goede coach.

Op een mooie wandeling op weg naar een riviertje vertelde een ervaren manager mij onlangs wat zijn coach rol was in zijn bedrijf.
Met een paar gesprekken en opdrachten wist hij mensen meestal wel weer in beweging te krijgen.
Hij gaf aan dat hij weliswaar niet de vakkennis had die ik inmiddels heb verzameld, maar het ging ondanks dát, best goed. Ik kon me dat wel voor stellen. Het was een prettig iemand, kon goed luisteren, met de nodige levens- en werk ervaring. En was ook in de leeftijdsfase om ervaring weer door te kunnen geven.

Belangstelling of opgeleid?

In mijn  eerste jaren dat ik werkte bij een grote multinational bestond het vak coaching nog niet. Je had wel ervaren collega’s die de rol van mentor konden hebben voor minder ervaren mensen. Ik ben als onderwijskundige zelf begonnen in functies op gebied van opleiding & training en HRM.  Wat mij toen al opviel was, dat dat werkterreinen  waren waar iedereen wel verstand van dacht te hebben. Moest ik als vers afgestudeerde wel even aan wennen.  De functies konden vervuld worden door mensen die er voor waren opgeleid, maar ook evengoed door mensen met een heel andere achtergrond die er belangstelling voor hadden. En zonder opleiding, maar met eigen ervaring in deze vakgebieden rolden. Alles kwam voor.

Coaching is geen beschermd vak.

Iedereen kan coach zijn. Op mijn werkterrein, maar ook op heel ander gebieden. Aanbod te over op diverse terreinen. Er bestaan vele goed opgeleide en vakbekwame coaches. En er zijn mensen die zonder gerichte opleiding anderen heel goed kunnen helpen. Zij beschikken over natuurlijke vaardigheden en voldoende eigen kennis en ervaring. Maar ze hebben niet noodzakelijk een brede, vakinhoudelijke of theoretische basis van waaruit ze werken.

Is dat erg?

In zie een parallel met lesgeven:

1. We kennen allemaal wel mensen die van nature alles hebben wat ze een goed docent maakt. Ruime kennis, aanstekelijk enthousiasme, vertelkunst. Ze zouden je van alles kunnen leren en vertellen. Toch hebben zij ook een gedegen onderwijsopleiding nodig om voor de klas te mogen staan. Er moet meer basis zijn dan je natuurlijke aanleg om een goede docent te zijn.

2. Er bestaan ook docenten die alle opleidingen hebben gevolgd die nodig zijn. Maar die, als de natuurlijk aanleg er niet in zit, nooit die bevlogen en aanstekelijke docent zullen worden die het verschil kan maken.

Coaching helpt niet altijd.

Helaas brengt niet elk coachtraject de verandering die je zou wensen. Ook niet elke trainer levert kampioenen af. Iedereen die met hulp van een ander winst boekt, is al geholpen. Maar als je een minder goede ervaring hebt met coaching doordat jouw coach meer ervaringskundige is dan opgeleide coach, is dat altijd jammer.  Zeker als je daardoor geen tweede kans krijgt op goede coaching.

Ik denk dat je als professionele coach

– en haast aangeboren gevoel en vaardigheden moet hebben.

– Dat je mensen vertrouwen moet kunnen geven

– Goed moet kunnen luisteren zonder je eigen ervaringen centraal te stellen.

– Voldoende vakkennis en theoretische kennis moet hebben op jouw terrein.

– Vraagstukken vanuit verschillende invalshoeken moet kunnen benaderen.
Dat vraagt wat mij betreft een combinatie van aangeboren talenten, vakkennis en ervaring.

Heb jij behoefte aan coaching gesprekken met iemand met “aangeboren talenten, vakkennis en ervaring”?
Met plezier onderzoek ik met je wat ik voor jou kan doen. Mail me gerust!

Werk ze!

Voorwaarts!

Vorige week kreeg ik een kaart met bovenstaande quote van een vriendin die we te eten kregen. Zomaar. Het deed haar denken aan wat ik haar had gezegd de laatste keer dat we elkaar spraken, meer dan een half jaar geleden.

Dat ze niet bang moest zijn haar hart te volgen, als ze er van overtuigd was dat dit haar pad en haar diepste wens was.  Dat ze het beter hardop uit kon spreken in plaats van het een beetje vaag in het midden te houden.
En dat hardop uitspreken haar zou helpen om ook daadwerkelijk de stappen te zetten die ze had te nemen.

En zo was het ook gegaan. Deze quote deed haar denken aan mijn woorden die haar op dat moment hebben geholpen. En daarom gaf ze de kaart aan mij.

Don’t look back. You’re not going that way.

Ze was jaren geleden voor de liefde naar ons land gekomen. Wat had ze het goed hier met haar geliefde. Inmiddels is ze, verdrietig genoeg, zonder hem. Haar geliefde had ervoor gezorgd dat het haar aan niets zou ontbreken, zodat ze door kon met haar leven, in de plaats, het huis waar ze woonden.
Maar nu, zonder hem, wilde ze niet leven in herinnering, ze wil het liefste wonen in het land waar ze vandaan komt. Waar haar kinderen leven. En dat voelde ondankbaar, want ze had het hier toch goed. En hij had zo goed voor haar gezorgd, tijdens zijn leven en erna.
Maar toch,  ze wil door met het leven. Haar leven. In haar wereld.
Ze wist het eigenlijk al heel lang, en toch kostte het best moeite om dat onder ogen te zien. Hardop uit te spreken. Te vertellen tegen alle mensen om haar heen, met wie ze zo veel bijzondere jaren heeft gedeeld, samen met haar man.

Uitspreken van je wens geeft je moed om te handelen

Het inzicht wat ik haar onbedoeld mee heb kunnen geven, heeft er mede aan bijgedragen dat ze deze zomer teruggaat. Inmiddels een appartement heeft gevonden in haar geboortestreek. De verhuizing is gaan regelen. Het heeft haar, ondanks het verdriet, verlies en loslaten van wat ze hier heeft, goed gedaan.
Ze verheugt zich op het vervolg van haar leven.

Voorwaarts!

Een zelfde thema kwam vandaag bij mij aan tafel ter sprake met een van mijn gasten. Niet alleen omdat hij door ons traject de weg had gevonden om de multinational waar hij voor werkte te verruilen voor een mooie plek bij een start-up bedrijf. Maar ook omdat hij en zijn vrouw hadden besloten hun kinderen na de zomer naar een ander school te laten gaan, waar meer expertise is op het gebied dat zijn kinderen nodig hebben.
We kwamen op het maken van keuzes. Je kunt nooit meer terug in de tijd, naar het moment eerder. Een keuze maak je omdat je het de beste optie vindt, ook al zijn niet alle consequenties van die keuze positief. En te overzien. Maar terug naar het oorspronkelijke keuze moment kan nooit. Je kunt alleen opnieuw een keuze maken, met de kennis en inzichten van nu.  Ook als het minder goed uitpakt dan je had gehoopt of verwacht.  Je leeft altijd vooruit, je leven stroomt als een rivier één kant op, niet terug.

Niet terugkijken?  Juist wel!

Kijk wel terug. Zie waar je leven je gebracht heeft. Welke ervaringen hebben naar hier geleid. Waar kan je uit putten in positieve zin? Waar zitten je patronen waar je mee zou willen breken?

Vertrouw op jezelf.

Gebruik al je levenservaring om je wensen en besluiten te kunnen onderbouwen. Vertrouwen te hebben in je oordeel. Maar realiseer je dat je nooit meer terug gaat naar een eerder punt, in dezelfde omstandigheden, met de zelfde ervaring.
Als je je wens hebt toegelaten: koester die wens, spreek hem uit. Eerst voor jezelf , daarna naar je omgeving. En neem de stappen die jij te zetten hebt. Hoe het ook uitpakt. Met vertrouwen.

Hoe is met jou?

·         Herken jij je diepe wensen?
·         Durf je ze uit te spreken?
·         Wil jij wel terugkijken?
·         Wil jij met vertrouwen keuzes durven maken? (Ook als je niet alle consequenties kunt overzien? )

Dan kan ik je helpen. Mail me gerust als je

·         jouw wensen én ervaringen wilt onderzoeken
·         met vertrouwen nieuwe keuzes wil durven maken.

Van harte welkom voor één van de gratis eerste gesprekken bij mij aan tafel.

Werk ze!