Blog

Hoe overtuig je anderen van je capaciteiten?

Deze week een lastig onderwerp. Twee voorbeelden uit mijn praktijk van hoe taai het kan zijn als je extra moeite moet doen om een ander te overtuigen van wat je in je mars hebt, als dat niet automatisch uit je CV of assessmentresultaten  blijkt.

1. Als je CV niet past bij waar je heen wilt.

Ik had al langere tijd niets van hem gehoord. We hebben al veel tijd gespendeerd aan hoe hij verder zou kunnen in zijn werk, maar tot nu toe nog geen oplossing. Zijn leerroute voerde hem langs een moeizame schooltijd en een creatieve opleiding op het st. Lucas. Heel veel geleerd. Maar zijn capaciteiten reiken zoveel verder. In het werk heeft hij grote projecten tot prachtige creatieve en innovatieve oplossingen gebracht. Hij heeft heel veel bijgeleerd in de digitale wereld. Op hoog niveau gesport, gecoacht, diverse bedrijfjes opgestart.

Een begaafde duizendpoot
met een unieke mix aan talenten en ervaring. Ook bovengemiddeld slim. (Maar daar zoekt hij nog steeds bevestiging voor)
Vastgelopen op zijn laatste werkplek. Zoekt nu iets wat bij hem past. Maar dat is nog niet gelukt. Hij heeft uiteindelijk een opleiding in digitale beveiliging gevolgd, op HBO niveau. Zijn conclusie was dat hij eigenlijk vooral bevestiging zocht dat hij op HBO niveau kan leren, maar inhoudelijk is het niet zijn richting. Toch valt het hem niet mee te  verwoorden en bespreken waar hij graag naar toe wil.

Sollicitaties lopen niet,
omdat hij steeds weer aangesproken wordt op zijn “historische” CV. Het lukt hem niet goed om zijn interesse, creativiteit en behoefte aan en capaciteiten voor complexiteit over het voetlicht te brengen. Zijn CV zo te maken dat hij gevraagd wordt voor zijn echte capaciteiten. Zolang hij geen weg vindt om te vertellen over waar hij naar op zoek is, zal hij aangesproken blijven worden op wat hij deed.

2. Afgerekend worden op een assessment dag.

Iemand vroeg me hoe ze zich het best kon voorbereiden op een assessment. Ze was gevraagd voor een mooie functie, bij een organisatie die haar al een aantal jaren kent vanuit een zakelijke samenwerking.

Ze is een intelligente dame,
academische studie afgerond, jarenlang politiek actief als raadslid in een grote stad. Privé al vele hobbels overwonnen. Een veel te drukke baan met weinig echte uitdaging. Het was gewoon veel. En nu dan deze mogelijkheid, geweldig! Maar dat assessment…. Daar heeft ze slechte ervaringen mee. Ze is niet goed in reeksen afmaken en in de onvermijdelijk rollenspellen heeft ze, als zichzelf, vaak een afwijkende aanpak.
Maar ja, toch maar gaan, hoort bij de procedure. Misschien valt het mee.

Het viel niet mee
Het liep precies volgens haar verwachting. Het assessment leverde dan ook niet op wat zij en de organisatie hadden gehoopt. Wat nu?
Hoe geef je aan dat de test situatie is wat ie is, maar dat daar een universitaire opleiding, levenservaring, raadswerk, prima werkervaring én een heel positieve persoonlijke indruk op basis van twee jaar samenwerking  tegenover staat? Wat geeft nou een betere indruk van haar niveau? Een heel leven of één dag? Wat als de organisatie het assessment als doorslaggevend argument meeneemt?  Of zegt dat ook iets over het inschattingsvermogen en de cultuur van de organisatie?

Nog geen oplossing

Voor beiden is er nog geen oplossing op het moment dat ik dit schrijf. Toch zijn dit voorbeelden van situaties die ik vaak tegen kom.
Mensen hebben bovengemiddelde capaciteiten, voldoende overtuigende wapenfeiten, en toch moeten ze heel veel moeite doen om daar de ander van te overtuigen. Of je nou
·         een opleiding meebrengt die niet bij je werk en denk en niveau past of
·         in een testsituatie niet kan laten zien wat je kan en waarom je het zo doet.
Slimme mensen brengen niet altijd meetbare harde cijfers mee die dat onderstrepen.

Ingewikkeld

·         Veel bovengemiddeld slimme mensen hebben geen afgeronde HBO of academische opleiding.
·         Slimme mensen zijn niet altijd goed in testsituaties.
·         Vacaturehouders zijn behoudend en nemen niet graag risico’s met mensen die afwijken van het gebruikelijke. Dat maakt de weg naar een passende werkplek best ingewikkeld.

Ik ben er van overtuigd dat de mensen uit bovenstaande voorbeelden uiteindelijk op hun gaan plek komen. Maar de route ernaar toe vraagt behoorlijk wat lenigheid van beide kanten.

Kan ik jou helpen
bij het vinden van een werkplek die past bij jouw capaciteiten en ambities? Laat het me weten, We maken dan een afspraak om je vragen en situatie te bespreken.

Hoe Louis van Gaal Louis van Gaal werd.

Wat kleurt jouw levensverhaal?

Mijn indruk

Ook ik vind van alles van Louis van Gaal.
Wie kent niet zijn staat van dienst. Zijn resultaten. Zijn persconferenties. Zijn taalgebruik. Zijn blik. Zijn uitstraling. Zijn openhartigheid over zijn privéleven. Zijn manier om zijn visie uit te dragen.

Hij was deze zomer één van de Zomergasten bij de VPRO. En ik heb de hele avond gekeken.
Hier leg ik je uit wat hij mij liet zien.
Louis van Gaal is een volleerd oefenmeester. Komt snel over als betweter. Hij legt graag uit wat hij bedoelt. Duldt eigenlijk geen regie van de ander. Ook niet van de vragenstelster Janine Abbring. Maar hij liet wel zien hoe hij is geworden wie hij is geworden.
En dat fascineert mij dan weer.

Gevormd door je leven, niet alleen door je banen

Door de keuze van de TV-fragmenten werd duidelijk welke zaken in zijn leven van kleins af aan impact op hem hebben gehad, Dat hij nu is wie hij is, omdat hij opgegroeid is zoals hij opgegroeid is. Dat heeft meer invloed op hem gehad dan alle coachbanen en voetbalclubs samen.
Hij is veel eerder al gevormd en heeft dat in zijn volwassen leven uitgebouwd en geperfectioneerd.

Levenservaringen

Wat kwam er zoal voorbij in verhalen en fragmenten?
·         Jongste in een gezin van 9 (!).
·         Zijn vader werd ziek op zijn 6de en overleed op zijn 11de.
·         De structuur en regels in huis waar hij mee opgegroeid is.
·         De enorme schok die hij voelde bij het overlijden van John F.Kennedy.
·         Zijn succesvolle jeugd en schooltijd. Alles lukte. Overal goed in.
·         De moraal uit die tijd, waarden en normen, fatsoen, in beeld gebracht door een scene uit
Peyton Place, (de eerste soapserie waar heel Nederland naar keek).
·         Zijn vorming en eerste tegenslagen op de academie voor Lichamelijke Opvoeding, ALO.
·         Zijn visie op het team, zijn goede docenten.
·         Zijn gedrevenheid, vasthoudendheid en discipline, altijd zoekend naar hoe het beter kan.
·         Zijn levensles waar hij de avond mee begon: je bent uiteindelijk alleen, zorg goed voor jezelf.
·         Zijn persoonlijke verliezen en de opvoeding van zijn dochters.
·         Zijn keuzes nu hij 66 is.
·         En altijd bezig met resultaat.

Geldt voor iedereen!

Louis van Gaal is vanaf zijn kindertijd gevormd tot de persoon die hij is geworden.
Die vorming begon als jongetje, het negende kind in het gezin.
En met die film- en muziekkeuzes die hij voor Zomergasten had gemaakt liet hij ons  zien hoe hij is opgegroeid, in welke tijd, in welke omstandigheden, met welke voorbeelden en boodschappen.

Talent of aanleg is nooit het hele verhaal

Het mooie is, iedereen is gevormd door zijn of haar eigen levenservaringen.
Ik spreek dagelijks mensen die
·         heel veel talenten hebben meegekregen
·         op heel diverse terreinen.
·         Die succesvol zijn geworden, geweest, of die dat graag zouden willen.

Talent of aanleg en succes in je werk is altijd maar een deel van je verhaal.
Je hele verhaal geeft je de sleutels om te zien hoe je bent gekomen waar je nu bent en hoe je weer verder kunt.

Ik maak geen Zomergasten

Ik help mensen wel met het onderzoeken van hun levensverhaal.

·         om inzicht te krijgen in hoe het gelopen is.
·         om handvatten te vinden hoe je verder kunt.
Met alle talenten die jij hebt meegekregen.

Heb jij er behoefte aan om méér te onderzoeken dan je laatste baan?
Handvatten te vinden om weer verder te kunnen?

Mail me gerust voor een gesprek bij mij aan tafel.

Aangeboren of opgeleid? Wat maakt een coach een goede coach?

Wat maakt je een goede coach.

Op een mooie wandeling op weg naar een riviertje vertelde een ervaren manager mij onlangs wat zijn coach rol was in zijn bedrijf.
Met een paar gesprekken en opdrachten wist hij mensen meestal wel weer in beweging te krijgen.
Hij gaf aan dat hij weliswaar niet de vakkennis had die ik inmiddels heb verzameld, maar het ging ondanks dát, best goed. Ik kon me dat wel voor stellen. Het was een prettig iemand, kon goed luisteren, met de nodige levens- en werk ervaring. En was ook in de leeftijdsfase om ervaring weer door te kunnen geven.

Belangstelling of opgeleid?

In mijn  eerste jaren dat ik werkte bij een grote multinational bestond het vak coaching nog niet. Je had wel ervaren collega’s die de rol van mentor konden hebben voor minder ervaren mensen. Ik ben als onderwijskundige zelf begonnen in functies op gebied van opleiding & training en HRM.  Wat mij toen al opviel was, dat dat werkterreinen  waren waar iedereen wel verstand van dacht te hebben. Moest ik als vers afgestudeerde wel even aan wennen.  De functies konden vervuld worden door mensen die er voor waren opgeleid, maar ook evengoed door mensen met een heel andere achtergrond die er belangstelling voor hadden. En zonder opleiding, maar met eigen ervaring in deze vakgebieden rolden. Alles kwam voor.

Coaching is geen beschermd vak.

Iedereen kan coach zijn. Op mijn werkterrein, maar ook op heel ander gebieden. Aanbod te over op diverse terreinen. Er bestaan vele goed opgeleide en vakbekwame coaches. En er zijn mensen die zonder gerichte opleiding anderen heel goed kunnen helpen. Zij beschikken over natuurlijke vaardigheden en voldoende eigen kennis en ervaring. Maar ze hebben niet noodzakelijk een brede, vakinhoudelijke of theoretische basis van waaruit ze werken.

Is dat erg?

In zie een parallel met lesgeven:

1. We kennen allemaal wel mensen die van nature alles hebben wat ze een goed docent maakt. Ruime kennis, aanstekelijk enthousiasme, vertelkunst. Ze zouden je van alles kunnen leren en vertellen. Toch hebben zij ook een gedegen onderwijsopleiding nodig om voor de klas te mogen staan. Er moet meer basis zijn dan je natuurlijke aanleg om een goede docent te zijn.

2. Er bestaan ook docenten die alle opleidingen hebben gevolgd die nodig zijn. Maar die, als de natuurlijk aanleg er niet in zit, nooit die bevlogen en aanstekelijke docent zullen worden die het verschil kan maken.

Coaching helpt niet altijd.

Helaas brengt niet elk coachtraject de verandering die je zou wensen. Ook niet elke trainer levert kampioenen af. Iedereen die met hulp van een ander winst boekt, is al geholpen. Maar als je een minder goede ervaring hebt met coaching doordat jouw coach meer ervaringskundige is dan opgeleide coach, is dat altijd jammer.  Zeker als je daardoor geen tweede kans krijgt op goede coaching.

Ik denk dat je als professionele coach

– en haast aangeboren gevoel en vaardigheden moet hebben.

– Dat je mensen vertrouwen moet kunnen geven

– Goed moet kunnen luisteren zonder je eigen ervaringen centraal te stellen.

– Voldoende vakkennis en theoretische kennis moet hebben op jouw terrein.

– Vraagstukken vanuit verschillende invalshoeken moet kunnen benaderen.
Dat vraagt wat mij betreft een combinatie van aangeboren talenten, vakkennis en ervaring.

Heb jij behoefte aan coaching gesprekken met iemand met “aangeboren talenten, vakkennis en ervaring”?
Met plezier onderzoek ik met je wat ik voor jou kan doen. Mail me gerust!

Werk ze!

Voorwaarts!

Vorige week kreeg ik een kaart met bovenstaande quote van een vriendin die we te eten kregen. Zomaar. Het deed haar denken aan wat ik haar had gezegd de laatste keer dat we elkaar spraken, meer dan een half jaar geleden.

Dat ze niet bang moest zijn haar hart te volgen, als ze er van overtuigd was dat dit haar pad en haar diepste wens was.  Dat ze het beter hardop uit kon spreken in plaats van het een beetje vaag in het midden te houden.
En dat hardop uitspreken haar zou helpen om ook daadwerkelijk de stappen te zetten die ze had te nemen.

En zo was het ook gegaan. Deze quote deed haar denken aan mijn woorden die haar op dat moment hebben geholpen. En daarom gaf ze de kaart aan mij.

Don’t look back. You’re not going that way.

Ze was jaren geleden voor de liefde naar ons land gekomen. Wat had ze het goed hier met haar geliefde. Inmiddels is ze, verdrietig genoeg, zonder hem. Haar geliefde had ervoor gezorgd dat het haar aan niets zou ontbreken, zodat ze door kon met haar leven, in de plaats, het huis waar ze woonden.
Maar nu, zonder hem, wilde ze niet leven in herinnering, ze wil het liefste wonen in het land waar ze vandaan komt. Waar haar kinderen leven. En dat voelde ondankbaar, want ze had het hier toch goed. En hij had zo goed voor haar gezorgd, tijdens zijn leven en erna.
Maar toch,  ze wil door met het leven. Haar leven. In haar wereld.
Ze wist het eigenlijk al heel lang, en toch kostte het best moeite om dat onder ogen te zien. Hardop uit te spreken. Te vertellen tegen alle mensen om haar heen, met wie ze zo veel bijzondere jaren heeft gedeeld, samen met haar man.

Uitspreken van je wens geeft je moed om te handelen

Het inzicht wat ik haar onbedoeld mee heb kunnen geven, heeft er mede aan bijgedragen dat ze deze zomer teruggaat. Inmiddels een appartement heeft gevonden in haar geboortestreek. De verhuizing is gaan regelen. Het heeft haar, ondanks het verdriet, verlies en loslaten van wat ze hier heeft, goed gedaan.
Ze verheugt zich op het vervolg van haar leven.

Voorwaarts!

Een zelfde thema kwam vandaag bij mij aan tafel ter sprake met een van mijn gasten. Niet alleen omdat hij door ons traject de weg had gevonden om de multinational waar hij voor werkte te verruilen voor een mooie plek bij een start-up bedrijf. Maar ook omdat hij en zijn vrouw hadden besloten hun kinderen na de zomer naar een ander school te laten gaan, waar meer expertise is op het gebied dat zijn kinderen nodig hebben.
We kwamen op het maken van keuzes. Je kunt nooit meer terug in de tijd, naar het moment eerder. Een keuze maak je omdat je het de beste optie vindt, ook al zijn niet alle consequenties van die keuze positief. En te overzien. Maar terug naar het oorspronkelijke keuze moment kan nooit. Je kunt alleen opnieuw een keuze maken, met de kennis en inzichten van nu.  Ook als het minder goed uitpakt dan je had gehoopt of verwacht.  Je leeft altijd vooruit, je leven stroomt als een rivier één kant op, niet terug.

Niet terugkijken?  Juist wel!

Kijk wel terug. Zie waar je leven je gebracht heeft. Welke ervaringen hebben naar hier geleid. Waar kan je uit putten in positieve zin? Waar zitten je patronen waar je mee zou willen breken?

Vertrouw op jezelf.

Gebruik al je levenservaring om je wensen en besluiten te kunnen onderbouwen. Vertrouwen te hebben in je oordeel. Maar realiseer je dat je nooit meer terug gaat naar een eerder punt, in dezelfde omstandigheden, met de zelfde ervaring.
Als je je wens hebt toegelaten: koester die wens, spreek hem uit. Eerst voor jezelf , daarna naar je omgeving. En neem de stappen die jij te zetten hebt. Hoe het ook uitpakt. Met vertrouwen.

Hoe is met jou?

·         Herken jij je diepe wensen?
·         Durf je ze uit te spreken?
·         Wil jij wel terugkijken?
·         Wil jij met vertrouwen keuzes durven maken? (Ook als je niet alle consequenties kunt overzien? )

Dan kan ik je helpen. Mail me gerust als je

·         jouw wensen én ervaringen wilt onderzoeken
·         met vertrouwen nieuwe keuzes wil durven maken.

Van harte welkom voor één van de gratis eerste gesprekken bij mij aan tafel.

Werk ze!

Broodje gezond of broodje aap?

Over hypes en aannames.

Weten, waarheid en onderzoek.

Vanochtend moest ik denken aan een gesprek dat ik in het Hemelvaartsweekend had in het zuiden van Frankrijk. Op het terras bij bevriende mensen. In de late middagzon, uitzicht over de velden. Beter kon niet. Het ging over werk, goed leven, gezondheid en keuzes maken. Over weten, waarheid en onderzoek.

Wanneer is iets waar?

In mijn werk gaat het vaak over persoonlijke ervaringen. Mensen hebben zelf de nodige bagage en kennen ook altijd  mensen in hun directe omgeving die het één en ander hebben meegemaakt. En dat heeft hen inzichten gegeven. Maar zijn je eigen ervaringen ook van toepassing in het algemeen? Voor iedereen waar?
Ik hecht aan onderzoek. Ik vind het fijn als verhalen onderbouwd kunnen worden met onderzoeksbevindingen.  Dat vond en vind ik ook het mooie van studeren. Je kennis en inzichten wordt vergroot doordat je  leert wat er in welke omstandigheden voor waar mag worden aangenomen.

Wat ik dus heel lastig vind, is dat nu blijkt dat veel onderzoek in de afgelopen decennia niet goed is uitgevoerd. Aan gezien ik niet zelf onderzoek kan herhalen, voel ik me nogal eens op het verkeerde been gezet. Dingen die ik lang voor waar heb aangenomen, kunnen met de inzichten van nu wel eens heel anders blijken te zijn. Is mijn kennis misschien ook gebaseerd op hypes of aannames?

Naar alle onwaarschijnlijkheid.

Op aanraden van mijn jongste, student in Nijmegen, ben ik begonnen in het boek: “Naar alle onwaarschijnlijkheid “ van Klaas Landsman. Hij beschrijft hoe wij kunnen  kijken naar samenloop, toeval en oorzaak en gevolg. Vanuit wiskunde, filosofie of religie. Een boek om met aandacht te lezen, het geeft een kijk op het trekken van conclusies en doen van aannames. Dat zal mij vast gaan helpen.

Broodje gezond of broodje aap.

Een goed en toegankelijk televisieprogramma vind ik “Broodje gezond “, uitgezonden op NPO 3. Over de hypes en aannames in het land van gezond eten. Ik heb nu twee afleveringen gezien waarin gangbare aannames, zeg maar gerust hypes, onderzocht worden:

1. Iedereen aan de multivitaminen. Baat het niet dan schaadt het niet.
2. Van koolhydraten word je dik.

Conclusies op basis van onderzoek:

1. Multivitamines zijn voor de meeste mensen niet nodig (en soms zelfs schadelijk vanwege te hoge doseringen)
2. Koolhydraten zijn op zich geen dikmakers. Je hebt ze nodig, maar niet teveel.

En voor de dieetvolgers: alle diëten helpen, vooral in de eerste weken, omdat je dan nog gedisciplineerd bent. Bewust eten zorgt op zich al dat je minder calorieën binnenkrijgt, dus dan raak je snel kilo’s kwijt.

Ik heb de wijsheid niet in pacht.

Was dat maar waar, maar ik vind het de moeite waard om te kijken wat voor wie geldt. Ik gebruik mijn vakkennis, onderzoekskennis en werk- en levenservaring, graag om anderen weer verder te helpen in hun zoektocht.
En om aannames te onderzoeken.
In gezondheidsland, maar ook in mijn werkgebied, waren veel aannames en hypes rond die niet altijd waar hoeven te zijn.

Als ik jou ook kan helpen aannames en hypes te onderzoeken, mail me gerust!

Werk ze!

Talent, geluk en succes

Niks is vanzelfsprekend. De rol van toeval.
Hardwerkende talentvolle mensen zijn niet per definitie succesvol, en omgekeerd.

Talent, geluk, succes.

Deze woorden en beelden overspoelen jou vast ook dagelijks. In kranten, tijdschriften, magazines. Op sociale media zie je van elkaar meestal de mooiste en succesvolste kanten. Die laten mensen graag zien. In mijn vakgebied gaat het er vaak over. Je talenten en hoe je ze vindt. Uitzoeken waar je gelukkig van wordt en dat dan vooral meer doen. Cursussen, boeken, coaching, zelfhulp tips.
Op weg naar succes!

Meer geluk

In Eindhoven en Tilburg vond in maart weer de jaarlijkse Dutch Happiness Week plaats. Ik zag dat Belgisch onderzoeker Leo Bormans weer een avond verzorgde over zijn onderzoeken en bevindingen naar geluk.  Ik kan me nog herinneren dat hem eens  heb horen zeggen “Dat ik onderzoek doe naar geluk, wil niet zeggen dat ik met een auto vol ballonnen rondrijd”. Volg die man, hij zegt interessante dingen over geluk en hoe je je gevoel van geluk kunt vergroten.
Fontys Hogescholen is onlangs begonnen met een aparte studierichting voor meer geluk op het werk.

Is er een verband tussen talent, geluk en succes?

Daar heb ik zo mijn twijfels over. Ik ontmoet dagelijks mensen met heel veel talenten op de meest uiteenlopende gebieden. Intellectueel of studietalent. Sporttalent. Succesvolle ondernemers. Vakspecialisten. Politieke professionals. De aannemer en zijn vakmensen. Jong, oud, gezond, minder gezond.
Dit is mijn ervaring:
Talent strekt zich uit over de meest uiteenlopende gebieden.
Geluk is geen permanente staat van zijn. En kan in hele kleine dingen zitten Of juist hele grote.
Succes is een hol begrip. Wie maakt uit wat voor jou succes is?

Toeval

Ik zag een artikel voorbijkomen over het toeval van succes. “Waarom hardwerkende talentvolle mensen niet per definitie succesvol zijn en omgekeerd.” (De Morgen, Lieven Desmet, 12 maart 2018.) Italiaanse onderzoekers, een natuurkundige en een econoom, lieten in een model zien dat de mensen die financieel succesvol waren, niet per definitie de mensen met het meeste talent zijn.  Ze simuleerden de levens van 1000 mensen, die ongeveer gelijke talenten hadden en een gelijk welvaartsniveau, en die een periode van 40 jaar werkten en leefden. Met willekeurige momenten van pech of geluk. ( deed mij meteen denken aan de Sims)

Resultaat

Na de gesimuleerde 40 jaar was de welvaart net zo verdeeld als in de echte wereld. 20 % van de mensen bezat 80 % van de welvaart. En die 20 % waren niet de mensen met de meest talenten, maar de mensen die op de juiste momenten geluk hadden gehad. Conclusie van hun onderzoek:
Hardwerkende talentvolle mensen zijn niet per definitie succesvol, en omgekeerd.

Het toeval een handje helpen

In mijn programma’s staan de volgende uitgangspunten altijd centraal:
·         Onderzoek waar je echte talenten liggen.
·         Onderzoek waar je het meeste plezier aan hebt en waar je energie van krijgt.
·         Aan het werk met je  talent! Niks gaat vanzelf.
·         Door in beweging te komen kan je het toeval een handje helpen.
·         Als iets niet goed uitpakt, komen er altijd weer nieuwe kansen.
·         Wachten tot het geluk langs komt helpt niet, maar je moet het geluk wel de kans geven om langs te komen.

Het is mijn werk

om mensen te helpen ontdekken hoe ze

·         met hun talenten
·         hun gevoel van geluk kunnen vergroten
·         en succesvol kunnen zijn in wat ze graag willen bereiken.

Mail me gerust als jij ook wat hulp kunt gebruiken.

“Zonder geluk vaart niemand wel,”

Werk ze!

Kansrijk versus kansarm. Hoe bevoorrecht ben jij?

Kansrijk versus kansarm; het belang van een goede start.

Deze week een artikel over contrasten. Wat hebben studenten van de Radboud Universiteit , Beau van Erven Dorens en Marieke Lucas Rijneveld met elkaar te maken?  Voor mij de afgelopen week heel veel. Het is weer confronterend duidelijk geworden hoe belangrijk het is voor de kansen in de rest van je leven, om als kind een goede start te hebben. Je te mogen ontplooien. Gestimuleerd te worden. Kansrijk versus kansarm.

Kansrijk

Op 15 maart mocht ik workshops geven aan masterstudenten van de Radboud Universiteit in Nijmegen. Het thema was hoe je gebruik kunt maken van de talenten die je zelf hebt meegekregen. Keuzes kunt maken die bij je passen. Op zoek kunt gaan naar werk waar je blij van wordt. Natuurlijk zijn een goed stel hersens en een diploma heel behulpzaam, maar uiteindelijk ben je op je best als je ook je aangeboren talenten, plezier en energie kunt gebruiken in je studie of werk. En hoe je daar naar op zoek kunt gegaan.

Eén van de onderdelen ging over de stemmetjes in je hoofd. Stemmetjes die, voordat je erover na hebt kunnen denken, je vooruit helpen of juist tegen werken. En hoe helpende of belemmerende stemmetjes soms al als kind thuis in je hoofd zijn gekropen. Ze kwamen met mooie voorbeelden van beide.

Wat een mooie en waardevolle middag!

Kansarm

In de boekenweek had ik het boek “De avond is ongemak”, van Marieke Lucas Rijneveld gekocht. Ik was er nieuwsgierig naar, na alle lovende verhalen. Over een 12- jarig meisje uit een boerengezin, dat haar jas niet meer uittrekt sinds haar broer Matthies verdronken is. De zwaar gereformeerde ouders kunnen daar absoluut niet omgaan en je ziet het meisje, Jas, haar broer Obbe en zusje Hanna zo eenzaam en verwrongen opgroeien dat de tranen je in de ogen springen op elke bladzijde. En zo heftig beeldend geschreven dat je voelt wat je leest. Overweldigend. Aangrijpend.

En ik dacht aan het contrast met kinderen die wel liefdevol, gestimuleerd, kansrijk opgroeien. De studenten, die  in ieder geval de kans hebben te studeren. En wat een cadeau voor het leven het is om liefdevol opgevoed te worden.

Opgroeien zonder helpende ouders.

En tot die verzuchting kwam ook Beau van Erven Dorens in zijn indringende televisieserie Beau Five Days Inside. Daarin leeft hij 5 dagen en nachten mee in een instelling en de afgelopen week was hij  in een gesloten instelling voor jeugdzorg. Geen gevangenis, maar wel kinderen die daar achter gesloten deuren leven. Je zag de worsteling van Beau, zelf vader van vier kinderen. Hoe hij zag hoe kinderen in de knel kunnen komen die geen ouders naast en achter zich hebben staan om ze te helpen groot te worden. Hoe kinderen die niet met emoties leren omgaan, geen weerstand kunnen bieden tegen criminele mensen en plannen, een heel moeilijk leven leiden.

Bevoorrecht

En of het toeval is of niet, ik zag deze week ook dit filmpje voorbij komen. Over hoe het is als je door geluk of pech al een voorsprong of achterstand hebt in het leven. Zonder dat je daar zelf iets aan hebt kunnen  doen. Iets om je te realiseren.
Hoe ongelofelijk bepalend is toch een goede start. En wat ben ik opnieuw dankbaar dat ik bevoorrecht ben opgegroeid. En dat ik mijn kinderen de support heb kunnen geven die ze verdienen.

Wil jij onderzoeken waar jij kansen hebt gekregen en waar je ze bent misgelopen? En hoe dat je situatie van nu wellicht beïnvloedt?

Mail me gerust voor een eerste gesprek. Dan onderzoeken we hoe ik je verder op weg kan helpen.

Van autisme krijg je stress

Als je door autisme stress voelt bij dingen die elke dag terugkomen.

Bij mij aan tafel

Bij mij aan tafel komen komt autisme best vaak ter sprake. Regelmatig spreek ik mensen die kenmerken van autisme herkennen. Wel of geen diagnose hebben. Bij vrouwen wordt autisme veel minder herkend dan bij mannen.

Ik diagnosticeer niets, dat is een vak apart. Maar we bespreken wel de impact die autisme heeft op je leven.

Mijn gasten hebben bijna allemaal een hoge intelligentie. Vaak ook goed opgeleid en werkend. Tot zover geen probleem, zou je denken. En toch is dat niet waar.

Dagelijkse dingen

Dagelijkse dingen kunnen je veel moeite en energie kosten. Als je autisme hebt, kunnen hele dagelijkse dingen je veel moeite en energie kosten. Mensen met autisme kunnen óp zien tegen op het oog “normale” activiteiten. Zo erg dat ze er stress van krijgen. Soms zelfs heftige lichamelijke reacties. Buikpijn, hartslag omhoog. Zweten. Hoofdpijn. Soms letterlijk geen stap durven zetten.

Toch functioneren deze mensen prima. Ze hebben op een of andere manier iets gevonden om de dingen waar ze moeite mee hebben toch te doen.

Spannende dingen

Het gekke is dat je in de regel mag verwachten dat als je spannende dingen vaker doet, ze je steeds gemakkelijker en met minder stress afgaan.

Bij mensen met autisme is dat niet het geval. Natuurlijk wordt je steeds ervarener in moeilijke dingen doen, maar het stressgevoel verdwijnt bij hen niet als ze het vaker doen. Steeds opnieuw moeten ze met die spanning omgaan. Dagelijks.

Welke dagelijkse situaties kunnen zoal stress opleveren:

– Bellen
– Naar werk of college gaan, het gebouw inlopen
– In de bus of trein
– Boodschappen doen
– Nieuwe mensen ontmoeten
– Veel mensen tegelijk
– Een vraag stellen, iemand aanspreken
– Hulp vragen

Al deze situaties komen regelmatig voor. Heel normale dagelijks dingen. Maar als je elke keer opnieuw de stress voelt opkomen, hoe vaak je het ook al gedaan hebt, kost dit heel veel energie.

Vermoeidheid

Mensen met autisme kunnen daarom erg moe zijn van een normale dag.

– Ze hebben meer hersteltijd nodig.
– Meer tijd nodig om af te schakelen.
– In het ergste geval gaan ze situaties vermijden.

Autisme zie je niet aan de buitenkant. Maar in de binnenkant wordt elke dag strijd geleverd. Meer begrip en af en toe wat hulp mag wat mij betreft best.

Kan ik jou helpen met omgaan met dagelijkse spanning in je werk?

Mail me gerust.

Werk ze !

Heleen Florusse – Florusse Ontwikkeling Training Coaching