Blog

De waarde van een goede gids.

Over hoe je mensen anders kan leren kijken dan ze al deden.

Wat ga ik bij jou leren?

Veel van mijn gasten kunnen zich vooraf niet goed voorstellen wat ze precies gaan ontdekken. En dat snap ik ook wel. Dat moet je ervaren, kan ik je niet vooraf exact uitleggen en kwantificeerbaar laten zien.
Vorige week ontving ik weer iemand aan tafel die wilde onderzoeken of hij mijn hulp kon gebruiken. Ik vraag mensen na onze eerste ontmoeting altijd de tijd te nemen om thuis alles wat we hebben besproken nog eens goed te laten bezinken en te overdenken. Na een poosje ontving ik een mail van hem. Hij had een heel goed gevoel bij mij, mijn kennis en mijn manier van werken. Maar hoe kon hij weten wat het hem ging opleveren? En kon ik hem ook helpen voor een aangepast tarief?

Ik moest daar weer over nadenken. Ik wil hem graag helpen en weet bijna zeker dat hij heel veel inzichten en handvatten gaat vinden. Dat vertrouwen heb ik vanwege mijn eindeloze ervaring door de jaren heen met al mijn gasten. Omdat ik weet dat hij dingen gaat ontdekken die hij nu nog niet kan zien.

Zelf vindt hij dat hij al veel weet over zichzelf. En dat vinden heel veel van mijn gasten. Niet gek, ik werk meestal met ervaren mensen die binnen en buiten hun werk al veel over zichzelf geleerd hebben. En soms ook al coachtrajecten of therapie hebben gevolgd. Dus: of ik daar wel rekening mee hield?

Wat leerde ik dit Paasweekend van één van mijn kinderen?

Eén van mijn zonen studeert met veel enthousiasme biologie in Nijmegen. Geen van mijn kinderen woont nog thuis, maar hij kwam, net als zijn broer en zus, nog steeds graag naar huis voor ons geheel eigen jaarlijkse PaasOntbijtRitueel. Hij stelde voor om ’s middags even naar de Strabrechtse Heide te gaan, bij ons om de hoek. Goed idee!

Daar liet hij ons van alles zien. Vlindertjes, plantjes, spinnetje met krabscharen, groene torretjes. Juffers en libellen. Gaatjes in het zandpad van de zandbij. Een bij met stuifmeelzakjes aan zijn pootjes. Afgevallen eikels die inmiddels bewoond werden door insecten. Ik heb daar al heel vaak gelopen, maar nog nooit zoveel gezien! Ik wist niet dat als je zo kan kijken, je zoveel meer ziet. En omdat hij aanstekelijk kan vertellen en uitleggen, werden we gewoon opnieuw enthousiast van al die bekende stukjes natuur.

Mijn wandelingen op de hei zijn vanaf nu dus nooit meer hetzelfde. Ik heb alweer anders leren kijken terwijl ik dacht dat het voor mij al heel bekend terrein was.

Met een gids op pad.

Heb je wel eens het verschil ervaren tussen door een museum lopen met een plattegrondje, of met uitleg van een deskundige gids? Of zelf een wandeling maken, of met iemand die het gebied goed kent en je er alles over vertelt?
Een bijzondere vakantiebestemming bezoeken met een handig reisgidsje als informatiebron, of met een ervaren reisleider die het land kent en de taal spreekt?
Meer over jezelf te weten komen met behulp van een zelfhulpvragenlijst, of een aantal gesprekken gevoerd met een deskundig iemand die betekenis kan geven aan je bevindingen?

Alleen of met een gids op pad?

Dwaal jij graag zelf rond? Of ga je met een gids mee, die je zoveel meer laat zien dan je vooraf kan vermoeden. Verbanden legt waar jij het bestaan niet van wist.

In mijn werk ben ik zo’n gids. Laat ik je dingen die zien die je misschien in grote lijnen al wel zag. Maar waar in een ander perspectief soms weer een heel ander licht op wordt geworpen.

De waarde van een goede gids

De werkelijke waarde van een goede gids zit in zijn of haar vakkennis, enthousiasme, verbinding en samenhang en in diepgang en perspectief. Zoals ik dat zelf weer eens heb ervaren bij de wandeling op de hei met onze bioloog in wording.

Heb jij behoefte aan het in een ander perspectief zien van alle zelfkennis die je al hebt? Mail me gerust. Met plezier ben ik voor een tijdje jouw gids.

Werk ze! 

“Ze doen niet wat je zégt, ze doen wat je dóet.”

Ben jij je bewust van jouw voorbeeldgedrag? 

Deze zin is me altijd bijgebleven. Ik hoorde deze van Gitty Feddema, een zeer ervaren gezinstherapeute en schrijfster van diverse opvoedboeken. Alweer jaren geleden heb ik haar mogen helpen bij het schrijven van één haar boeken, “Gouden Regels van de opvoeding.” Ik was kritische meelezer, meedenker en mocht stukken aanvullen of redigeren vanuit mijn theoretische en praktische achtergrond, kritische kijk én als moeder van drie (toen nog schoolgaande) kinderen. 
Ik merk dat deze zin ook vaak opborrelt in mijn werk, waarin ik aan tafel zit met zeer ervaren en slimme professionals. Vandaag weer zo’n moment, en daarom schrijf ik er graag iets over.  

Zomaar wat recente voorbeelden uit mijn dagelijkse praktijk. 

Verjaardagen vieren.  

Ik sprak met iemand die weer aan het terugkomen was na een periode van uitval. Hij wilde uitzoeken hoe hij een beter balans kon vinden tussen interessant werk en zijn rol als vader. Hij wil graag zijn kinderen waardevolle dingen meegeven. We kwamen te spreken over kinderfeestjes en vakanties. Hoe belangrijk zulke momenten zijn voor kinderen, nu ze kind zijn en ook om later met plezier en goed gevoel op terug te kunnen kijken. 
Hij vertelde dat hij zelf zijn verjaardag nooit vierde. Toen gaf ik hem terug dat, door het niet vieren van zijn verjaardag, hij ook een signaal geeft naar zijn kinderen. Namelijk dat je, als je groot bent, vieren van bijzondere dingen met vrienden of familie niet meer belangrijk vindt. Had hij zo nog nooit bekeken. 

Begeleiding van afstudeerders 

Eerder die week sprak ik iemand die nergens meer tijd voor had. Hij begeleidde ook afstudeerders en dat werden er steeds meer. Waardoor hij voor niemand meer echt tijd had om diepgaande vragen te bespreken.
Los van zijn eigen tijd die zo helemaal volloopt, geef je daarmee ook onbedoeld het voorbeeld dat afstudeervragen niet belangrijk genoeg zijn om tijd voor te reserveren. En dat, als je eenmaal werkt, het normaal is dat je zoveel werk op je bordje hebt dat je weinig tijd meer hebt voor begeleiding, diepgang of moeilijke vragen.
Zo gaf hij onbewust een voorbeeld aan jonge mensen dat hij helemaal niet wilde geven.  

De was niet meer doen. 

Een creatieve ondernemer met een eigen designbureau, waarin hij ZZP’er is, kreeg niet voldoende betalende opdrachten. Daardoor was hij veel tijd thuis en werkte zijn vrouw meer buitenshuis. 
Het thuis zijn viel hem niet mee. Liever was hij meer aan het werk. In het begin deed hij nog vaak de was, maar daar zat ook niet veel uitdaging in. Dus daar was hij mee gestopt. Ik vroeg hem wat dat betekende voor zijn vrouw. En welke boodschap hij zo af gaf. Over samen verantwoordelijk zijn voor een huishouden runnen, voor je kind zorgen en betaald werk doen. En over wie de interessante en minder interessante werkjes moest doen in hun huishouden. Die vraag verraste hem nogal.  

Telefoon en lijnen. 

We lezen allemaal genoeg over hoe onmogelijk het is om van je kinderen te verwachten dat ze niet constant op hun telefoon zitten, terwijl je je telefoon als ouder ook de hele tijd in de gaten houdt.
Of de zorg die ouders hebben om meisjes die op jonge leeftijd problemen krijgen met hun zelfbeeld, gewicht of lijnpogingen, terwijl ze zelf de hele dag bezig zijn met eten, lijnen, calorieën tellen en hun eigen onvrede met hun lichaam. 

Je bent ook een voorbeeld voor anderen  

Jouw gedrag is van invloed op jezelf, maar ook op je omgeving.  
Als je dingen bij jezelf wilt veranderen, is dat niet alleen goed voor jou. Je geeft er ook een voorbeeld mee aan je collega’s, je teamleden, je studenten, je man, je vrouw, je kinderen.
De impact van jouw gedrag reikt veel verder dan je je vaak bewust bent. Dit geldt thuis én op je werk.
Dat geeft ook een verantwoordelijkheid

Ze doen niet wat je zégt, ze doen wat je dóet. 

Kan ik jou helpen bij het onderzoeken van jouw gedrag? En de impact die dat heeft op jouw omgeving? 

Je bent van harte welkom voor één van de eerste gratis gesprekken bij mij aan tafel en dan onderzoeken we samen wat jij zou willen veranderen en hoe ik je daarbij kan helpen. 

Werk ze! 

Over onverwachte vooroordelen.

Weet jij welke indruk je maakt? En waar je op beoordeeld wordt?

Twee berichten die mij deze week bezig houden. Hoe is het mogelijk, denk ik dan.  Zomaar twee voorbeelden over hoe moeilijk het kan te zijn om beoordeeld en gewaardeerd te worden op wat je te bieden hebt.  
Wat zijn de overeenkomsten en de verschillen in deze voorbeelden?  
En wat kan je er aan doen? 

“Wie wil er een man met een paardenstaart aannemen?” 

Het voorbeeld van de man met paardenstaart las ik in een bijdrage op LinkedIn van Els Ackerman, een zeer ervaren loopbaanadviseur. Aan haar werd de vraag gesteld of zij denkt dat het hebben van een paardenstaart een reden kan zijn om niet verder te komen in sollicitatieprocedures voor functies van technisch manager. Haar antwoord is goed afgewogen. (Lees het artikel helemaal op haar profiel.) 
Je kan je afvragen wat belangrijker is, je kwalificaties of je goed verzorgde paardenstaart, passend bij je nette en passende sollicitatiekleding.  En je kan je ook afvragen of je wel wil werken bij een bedrijf dat niet gediend is van afwijkende kapsels.  

Mensen die andere mensen uitkiezen zullen altijd moeten kijken naar verifieerbare bagage. Maar ze ontkomen ook niet aan een eerste indruk. En die ontstaat al in een miniseconde, of je dat nou wil of niet. Je moet best moeite doen om je eerste indruk te onderkennen en verder te kijken dan dat. Dat doet niet iedereen, ook al mag je dat, zeker in een professionele omgeving, wel verwachten  

Als jij een man bent die houdt van zijn paardenstaart heb je een keuze.
1. Je paardenstaart koesteren en je bewust zijn dat niet alle andere mensen daardoor een goed beeld van je hebben. 
2. Of afscheid nemen van je paardenstaart en dan een grotere kans hebben dat je op andere kenmerken dan je haardracht wordt beoordeeld.  

“Vrouwen blijken baat te hebben bij gemiddelde prestaties.”  

Dit voorbeeld vind ik nog schokkender. Ik wist het ook niet. Ik las het in een column van Irene van den Berg in mijn krant. Uit onderzoek van de Amerikaanse sociologe Natasha Quadlin blijkt dat meisjes en vrouwen met hoge cijfers minder vaak worden uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek.  Mannen met hoge cijfers en vrouwen met gemiddelde cijfers worden vaker uitgenodigd. Juist ook in wetenschap en techniek. In één van haar interviews om te achterhalen waardoor dat komt, zei een werkgever dat hij geen behoefte had aan “een overgekwalificeerde vrouw met teveel zelfvertrouwen en van wie hij de indruk kreeg dat ze arrogant is en geen warme persoonlijkheid.“ Had hij geconcludeerd uit alleen het lezen van het CV.  

Wat is, met deze wetenschap, dan de keuze voor slimme vrouwen?  
1. Geen hoge cijfers halen?  
2. Jezelf gemiddelder en onbeduidender voordoen?  
Dat lijkt me niet. Maar wat dan wel?  

Vooroordelen

Zomaar twee voorbeelden waaruit blijkt dat veel mensen te kampen hebben met vooroordelen. Ook op terreinen waar ik geen idee van had. En ik heb ook geen idee hoe we het voor elkaar gaan krijgen om dat effect te verkleinen.  

Wat nu?

Ik wens iedereen toe dat vacaturehouders  sollicitanten kunnen zien zoals ze zijn en hun energie, motivatie, kwaliteiten, wapenfeiten én bijzonderheden waarderen maar ook moeite doen om verder te kijken dan een eerste indruk.  

En als je als kandidaat vermoedt dat er bij jou wellicht ook sprake kan zijn van vooroordelen probeer ze dan vooraf te herkennen en te benoemen, beslis of het iets is waar jij in wil of kan opschuiven.
Bekwaam je in het goed zichtbaar maken van jezelf. Laat zien wat je in huis hebt, wat je graag wil doen en welke vooroordelen je graag uit de weg wilt ruimen. 

Laat het me weten als ik je kan helpen.
Bij het komen van waar je wilt zijn en het onderzoeken van mogelijke vooroordelen.
Van jou én van de ander.  

Mail me gerust voor één van de gratis eerste gesprekken bij mij aan tafel. 

Werk ze! 

Online en offline

In de 30 jaar die ik inmiddels werk, is de wereld nogal veranderd. Ik kan me het moment nog precies voor de geest halen dat ik mijn eerste e-mail verstuurde. Naar een collega op de gang. En dat ik ook echt naar de andere kamer ben gelopen om te checken of mijn bericht echt zo op een ander scherm te lezen was.  
En ja hoor…. Ik las mijn eigen tekst. Op de kamer van mijn collega! 
Het begin van een heel nieuw tijdperk. 

Afgelopen week ontving ik weer een gast voor een eerste gesprek. Ze wilde graag onderzoeken waarom ze op haar 27^ste,  na 7 banen en baantjes, nog steeds niet het idee had dat ze op het goede spoor zat. En oh, ja, zou het kunnen kloppen dat ze hoogbegaafd is? Ze had er van alles over gelezen op internet. Lijstjes voorbij zien komen en E-books gelezen. Online masterclasses gevolgd. Veel informatie verzameld, maar toch. Wat kon ze daar nu allemaal mee? 

Zelf aan de slag 

Het gesprek verplaatste zich naar de waarde van alle informatie die je online kan vinden. Er is zoveel, in evenzoveel kwaliteiten.  Haar zoektocht had haar ver gebracht. Ze herkende veel in de verhalen van anderen. Ze kon flink aan de slag met alle vragen en opdrachten om zichzelf beter te leren kennen.
En vanaf daar begon het wringen.   

Verdieping en maatwerk 

Want als je geen gesprekspartner hebt, blijf je toch vooral druk met je eigen gedachten.  

Heb je niet iemand die  
– met verstand van zaken, of van een afstandje, met je meekijkt,  
– je feedback kan geven, 
– dóór kan vragen,  
– kan filosoferen,  
– jouw specifieke en persoonlijke ervaringen in perspectief kan zetten, 
– kan toelichten of uitleggen wat je hebt gevonden en wat dat kan betekenen. 

Wegen van informatie. 

Nog een andere vraag die best actueel is, is hoe je al die gratis verkrijgbare informatie moet wegen. 
Eén van mijn kinderen kon zich een poos geleden ( terecht) erg druk maken over het feit dat mensen door berichten “op sociale media” geloven dat inenten slecht is. De mening van een handjevol roepende ouders weegt blijkbaar even zwaar, zo niet zwaarder, als de resultaten van wetenschappelijk onderzoek in de afgelopen decennia. 
Mensen roepen van alles, delen hun persoonlijke ervaringen in pakkende teksten. En dat leest gemakkelijker weg dan gedegen onderzoek en onderbouwde materie.  
Over wereldproblemen, gezonde en ongezonde producten, zelfs in mijn werk.  
Mensen hebben soms meer vertrouwen in dokter Google dan in de huisarts. 

Opleiding en training. 

Ook een wereld van verschil. Geïndividualiseerd leren is nog nooit zo toegankelijk geweest. Diversiteit in  inhoud, moeilijkheidsgraad, onderbouwing, tempo , moment, hoeveelheid.  Van gecertificeerde opleidingen tot online cursussen, modules, webinars, masterclasses, “academies”.  
Hoe zie je welke kwaliteit jouw cursus of opleiding heeft? 

Algemeen voor iedereen? Of specifiek en persoonlijk?

Als ondernemer of zelfstandig werkende kan je niet meer zonder online zichtbaarheid. En juist dat is ook voor mij persoonlijk het spanningsveld in mijn werk. Want hoe kan je je kennis delen en beschikbaar maken voor veel mensen tegelijk en hoe vinden mensen jou en jouw specifieke expertise als ze die nodig hebben.
Maar ook: hoe zorg je dat je niet alleen informatie deelt, maar mensen ook daadwerkelijk kan helpen met het eigen maken, verwerken, uitzonderingen bespreken, het maatwerk leveren dat vaak zo belangrijk is.  

Als jouw informatie algemeen en voor iedereen geldt, kan je alles oneindig delen of verkopen. Maar er is dan geen plaats voor interactie en verdieping. 
En dat is voor mij nou juist het meest waardevolle van wat ik doe.  

Wat verkoop je? 

En dan is er nog de zakelijke kant van het verhaal: Hoe wil je je werk “verkopen”.  In hapklare pakketjes informatie, op elk moment beschikbaar, voor veel mensen tegelijk, tegen een passend bedrag. Of gekoppeld aan mijn tijd en aandacht, die ik voor elke gast beschikbaar heb.  

Dus: online of offline? 

Allebei. Denk ik. Maar wel met de nodige kritische blik. Wie biedt mij wat aan? En hoe kan ik onderscheiden of informatie gestoeld is op meningen en ervaringen of op realiteit, theorieën en onderzoek? 

In mijn werk deel ik graag.  

Online en offline.  
Maar als je echt behoefte hebt aan maatwerk hulp bij  
– inzicht in jezelf ,  
– het onderzoeken van je aangeboren en aangeleerde patronen,  
– het vinden van je perspectieven in werk en leven,  
dan denk ik dat ik je offline, gewoon aan de tafel, veel meer te bieden heb. 

Neem gerust contact met me op als je wilt onderzoeken of je mijn offline hulp kunt gebruiken. 
En lees ondertussen alle informatie die ik, online, met veel plezier deel. Wie weet wat er voor jou bij zit en wat je verder helpt. Gratis en voor niks! 

Werk ze  

Wat was jouw doel in 2016? Waar richtte jij toen je pijlen op?

En heb je je doel ook  bereikt? Of liep het anders dan je hoopte?

Afgelopen week zag ik een artikel in de krant over één van de top-boogschutters van ons land: Mitch Dielemans. Meteen gelezen. Hoe zou het met hem gaan?
In juli 2016 had ik al eens over hem geschreven. Hij ging namelijk naar de Olympische Spelen.

Je pijlen richten op het hoogste niveau.

Dit schreef ik in juli 2016:

Toen mijn jongens zo’n jaar of 10, 12 waren , nu zo’n acht jaar geleden, deden ze aan  handboogschieten. Bij St. Jozef Doelen in ons dorp. Een prachtige sport, waarbij vooral de combinatie balans, precisie, techniek, concentratie en ontspanning van belang is.

En de beste jeugdschutter van de vereniging was Mitch, toen een jaar of 16. Mitch was een leuke knul, schoot geweldig en had een droom. Zo goed worden dat hij naar de Olympische spelen mocht. Zijn pijlen gericht op 2016. Mitch trainde, zorgde dat hij fit was, kwam in de jeugdselectie, vertrok naar Papendal. Dit voorjaar zat hij bij de laatste 5 waarvan er 3 geselecteerd konden worden voor het Olympisch team. En je raadt het al: hij is er bij! Mitch, uit ons dorp, met wie ze nog op de baan hebben gestaan en op boogschietkamp zijn geweest, gaat echt naar de Olympische Spelen!

Zijn pijlen letterlijk gericht op het hoogste niveau. Jaar in jaar uit oefenen, zichzelf willen verbeteren, zich meten met de besten. Keuzes durven maken als het nodig is.

Geweldig!

Lees hier de hele blog.

Een grote teleurstelling

De Spelen werden voor hem een grote teleurstelling. Ik lees in het artikel:  “Wat het hoogtepunt in zijn carrière moest worden, liep drie jaar geleden uit op een deceptie.“

Herkenbaar?

Stel je voor: je blijkt in je jeugd ergens heel goed in te zijn en het ook heel leuk te vinden. Zo leuk dat je alles doet om op het hoogste niveau te komen.

En na zo’n 10 jaar:  Je bent er………en dan lukt het niet.

Wat doe je dan?

Stoppen? Boos worden?  In een dip glijden? Bij de pakken neerzitten? Iets heel anders gaan doen? Stug doorgaan? Tandje bijschakelen en opnieuw proberen?

Uit je neerwaartse spiraal komen.

Dit deed Mitch om uit de neerwaartse spiraal te komen.

-Gewisseld naar een ander merk boog.
-Verhuisd
-Gaan schieten in de Duitse competitie
-Gaan werken, want zijn A status van NOC*NSF was ie kwijt

Maar het allerbelangrijkste:

-hij heeft zijn plezier terug gevonden!

Door buiten te gaan schieten, veldschieten in de bossen, run archery.
Staand, zittend, rennend schieten Op zoek gaan naar andere dingen helpt hem een betere schutter te worden, zegt hij zelf.
En er is opnieuw een weg mogelijk om naar de volgende Spelen te mogen.

Velen van ons hebben plannen gehad. Gedroomd. Geïnvesteerd om te komen waar je zou willen zijn. Op welk terrein ook. En even zovelen van ons hebben teleurstellingen te verwerken gekregen. Het liep uiteindelijk anders.

Wat kan jij leren van Mitch?

-Wat heb jij nodig om na teleurstelling alsnog te komen waar je zou willen zijn?
-Wat heb jij nodig om je vizier op iets anders te gaan richten?

Maar vooral:
-Hoe kan jij weer plezier vinden in wat je doet?

Laat het me weten als ik je hierbij kan helpen. Ik onderzoek het met plezier met je in een van de eerste gesprekken bij mij aan tafel.

Werk ze!

Wat als je jezelf in plaats van een winnaar, een loser vindt.

Laatst sprak ik iemand bij mij aan tafel die wilde onderzoeken of hij mijn hulp zou kunnen gebruiken. Een jongeman met veel talenten, goed opgeleid en een prima baan bij een grote organisatie. Maar hij voelde zich er niet gelukkig.Zijn verhaal hield me bezig en ik wil er toch even bij stilstaan.Omdat hij niet de enige is.

Een keuze maken met het hart of met je verstand? 

Vanaf zijn schooltijd had hij al moeite met het maken van keuzes. Voor zijn profielkeuze, de extra vakken, zijn academische studiekeuze.  En geen enkele richting viel af omdat hij de capaciteiten er niet voor heeft. Alles was interessant. Nee, het moeilijkst was voor hem een keuze maken waar hij echt zin in had.

Daardoor heeft hij keuzes gemaakt die “verstandig” leken. Goede opleiding, ruim baanperspectief. Elke keer opnieuw wist hij zich er toe te zetten om de volgende stap met succes af te ronden. Pure wilskracht.

En nu staat hij weer voor een keuzemoment. Als hij deze positie wil houden en verder wil groeien, hoort daar weer een zware specialisatierichting bij. Hij twijfelt of hij dat moet doen. Zoals zo vaak.

Alle anderen gaan sneller.

Studenten die tegelijk met hem zijn begonnen zijn hem steeds een stap voor. Hebben hun studie al afgerond terwijl hij nog een zijstap maakt. Of zelfs een overstap overweegt.Werken al terwijl hij nog moet afstuderen.Zijn al toe aan de volgende stap in de organisatie terwijl hij zich nog niet heeft gespecialiseerd.Anderen passen zich schijnbaar moeiteloos aan de cultuur van de organisatie: lange werkdagen, veel overwerk, lease auto, prima salaris.

Hij vindt zichzelf een loser.

Hij  werkt ook gestaag door maar voelt het vuur niet branden. In elke fase voelt hij zich de loser. De anderen gaan sneller. Gaan moeiteloos mee. En hij doet het ook wel, maar eigenlijk diep in zijn hart wil hij het niet.Hij vindt zichzelf een loser.

Als jij een loser bent, maakt dat de anderen dan winnaars?

Zo had hij het nog niet bekeken.

Ben je een loser als je:

• Moeite hebt op je gevoel te vertrouwen?
• Al je zware studies weet af te ronden op doorzettingsvermogen en intelligentie, ook al ben je niet echt geboeid door de materie?
• Niet blind doorstudeert, maar je ook afvraagt of iets anders beter bij je past?
• Je je afvraagt waarom je mee blijft gaan in de tredmolen van veel te lange dagen maken, waardoor je niet meer goed kunt ontspannen en resetten?

En ben je een winnaar als je: 

• in sneltreinvaart afstudeert?
• je jezelf voorbij holt in je werk? 
• gouden kooi je aan het uitputten is? 

Het is maar de vraag of “al die anderen” winnaars zijn. Dat weet je helemaal niet. ​Je kunt ook niet in hun hoofd en hart kijken. Wat is een winnaar eigenlijk? 

Door jezelf als loser te bestempelen lekt er in ieder geval onnodig veel kostbare energie weg. ​Energie die je beter kunt besteden aan onderzoeken

• hoe je weer plezier hebt in je werk.
• Of je alsnog keuzes kunt maken waar je je beter bij voelt.
• Hoe je kunt werken en je geld verdienen op een voor jou zinvolle manier, zodat je energie overhoudt voor jezelf en je omgeving.

Ik zou deze jongeman, en alle anderen die denken in termen van ” losers” en “winnaars” wel willen toeroepen:

Doe het niet!

Haal jezelf niet naar beneden.Denk niet dat alle anderen het beter doen dan jij.Plaats jezelf niet automatisch op de onderste sport van een denkbeeldige ladder.Meet jezelf niet af aan mensen van wie jij ook helemaal niet weet hoe het echt met hen gaat.

Zet jezelf niet klem.

Maar onderzoek je eigen gevoelens en behoeftes. En je ruimte die je wél hebt om keuzes te maken die goed voor jou zijn.En laat het me weten als je mijn hulp er bij kunt gebruiken!

Werk ze!

Over uitsluiten en aansluiten.

Door te veel te blijven leunen op tradities sluit je anderen uit.
En het verhaal van Jan Terlouw.
Wat neem jij mee naar het nieuwe jaar?

Door te veel te blijven leunen op tradities sluit je anderen uit.

In één van de laatste decemberweken kwam deze gedachte op mijn pad. Uitgesproken door een predikant, naar aanleiding van een Bijbeltekst. En nu weer extra relevant door de commotie over de Nashville verklaring. Het houdt me bezig. En ik hoop dat het me ook het komende jaar bezig blijft houden. 

Hoe werkt dat eigenlijk?

We voelen ons fijn met mensen met wie we

 * ervaringen delen
 * gedeelde historie hebben.

Die herkennen

 * wat wij hebben meegemaakt
 * wat we belangrijk vinden
 * hoe we in het leven en in ons werk staan.

Dat maakt het lastig om mensen te laten aansluiten

 * met wie we dat niet delen
 * die vanuit een ander perspectief, met andere historie, andere argumenten op ons pad komen.

Jan Terlouw

In diezelfde week ging ik luisteren naar Jan Terlouw. Hij vertelde over Wijnand, een succesvolle man met voldoende geld om te doen en kopen wat hij wilde. En het besef dat hij door alleen maar te consumeren meer opmaakte dan de wereld kan aanvullen. Zijn besef van leegheid. En de strohalmen die er zijn om ook anders te leven.
In de theaterzaal zaten voornamelijk gegoede, grijze, witte mensen. Net als wijzelf.
Zo gemakkelijk is het helemaal niet om anderen aan te laten sluiten.

In je eigen leven.

Daarover nadenkend kan ik op allerlei niveaus opeens zomaar wat voorbeelden van nu bedenken waar dat in mijn leven voorkomt. Hoe lastig het is om mensen echt toe te laten die andere tradities, gewoontes, behoeftes en ideeën hebben dan jijzelf.

Op wereldschaal:
Wat wil je anders doen, loslaten, om ons klimaat te redden?

In ons land:
Wat willen we met files, het sinterklaasfeest, of onze eet-, reis- en  koopbehoefte?

In ons werk:
Hoe kiezen of verwelkomen we nieuwe collega’s? Mensen met een andere achtergrond, andere opleiding, cultuur, vakkennis?

In ons gezin en vriendenkringetje:
Hoe gemakkelijk is het eigenlijk voor nieuwkomers en aanhang om zich thuis te voelen in onze ingesleten patronen en gewoontes?

We hebben gezamenlijkheid en herkenning nodig.

Dat is een basis voor vertrouwen. In jezelf en in elkaar. Maar tegelijkertijd kan het ons beletten om nieuwkomers toe te laten en hun inbreng te omarmen. Ben ik me toch weer bewuster van geworden.

Ik hoop

 *dat ik me bewust ga blijven van mijn eigen tradities en gewoontes.
 * Dat ik me vaker kan afvragen hoe ik anderen kan laten aansluiten.
 * Hoe ik dingen anders kan gaan doen, ook al ben ik dat niet gewend.

Hoe zit het met jou?

Kan jij ook wel wat verfrissing gebruiken in je werk of leven? Laat het me weten als je hulp kunt gebruiken bij

 * het onderzoeken waar jij tradities en gewoontes kan loslaten en
 * nieuwe aansluitingen kan vinden.

Ik help je graag.

Ik wens je een heel mooi nieuw jaar met frisse ideeën en nieuwe aansluitingen!

Werk ze!