Blog

Geduld is een schone zaak

“I want it all. I want it all. I want it all….And I want it now!”

Herken je dit? Ik word thuis bestempeld als ongeduldig, terwijl ik het zelf reuze mee vind vallen. Maar waar ik eindeloos begrip voor en best veel geduld met anderen heb, ben ik voor mezelf een stuk minder gemakkelijk. Dat klopt dan weer wel.

Laat dat nou net voor heel veel gasten bij mij aan tafel ook gelden.

Patronen

Patronen die ik regelmatig tegen kom bij mij aan tafel, hebben te maken met een enorme hoeveelheid energie en capaciteiten die mijn gasten hebben. Veel kunnen, veel willen, verantwoordelijkheid voelen, voor veel mensen zorgen. Voor man, vrouw, kinderen, voor collega’s, bazen en klanten.

Die inzet, inspanning, vooruitdenken, bedenken van kwalitatief goede oplossingen, zit in hun natuur. Je kunt het allemaal, dus waarom zou je je inhouden? Je hebt de denkkracht, de logica, inzicht, snelheid, kwaliteit. Je bent er zelf aan gewend. En je omgeving ook. Dus wie houdt je tegen? Jijzelf zeker niet. Komt niet in je op.

Totdat het spaak loopt…

Doordat er iets op je pad komt dat je helemaal niet kunt gebruiken. Je zolang bezig bent geweest hard te lopen in je eigen tredmolen, dat je niet door hebt hoe het je uitgeput heeft. Of gewoon omdat je geen twintig meer bent.

Zomaar drie voorbeelden in mijn wereld de afgelopen tijd waar dit het geval is.

Een slimme, hardwerkende,  loyale professional die wel weet dat hij al veel te lang overbelast is. Dat ook heeft geuit bij zijn leidinggevende, maar vanwege zijn unieke kennis toch steeds weer overal ingezet wordt. Waardoor, alweer weken lang, ook zijn avonden en weekenden opgeslokt worden door werk.

Een moeder van 4 bovengemiddeld slimme kinderen, die al lang niet meer het werk doet waar ze energie van krijgt, maar dat niet echt kan doorbreken omdat al haar energie hard nodig is voor en in haar gezin.

Een vader die zijn leven lang hard werkt, daarnaast met liefde heel veel energie stopt in het onafgebroken halen en brengen van twee getalenteerde  kinderen. Die altijd van de partij is als er iets georganiseerd moet worden, (want daar is hij goed in en vindt hij ook leuk). Maar die het afgelopen jaar op een vervelende manier weg is moeten gaan bij zijn organisatie. En nu dat opgelost lijkt, stort hij zelf in en heeft hij ernstige klachten die volgens de dokter geen lichamelijke oorzaak hebben.

Wees ook zuinig op je jezelf.

Wat is dat toch. Dat we jarenlang zo goed voor alles en iedereen zorgen en dat we niet doorhebben dat we ook zuinig op onszelf moeten zijn? Dat we onszelf vergeten. En als we voelen dat er iets niet goed gaat, dat negeren. Of zo snel mogelijk weggeruimd willen hebben, zodat we door kunnen met wat we altijd al deden.

En als we dan eindelijk moeten toegeven dat er serieus ingegrepen moet worden, dan hebben we niet door dat dat tijd kost. En aandacht.

Dat de goede raad: “ga eens iets leuks doen voor jezelf” op zich wel klopt, maar dat je daar waarschijnlijk nog helemaal geen energie voor hebt.

Helen kost tijd. En geduld. En aandacht.

Ik vergelijk het vaak met een ernstige blessure. Natuurlijk is het goed voor je om aan je conditie te werken en spieren te trainen, maar als je zwaar geblesseerd bent moet je eerst voldoende helen. Pas daarna kan je voorzichtig opbouwen. En helen kost tijd. En daar heb je weer dat geduld voor nodig. Wat je vast in overvloed hebt voor anderen, maar te weinig voor jezelf.

Terwijl ik dit schrijf heb ik al kunnen genieten van een paar heerlijk ontspannen vakantieweken. Waar ik alvast maar aan begonnen ben vóór dat ik hijgend over de eindstreep van dit werk/ school/ studie jaar ben gekropen.

Ik wens jou ook een periode toe waarin je de rust vindt om goed voor jezelf te zorgen. Met mensen om je heen die je daarbij kunnen helpen als het je zelf niet zo goed lukt en met meer geduld met jezelf als het erger misgelopen is dan je wilt.

Kan je hulp gebruiken?

Mail me gerust als je denkt dat je hulp van mij kunt gebruiken om te onderzoeken hoe je meer geduld, aandacht en begrip voor jezelf kunt ontwikkelen en op tijd die dingen gaat doen die jou daarbij helpen.

Ik help je het graag onderzoeken met één van de gratis eerste gesprekken.

Je bent welkom. Deze zomerperiode of daarna!

Tachtig is prachtig

Hoe je je leven lang plezier kunt hebben van een goede basis. Welke kaarten heeft jouw leven je gegeven?

Wat heb jij te vieren?

Mijn moeder is dit jaar tachtig geworden. Het was haar plan om dat nu eens een keer uitgebreid te vieren. En tegelijk deze mijlpaal aan te wenden om alle familie de gelegenheid te geven elkaar te zien bij een feestelijke gebeurtenis.

En dat is geweldig gelukt!

Alle broers en zussen van haarzelf en mijn vader (ze komen beiden uit een gezin van vijf), met hun kinderen en kleinkinderen, waren uitgenodigd.

Natuurlijk zijn de families niet meer compleet, maar er waren uiteindelijk zo’n 100 gasten. De oudste 88, de jongste 6 weken. Uit alle windstreken, van Groningen tot Zeeland, Noord-Holland tot Brabant, Van Schotland tot België.

Het was een prachtige middag. Het weer, de locatie en vooral de blijdschap om elkaar te zien.

Deel uitmaken van een geheel.

Bijna al mijn neven en nichten waren er. Ik begroette een neef die ik voor mijn gevoel zeker al een aantal jaren niet meer had gezien. Ja, zei hij, dat is denk ik bijna 30 jaar geleden. Wat?? 30 jaar?? Ja, zei hij,  ik denk toen ik in Eindhoven studeerde, en ik ben nu 47.

We hebben veel nagepraat, Wat maakte dat iedereen zich zo verbonden voelde met elkaar? En dat we, hoewel we elkaar dus nauwelijks zien en spreken, ons toch zo vertrouwd met elkaar voelen?

De basis ligt in mijn kindertijd, bij mijn oma. Daar kwamen we altijd samen op haar verjaardag. Logeren met alle kinderen. Bij mijn vader en moeder, die altijd goed zijn geweest met hun broers en zussen. Elkaar met rust hebben gelaten, maar er altijd voor elkaar waren in goede en in slechte tijden.

En dat levert dus uiteindelijk een band op die zo hecht aanvoelt dat het een rijkdom is om deel uit te maken van zo’n familie. Inmiddels vier generaties.

Je moet het doen met de kaarten die je krijgt.

Ik zag deze week ook Marc de Hond op televisie, bij M. Theatermaker, programmamaker, zoon van Maurice de Hond. Zijn moeder overleed toen hij 3 was. Hij heeft als twintiger een dwarslaesie overgehouden aan een medische fout. Heeft nu een gezin met jonge kinderen. En hij zat aan tafel omdat hij gevolgd is met een camera nu er blaaskanker bij hem is geconstateerd.

Hij is één en al optimisme. En realist tegelijk.

Hij dankt dat onder andere aan zijn grootouders die in de Holocaust een concentratiekamp hebben overleefd, alle familie hebben verloren en na de oorlog positief in het leven zijn kunnen blijven staan. Dat geeft Marc zijn levenshouding mee. Als mijn grootouders dat kunnen, wat mag ik dan klagen?

Zoals hij zei: Je moet het doen met de kaarten die het leven je toebedeelt.

En dat geldt voor mijn moeder ook.

Ze woont alweer 17 jaar alleen. Mijn vader, met wie ze was vanaf haar 15^e , is veel te jong overleden. Ze heeft te kampen gehad met akelige ziektes en behandelingen. En met leeftijdsongemakken. Maar ze woont nog steeds in haar huis met twee verdiepingen. Met fijne buren. Doet alles zelf, behalve het grote tuinwerk. Heeft ons gezin met drie kinderen (en alle drie met bijzondere kenmerken) opgevoed, en jaren voor de klas gestaan. Is een vraagbaak en uitlaatklep voor mij en anderen in haar kringetje,  leeft mee met haar kleinkinderen, is helemaal ‘bij’ in de wereld.  En is een positief mens.

En dat krijg ik allemaal ook mee. En mijn kinderen. Een groot goed. Het geeft ons de solide basis en zelfvertrouwen om onze moeilijkheden het hoofd te bieden. Want die komen toch. Bij iedereen.

Hoe zit dit bij jou?

Wat is jou toebedeeld in je leven?
Heb jij ook het geluk dat jouw basis solide is?
Dat je, ondanks tegenslag (die iedereen overkomt), met een positief gevoel je leven kan leven?
Of liep het bij jou heel anders?

In mijn werk, waarin mensen meestal  op zoek zijn naar nieuw evenwicht in hun werk, onderzoek ik onder andere met mijn gasten hoe hun levenspad er uit heeft gezien.

Wat heb je meekregen en heb je veel plezier van? En wat was er niet? Wat is heel anders gelopen dan je had gewenst?

Welke kaarten in het leven zijn jou gegeven? En wat kan je er nu mee doen?

Sta jij op een bijzonder moment in je leven of werk? En wil je onderzoeken welke levensbagage je helpt en welke je wellicht in de weg zit?

Ik onderzoek het graag met je. Mail me gerust voor een eerste gesprek en dan bespreken we wat jij nu het beste kan gebruiken.

Werk ze!

De waarde van een goede gids.

Over hoe je mensen anders kan leren kijken dan ze al deden.

Wat ga ik bij jou leren?

Veel van mijn gasten kunnen zich vooraf niet goed voorstellen wat ze precies gaan ontdekken. En dat snap ik ook wel. Dat moet je ervaren, kan ik je niet vooraf exact uitleggen en kwantificeerbaar laten zien.
Vorige week ontving ik weer iemand aan tafel die wilde onderzoeken of hij mijn hulp kon gebruiken. Ik vraag mensen na onze eerste ontmoeting altijd de tijd te nemen om thuis alles wat we hebben besproken nog eens goed te laten bezinken en te overdenken. Na een poosje ontving ik een mail van hem. Hij had een heel goed gevoel bij mij, mijn kennis en mijn manier van werken. Maar hoe kon hij weten wat het hem ging opleveren? En kon ik hem ook helpen voor een aangepast tarief?

Ik moest daar weer over nadenken. Ik wil hem graag helpen en weet bijna zeker dat hij heel veel inzichten en handvatten gaat vinden. Dat vertrouwen heb ik vanwege mijn eindeloze ervaring door de jaren heen met al mijn gasten. Omdat ik weet dat hij dingen gaat ontdekken die hij nu nog niet kan zien.

Zelf vindt hij dat hij al veel weet over zichzelf. En dat vinden heel veel van mijn gasten. Niet gek, ik werk meestal met ervaren mensen die binnen en buiten hun werk al veel over zichzelf geleerd hebben. En soms ook al coachtrajecten of therapie hebben gevolgd. Dus: of ik daar wel rekening mee hield?

Wat leerde ik dit Paasweekend van één van mijn kinderen?

Eén van mijn zonen studeert met veel enthousiasme biologie in Nijmegen. Geen van mijn kinderen woont nog thuis, maar hij kwam, net als zijn broer en zus, nog steeds graag naar huis voor ons geheel eigen jaarlijkse PaasOntbijtRitueel. Hij stelde voor om ’s middags even naar de Strabrechtse Heide te gaan, bij ons om de hoek. Goed idee!

Daar liet hij ons van alles zien. Vlindertjes, plantjes, spinnetje met krabscharen, groene torretjes. Juffers en libellen. Gaatjes in het zandpad van de zandbij. Een bij met stuifmeelzakjes aan zijn pootjes. Afgevallen eikels die inmiddels bewoond werden door insecten. Ik heb daar al heel vaak gelopen, maar nog nooit zoveel gezien! Ik wist niet dat als je zo kan kijken, je zoveel meer ziet. En omdat hij aanstekelijk kan vertellen en uitleggen, werden we gewoon opnieuw enthousiast van al die bekende stukjes natuur.

Mijn wandelingen op de hei zijn vanaf nu dus nooit meer hetzelfde. Ik heb alweer anders leren kijken terwijl ik dacht dat het voor mij al heel bekend terrein was.

Met een gids op pad.

Heb je wel eens het verschil ervaren tussen door een museum lopen met een plattegrondje, of met uitleg van een deskundige gids? Of zelf een wandeling maken, of met iemand die het gebied goed kent en je er alles over vertelt?
Een bijzondere vakantiebestemming bezoeken met een handig reisgidsje als informatiebron, of met een ervaren reisleider die het land kent en de taal spreekt?
Meer over jezelf te weten komen met behulp van een zelfhulpvragenlijst, of een aantal gesprekken gevoerd met een deskundig iemand die betekenis kan geven aan je bevindingen?

Alleen of met een gids op pad?

Dwaal jij graag zelf rond? Of ga je met een gids mee, die je zoveel meer laat zien dan je vooraf kan vermoeden. Verbanden legt waar jij het bestaan niet van wist.

In mijn werk ben ik zo’n gids. Laat ik je dingen die zien die je misschien in grote lijnen al wel zag. Maar waar in een ander perspectief soms weer een heel ander licht op wordt geworpen.

De waarde van een goede gids

De werkelijke waarde van een goede gids zit in zijn of haar vakkennis, enthousiasme, verbinding en samenhang en in diepgang en perspectief. Zoals ik dat zelf weer eens heb ervaren bij de wandeling op de hei met onze bioloog in wording.

Heb jij behoefte aan het in een ander perspectief zien van alle zelfkennis die je al hebt? Mail me gerust. Met plezier ben ik voor een tijdje jouw gids.

Werk ze! 

“Ze doen niet wat je zégt, ze doen wat je dóet.”

Ben jij je bewust van jouw voorbeeldgedrag? 

Deze zin is me altijd bijgebleven. Ik hoorde deze van Gitty Feddema, een zeer ervaren gezinstherapeute en schrijfster van diverse opvoedboeken. Alweer jaren geleden heb ik haar mogen helpen bij het schrijven van één haar boeken, “Gouden Regels van de opvoeding.” Ik was kritische meelezer, meedenker en mocht stukken aanvullen of redigeren vanuit mijn theoretische en praktische achtergrond, kritische kijk én als moeder van drie (toen nog schoolgaande) kinderen. 
Ik merk dat deze zin ook vaak opborrelt in mijn werk, waarin ik aan tafel zit met zeer ervaren en slimme professionals. Vandaag weer zo’n moment, en daarom schrijf ik er graag iets over.  

Zomaar wat recente voorbeelden uit mijn dagelijkse praktijk. 

Verjaardagen vieren.  

Ik sprak met iemand die weer aan het terugkomen was na een periode van uitval. Hij wilde uitzoeken hoe hij een beter balans kon vinden tussen interessant werk en zijn rol als vader. Hij wil graag zijn kinderen waardevolle dingen meegeven. We kwamen te spreken over kinderfeestjes en vakanties. Hoe belangrijk zulke momenten zijn voor kinderen, nu ze kind zijn en ook om later met plezier en goed gevoel op terug te kunnen kijken. 
Hij vertelde dat hij zelf zijn verjaardag nooit vierde. Toen gaf ik hem terug dat, door het niet vieren van zijn verjaardag, hij ook een signaal geeft naar zijn kinderen. Namelijk dat je, als je groot bent, vieren van bijzondere dingen met vrienden of familie niet meer belangrijk vindt. Had hij zo nog nooit bekeken. 

Begeleiding van afstudeerders 

Eerder die week sprak ik iemand die nergens meer tijd voor had. Hij begeleidde ook afstudeerders en dat werden er steeds meer. Waardoor hij voor niemand meer echt tijd had om diepgaande vragen te bespreken.
Los van zijn eigen tijd die zo helemaal volloopt, geef je daarmee ook onbedoeld het voorbeeld dat afstudeervragen niet belangrijk genoeg zijn om tijd voor te reserveren. En dat, als je eenmaal werkt, het normaal is dat je zoveel werk op je bordje hebt dat je weinig tijd meer hebt voor begeleiding, diepgang of moeilijke vragen.
Zo gaf hij onbewust een voorbeeld aan jonge mensen dat hij helemaal niet wilde geven.  

De was niet meer doen. 

Een creatieve ondernemer met een eigen designbureau, waarin hij ZZP’er is, kreeg niet voldoende betalende opdrachten. Daardoor was hij veel tijd thuis en werkte zijn vrouw meer buitenshuis. 
Het thuis zijn viel hem niet mee. Liever was hij meer aan het werk. In het begin deed hij nog vaak de was, maar daar zat ook niet veel uitdaging in. Dus daar was hij mee gestopt. Ik vroeg hem wat dat betekende voor zijn vrouw. En welke boodschap hij zo af gaf. Over samen verantwoordelijk zijn voor een huishouden runnen, voor je kind zorgen en betaald werk doen. En over wie de interessante en minder interessante werkjes moest doen in hun huishouden. Die vraag verraste hem nogal.  

Telefoon en lijnen. 

We lezen allemaal genoeg over hoe onmogelijk het is om van je kinderen te verwachten dat ze niet constant op hun telefoon zitten, terwijl je je telefoon als ouder ook de hele tijd in de gaten houdt.
Of de zorg die ouders hebben om meisjes die op jonge leeftijd problemen krijgen met hun zelfbeeld, gewicht of lijnpogingen, terwijl ze zelf de hele dag bezig zijn met eten, lijnen, calorieën tellen en hun eigen onvrede met hun lichaam. 

Je bent ook een voorbeeld voor anderen  

Jouw gedrag is van invloed op jezelf, maar ook op je omgeving.  
Als je dingen bij jezelf wilt veranderen, is dat niet alleen goed voor jou. Je geeft er ook een voorbeeld mee aan je collega’s, je teamleden, je studenten, je man, je vrouw, je kinderen.
De impact van jouw gedrag reikt veel verder dan je je vaak bewust bent. Dit geldt thuis én op je werk.
Dat geeft ook een verantwoordelijkheid

Ze doen niet wat je zégt, ze doen wat je dóet. 

Kan ik jou helpen bij het onderzoeken van jouw gedrag? En de impact die dat heeft op jouw omgeving? 

Je bent van harte welkom voor één van de eerste gratis gesprekken bij mij aan tafel en dan onderzoeken we samen wat jij zou willen veranderen en hoe ik je daarbij kan helpen. 

Werk ze! 

Over onverwachte vooroordelen.

Weet jij welke indruk je maakt? En waar je op beoordeeld wordt?

Twee berichten die mij deze week bezig houden. Hoe is het mogelijk, denk ik dan.  Zomaar twee voorbeelden over hoe moeilijk het kan te zijn om beoordeeld en gewaardeerd te worden op wat je te bieden hebt.  
Wat zijn de overeenkomsten en de verschillen in deze voorbeelden?  
En wat kan je er aan doen? 

“Wie wil er een man met een paardenstaart aannemen?” 

Het voorbeeld van de man met paardenstaart las ik in een bijdrage op LinkedIn van Els Ackerman, een zeer ervaren loopbaanadviseur. Aan haar werd de vraag gesteld of zij denkt dat het hebben van een paardenstaart een reden kan zijn om niet verder te komen in sollicitatieprocedures voor functies van technisch manager. Haar antwoord is goed afgewogen. (Lees het artikel helemaal op haar profiel.) 
Je kan je afvragen wat belangrijker is, je kwalificaties of je goed verzorgde paardenstaart, passend bij je nette en passende sollicitatiekleding.  En je kan je ook afvragen of je wel wil werken bij een bedrijf dat niet gediend is van afwijkende kapsels.  

Mensen die andere mensen uitkiezen zullen altijd moeten kijken naar verifieerbare bagage. Maar ze ontkomen ook niet aan een eerste indruk. En die ontstaat al in een miniseconde, of je dat nou wil of niet. Je moet best moeite doen om je eerste indruk te onderkennen en verder te kijken dan dat. Dat doet niet iedereen, ook al mag je dat, zeker in een professionele omgeving, wel verwachten  

Als jij een man bent die houdt van zijn paardenstaart heb je een keuze.
1. Je paardenstaart koesteren en je bewust zijn dat niet alle andere mensen daardoor een goed beeld van je hebben. 
2. Of afscheid nemen van je paardenstaart en dan een grotere kans hebben dat je op andere kenmerken dan je haardracht wordt beoordeeld.  

“Vrouwen blijken baat te hebben bij gemiddelde prestaties.”  

Dit voorbeeld vind ik nog schokkender. Ik wist het ook niet. Ik las het in een column van Irene van den Berg in mijn krant. Uit onderzoek van de Amerikaanse sociologe Natasha Quadlin blijkt dat meisjes en vrouwen met hoge cijfers minder vaak worden uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek.  Mannen met hoge cijfers en vrouwen met gemiddelde cijfers worden vaker uitgenodigd. Juist ook in wetenschap en techniek. In één van haar interviews om te achterhalen waardoor dat komt, zei een werkgever dat hij geen behoefte had aan “een overgekwalificeerde vrouw met teveel zelfvertrouwen en van wie hij de indruk kreeg dat ze arrogant is en geen warme persoonlijkheid.“ Had hij geconcludeerd uit alleen het lezen van het CV.  

Wat is, met deze wetenschap, dan de keuze voor slimme vrouwen?  
1. Geen hoge cijfers halen?  
2. Jezelf gemiddelder en onbeduidender voordoen?  
Dat lijkt me niet. Maar wat dan wel?  

Vooroordelen

Zomaar twee voorbeelden waaruit blijkt dat veel mensen te kampen hebben met vooroordelen. Ook op terreinen waar ik geen idee van had. En ik heb ook geen idee hoe we het voor elkaar gaan krijgen om dat effect te verkleinen.  

Wat nu?

Ik wens iedereen toe dat vacaturehouders  sollicitanten kunnen zien zoals ze zijn en hun energie, motivatie, kwaliteiten, wapenfeiten én bijzonderheden waarderen maar ook moeite doen om verder te kijken dan een eerste indruk.  

En als je als kandidaat vermoedt dat er bij jou wellicht ook sprake kan zijn van vooroordelen probeer ze dan vooraf te herkennen en te benoemen, beslis of het iets is waar jij in wil of kan opschuiven.
Bekwaam je in het goed zichtbaar maken van jezelf. Laat zien wat je in huis hebt, wat je graag wil doen en welke vooroordelen je graag uit de weg wilt ruimen. 

Laat het me weten als ik je kan helpen.
Bij het komen van waar je wilt zijn en het onderzoeken van mogelijke vooroordelen.
Van jou én van de ander.  

Mail me gerust voor één van de gratis eerste gesprekken bij mij aan tafel. 

Werk ze!