Blog

Wat was jouw doel in 2016? Waar richtte jij toen je pijlen op?

En heb je je doel ook  bereikt? Of liep het anders dan je hoopte?

Afgelopen week zag ik een artikel in de krant over één van de top-boogschutters van ons land: Mitch Dielemans. Meteen gelezen. Hoe zou het met hem gaan?
In juli 2016 had ik al eens over hem geschreven. Hij ging namelijk naar de Olympische Spelen.

Je pijlen richten op het hoogste niveau.

Dit schreef ik in juli 2016:

Toen mijn jongens zo’n jaar of 10, 12 waren , nu zo’n acht jaar geleden, deden ze aan  handboogschieten. Bij St. Jozef Doelen in ons dorp. Een prachtige sport, waarbij vooral de combinatie balans, precisie, techniek, concentratie en ontspanning van belang is.

En de beste jeugdschutter van de vereniging was Mitch, toen een jaar of 16. Mitch was een leuke knul, schoot geweldig en had een droom. Zo goed worden dat hij naar de Olympische spelen mocht. Zijn pijlen gericht op 2016. Mitch trainde, zorgde dat hij fit was, kwam in de jeugdselectie, vertrok naar Papendal. Dit voorjaar zat hij bij de laatste 5 waarvan er 3 geselecteerd konden worden voor het Olympisch team. En je raadt het al: hij is er bij! Mitch, uit ons dorp, met wie ze nog op de baan hebben gestaan en op boogschietkamp zijn geweest, gaat echt naar de Olympische Spelen!

Zijn pijlen letterlijk gericht op het hoogste niveau. Jaar in jaar uit oefenen, zichzelf willen verbeteren, zich meten met de besten. Keuzes durven maken als het nodig is.

Geweldig!

Lees hier de hele blog.

Een grote teleurstelling

De Spelen werden voor hem een grote teleurstelling. Ik lees in het artikel:  “Wat het hoogtepunt in zijn carrière moest worden, liep drie jaar geleden uit op een deceptie.“

Herkenbaar?

Stel je voor: je blijkt in je jeugd ergens heel goed in te zijn en het ook heel leuk te vinden. Zo leuk dat je alles doet om op het hoogste niveau te komen.

En na zo’n 10 jaar:  Je bent er………en dan lukt het niet.

Wat doe je dan?

Stoppen? Boos worden?  In een dip glijden? Bij de pakken neerzitten? Iets heel anders gaan doen? Stug doorgaan? Tandje bijschakelen en opnieuw proberen?

Uit je neerwaartse spiraal komen.

Dit deed Mitch om uit de neerwaartse spiraal te komen.

-Gewisseld naar een ander merk boog.
-Verhuisd
-Gaan schieten in de Duitse competitie
-Gaan werken, want zijn A status van NOC*NSF was ie kwijt

Maar het allerbelangrijkste:

-hij heeft zijn plezier terug gevonden!

Door buiten te gaan schieten, veldschieten in de bossen, run archery.
Staand, zittend, rennend schieten Op zoek gaan naar andere dingen helpt hem een betere schutter te worden, zegt hij zelf.
En er is opnieuw een weg mogelijk om naar de volgende Spelen te mogen.

Velen van ons hebben plannen gehad. Gedroomd. Geïnvesteerd om te komen waar je zou willen zijn. Op welk terrein ook. En even zovelen van ons hebben teleurstellingen te verwerken gekregen. Het liep uiteindelijk anders.

Wat kan jij leren van Mitch?

-Wat heb jij nodig om na teleurstelling alsnog te komen waar je zou willen zijn?
-Wat heb jij nodig om je vizier op iets anders te gaan richten?

Maar vooral:
-Hoe kan jij weer plezier vinden in wat je doet?

Laat het me weten als ik je hierbij kan helpen. Ik onderzoek het met plezier met je in een van de eerste gesprekken bij mij aan tafel.

Werk ze!

Wat als je jezelf in plaats van een winnaar, een loser vindt.

Laatst sprak ik iemand bij mij aan tafel die wilde onderzoeken of hij mijn hulp zou kunnen gebruiken. Een jongeman met veel talenten, goed opgeleid en een prima baan bij een grote organisatie. Maar hij voelde zich er niet gelukkig.Zijn verhaal hield me bezig en ik wil er toch even bij stilstaan.Omdat hij niet de enige is.

Een keuze maken met het hart of met je verstand? 

Vanaf zijn schooltijd had hij al moeite met het maken van keuzes. Voor zijn profielkeuze, de extra vakken, zijn academische studiekeuze.  En geen enkele richting viel af omdat hij de capaciteiten er niet voor heeft. Alles was interessant. Nee, het moeilijkst was voor hem een keuze maken waar hij echt zin in had.

Daardoor heeft hij keuzes gemaakt die “verstandig” leken. Goede opleiding, ruim baanperspectief. Elke keer opnieuw wist hij zich er toe te zetten om de volgende stap met succes af te ronden. Pure wilskracht.

En nu staat hij weer voor een keuzemoment. Als hij deze positie wil houden en verder wil groeien, hoort daar weer een zware specialisatierichting bij. Hij twijfelt of hij dat moet doen. Zoals zo vaak.

Alle anderen gaan sneller.

Studenten die tegelijk met hem zijn begonnen zijn hem steeds een stap voor. Hebben hun studie al afgerond terwijl hij nog een zijstap maakt. Of zelfs een overstap overweegt.Werken al terwijl hij nog moet afstuderen.Zijn al toe aan de volgende stap in de organisatie terwijl hij zich nog niet heeft gespecialiseerd.Anderen passen zich schijnbaar moeiteloos aan de cultuur van de organisatie: lange werkdagen, veel overwerk, lease auto, prima salaris.

Hij vindt zichzelf een loser.

Hij  werkt ook gestaag door maar voelt het vuur niet branden. In elke fase voelt hij zich de loser. De anderen gaan sneller. Gaan moeiteloos mee. En hij doet het ook wel, maar eigenlijk diep in zijn hart wil hij het niet.Hij vindt zichzelf een loser.

Als jij een loser bent, maakt dat de anderen dan winnaars?

Zo had hij het nog niet bekeken.

Ben je een loser als je:

• Moeite hebt op je gevoel te vertrouwen?
• Al je zware studies weet af te ronden op doorzettingsvermogen en intelligentie, ook al ben je niet echt geboeid door de materie?
• Niet blind doorstudeert, maar je ook afvraagt of iets anders beter bij je past?
• Je je afvraagt waarom je mee blijft gaan in de tredmolen van veel te lange dagen maken, waardoor je niet meer goed kunt ontspannen en resetten?

En ben je een winnaar als je: 

• in sneltreinvaart afstudeert?
• je jezelf voorbij holt in je werk? 
• gouden kooi je aan het uitputten is? 

Het is maar de vraag of “al die anderen” winnaars zijn. Dat weet je helemaal niet. ​Je kunt ook niet in hun hoofd en hart kijken. Wat is een winnaar eigenlijk? 

Door jezelf als loser te bestempelen lekt er in ieder geval onnodig veel kostbare energie weg. ​Energie die je beter kunt besteden aan onderzoeken

• hoe je weer plezier hebt in je werk.
• Of je alsnog keuzes kunt maken waar je je beter bij voelt.
• Hoe je kunt werken en je geld verdienen op een voor jou zinvolle manier, zodat je energie overhoudt voor jezelf en je omgeving.

Ik zou deze jongeman, en alle anderen die denken in termen van ” losers” en “winnaars” wel willen toeroepen:

Doe het niet!

Haal jezelf niet naar beneden.Denk niet dat alle anderen het beter doen dan jij.Plaats jezelf niet automatisch op de onderste sport van een denkbeeldige ladder.Meet jezelf niet af aan mensen van wie jij ook helemaal niet weet hoe het echt met hen gaat.

Zet jezelf niet klem.

Maar onderzoek je eigen gevoelens en behoeftes. En je ruimte die je wél hebt om keuzes te maken die goed voor jou zijn.En laat het me weten als je mijn hulp er bij kunt gebruiken!

Werk ze!

Over uitsluiten en aansluiten.

Door te veel te blijven leunen op tradities sluit je anderen uit.
En het verhaal van Jan Terlouw.
Wat neem jij mee naar het nieuwe jaar?

Door te veel te blijven leunen op tradities sluit je anderen uit.

In één van de laatste decemberweken kwam deze gedachte op mijn pad. Uitgesproken door een predikant, naar aanleiding van een Bijbeltekst. En nu weer extra relevant door de commotie over de Nashville verklaring. Het houdt me bezig. En ik hoop dat het me ook het komende jaar bezig blijft houden. 

Hoe werkt dat eigenlijk?

We voelen ons fijn met mensen met wie we

 * ervaringen delen
 * gedeelde historie hebben.

Die herkennen

 * wat wij hebben meegemaakt
 * wat we belangrijk vinden
 * hoe we in het leven en in ons werk staan.

Dat maakt het lastig om mensen te laten aansluiten

 * met wie we dat niet delen
 * die vanuit een ander perspectief, met andere historie, andere argumenten op ons pad komen.

Jan Terlouw

In diezelfde week ging ik luisteren naar Jan Terlouw. Hij vertelde over Wijnand, een succesvolle man met voldoende geld om te doen en kopen wat hij wilde. En het besef dat hij door alleen maar te consumeren meer opmaakte dan de wereld kan aanvullen. Zijn besef van leegheid. En de strohalmen die er zijn om ook anders te leven.
In de theaterzaal zaten voornamelijk gegoede, grijze, witte mensen. Net als wijzelf.
Zo gemakkelijk is het helemaal niet om anderen aan te laten sluiten.

In je eigen leven.

Daarover nadenkend kan ik op allerlei niveaus opeens zomaar wat voorbeelden van nu bedenken waar dat in mijn leven voorkomt. Hoe lastig het is om mensen echt toe te laten die andere tradities, gewoontes, behoeftes en ideeën hebben dan jijzelf.

Op wereldschaal:
Wat wil je anders doen, loslaten, om ons klimaat te redden?

In ons land:
Wat willen we met files, het sinterklaasfeest, of onze eet-, reis- en  koopbehoefte?

In ons werk:
Hoe kiezen of verwelkomen we nieuwe collega’s? Mensen met een andere achtergrond, andere opleiding, cultuur, vakkennis?

In ons gezin en vriendenkringetje:
Hoe gemakkelijk is het eigenlijk voor nieuwkomers en aanhang om zich thuis te voelen in onze ingesleten patronen en gewoontes?

We hebben gezamenlijkheid en herkenning nodig.

Dat is een basis voor vertrouwen. In jezelf en in elkaar. Maar tegelijkertijd kan het ons beletten om nieuwkomers toe te laten en hun inbreng te omarmen. Ben ik me toch weer bewuster van geworden.

Ik hoop

 *dat ik me bewust ga blijven van mijn eigen tradities en gewoontes.
 * Dat ik me vaker kan afvragen hoe ik anderen kan laten aansluiten.
 * Hoe ik dingen anders kan gaan doen, ook al ben ik dat niet gewend.

Hoe zit het met jou?

Kan jij ook wel wat verfrissing gebruiken in je werk of leven? Laat het me weten als je hulp kunt gebruiken bij

 * het onderzoeken waar jij tradities en gewoontes kan loslaten en
 * nieuwe aansluitingen kan vinden.

Ik help je graag.

Ik wens je een heel mooi nieuw jaar met frisse ideeën en nieuwe aansluitingen!

Werk ze!

Brainstormen in een groep werkt niet.

Hoe kom jij op goeie ideeën?

Vanochtend las ik in mijn krant de wekelijkse bijdrage “Aan het werk” van Richard Engelfriet, schrijver van het boek De Succesillusie.  In zijn columns neemt hij gewoontes en aannames uit onze werkwereld onder de loep. En hij zoekt uit of zaken die we voor waar aannemen ook ondersteund worden door gedegen onderzoek.

Brainstormen in een groep werkt niet.

Vandaag ging het over brainstormen. In een groep werkt dat dus niet. Terwijl hele  volksstammen van mijn generatie daar mee opgegroeid zijn. Trainer of gespreksleider voor de groep. Flap-over erbij. Memoplakkers plakken. Ik werkte zelf ook ooit als  trainer, dus ik deed het ook wel eens.

Volgens Engelfriet klinkt het logisch: met meer mensen kom je op meer ideeën. Maar zo werkt het dus helemaal niet.

Uit een groot aantal studies, (en dus niet uit één studie)  blijkt: “brainstormen is een ongeschikte vorm om een groep tot betere ideeën te laten komen. Mensen blijken in hun eentje meer en betere ideeën te bedenken. “

Het idee is net als bij werken in een kantoortuin.

Je verwacht
·         meer creativiteit,
·         innovatie en
·         kennisdeling

omdat je met meer bij elkaar zit.

In praktijk zorgt het echter voor
·         meer stress,
·         minder concentratie en
·         meer asociaal gedrag.

Waar komen de goeie ideeën dan vandaan?

Mijn ervaring is dat niet zozeer het brainstormen niet werkt, maar het zit ’m volgens mij in die groep. Ook ik probeer te bewerkstelligen dat mensen bij mijn aan tafel

·         ideeën bedenken waar ze nog nooit eerder aan hadden gedacht
·         patronen gaan zien waar ze nog nooit bewust van waren
·         anders naar zaken kijken dan ze gebruikelijk doen.

En dat werkt geweldig. Maar wel gewoon met z’n tweeën aan tafel.  Met aandacht voor ieders bijdrage. Doorvragend, associërend, geconcentreerd. Met best af en toe een hele flauwe grap. Maar altijd met een opbrengst waar iemand op voort kan borduren. En we bedden het altijd in in  de rest van het proces. We blijven nooit steken bij het verzamelen van ideeën, waar we vervolgens geen vervolg aan geven.

Wanneer ontstaan de beste ideeën?

Als je ze niet verwacht!

Eén van mijn studerende kinderen kwam dit weekend met twee voorbeelden. Hij moest omreizen met de trein, maar hij had in de trein wel een hele lastige opgave weten te maken. Hij kwam daar op zijn kamer niet uit, maar toen hij op het perron liep viel hem opeens in hoe hij het moest aanpakken. Meteen uitgewerkt in de trein en hij had hem af. Hij vertelde ook dat hij vaak samen met twee anderen wiskundewerkcolleges maakte. Als ze dan vast zaten ging er altijd wel iemand naar de wc. En als ie daarvan terugkwam wist hij heel vaak hoe ze het moesten aanpakken.

En dat herken ik ook.  Ik werk hele of halve dagen met iemand bij mij aan tafel en ook dan is een pauze wel eens even nodig. En hoe vaak komt een van ons niet terug met de zin: wat me net nog te binnen schoot…….

Slaap je wel genoeg?

Creativiteit heeft ruimte nodig. Door juist even iets heel anders te doen. Je onderbewuste werkt toch wel door, daar hoef je niet altijd heel bewust hard aan te werken.

Naar buiten, frisse neus! Bewegen, lummelen of uit het raam staren.

Mijn eerste bijdrage aan mijn kinderen als die ergens mee vast lopen is eigenlijk altijd: slaap je wel genoeg?  Want voldoende slaap is essentieel om op ideeën te komen hoe je iets gaat aanpakken.

Dat is ook Engelfriet zijn conclusie.

Hoe kom jij op goeie ideeën als je ergens in vast loopt?

Laat het me weten als ik je kan helpen jouw ruimte voor goeie ideeën te vergroten. Dan onderzoeken we het bij mij aan tafel.

Werk ze!

Een gewone baan na een top (sport) carrière

“Wat een spannend project run je!”, kreeg ze te horen toen ze nieuw was op kantoor. Maar voor ex-professioneel hockeyspeelster Miek van Geenhuizen was ‘spanning’ deelname aan een olympische hockeyfinale. De prikkels uit haar achtergelaten carrière zal ze nooit meer terugvinden.”

Met deze regels begon een bericht dat ik onlangs tegenkwam op NU.NL

In het artikel staat mooi beschreven hoe de overstap voor Miek van Geenhuizen verliep van een glansrijke en gouden hockey carrière naar een marketing functie in een grote organisatie.

Het verhaal gaat over haar ervaring met die wending in haar leven. Het gaat over processen die de mensen bij mij aan tafel zeker herkennen. Ik heb ex topsporters geholpen hun weg te vinden en keuzes te maken in het leven en werk en ná hun topsportleven. Maar ik heb ook heel veel mensen aan tafel die geen topsporter waren, maar op hun terrein succsvol waren en op hun hoogste niveaus hebben gewerkt. En voor wie er ook een omslagperiode was aangebroken, waardoor ze niet meer de lol, voldoening en uitdaging vinden die ze hebben gekend.

Wat is vooral herkenbaar?

 1. Als je pad niet meer steil omhoog loopt.

 “Net zoals elke topsporter wist de Eindhovense dat de dag zou komen waarop ze afscheid zou moeten nemen van deze race. Een race die al op haar zesde begon en die sindsdien haar passie en leven was geweest. Maar het weggaan was misschien niet het happy end dat een olympisch winnares zich voorstelt.”

Mensen die van jongs af aan talentvol zijn, en het geluk hebben die talenten tot grote hoogte te kunnen ontwikkelen, zijn gewend om jaar in jaar uit bezig te zijn met beter te worden.  Toch lopen allemaal tegen het moment aan dat het niet meer vanzelfsprekend is dat de weg alleen maar omhoog loopt. En ook al weet je dat rationeel wel, het is niet gemakkelijk om weer een weg te vinden als je weg omhoog, door welke oorzaak ook, afvlakt.

Waar vind je die spanning, harde werken, beloning, zichtbaarheid weer terug?

 2. Als je merkt dat je niet automatisch meer gevraagd bent.

“Weet je nog hèt moment dat je hebt besloten om te stoppen met hockey?
“Ja, ongeveer, en het is wel op een minder leuke manier gebeurd. Na de Olympische Spelen in 2008 heb ik me altijd beschikbaar gesteld om terug te komen bij het Nederlands elftal, maar na 2009 ben ik nooit meer opgeroepen. Toen werd ik dertig en dan beginnen sowieso andere dingen te spelen bij vrouwen, zoals kinderen krijgen. Toen ik niet geselecteerd werd voor het elftal in 2012 en 2013 dacht ik: ik heb al zeventien seizoenen hoofdklasse gespeeld, en dat vanaf mijn veertiende. Op een gegeven moment is dat gewoon klaar. Al die jaren heb je zo veel verplichtingen gehad, het was fijn om even niks te moeten. En op deze manier landen in het gewone leven. Tegelijkertijd was het natuurlijk een financieel onzekere periode.”

Voor veel  mensen in mijn praktijk is dit zo herkenbaar. Jarenlang gestudeerd, blik op de volgende mijlpaal, veel gewerkt,  interessant en veeleisend werk gehad. En dan, opeens, ben je minder nodig. Eerst is het wel prettig, eindelijk wat minder druk. Maar wat dan? Je wilt toch plezier in je werk en je geld verdienen. Ook al is dat is niet meer op de manier die je gewend was.

 3. Als je aan een baan begint waar jij niet door uitgedaagd wordt.

“Met behulp van Randstad kreeg je een baan als marketeer op een kantoor. Hoe was dat?
“Een enorme overgang. Ik weet het nog: op mijn eerste dag zat ik achter mijn laptop, ik moest belletjes plegen, e-mails beantwoorden. En ik dacht: is dit het nou – ik heb de hele dag niks gedaan. Ook als dat niet zo was. Ik was niet eens moe!”

Fijn als je weer onder dak bent. Maar niet als je in die functie geen spanning of uitdaging voelt. Dan sijpelt alle energie dagelijks weg en ben je moe van “niks“ doen. Een baan moet ook bij jou passen.

 4. Hoe ga je om met de verschillende fases in je leven.

 “Maar je zult nooit meer de bezieling vinden in een nieuwe baan als de passie die je ooit had in je sport. En daarnaar was ik wel op zoek. Medesporters zeggen dat ook. De gedrevenheid en prikkels waaraan je gewend was, dat zie je niet zo snel in werk terug.”

Je leven rolt alleen vooruit. Elke afgesloten periode komt niet meer terug.

Je studietijd, promotie, (topsport) carrière. Hoe ga je je leven invullen als je weet dat sommige dingen niet meer gaan gebeuren? Hoe vind je wat je nodig hebt met wat er wel mogelijk is? En hoe ga je om met afscheid?

Ik wens Miek van Geenhuizen en alle andere topsporters toe dat ze weer voldoening, plezier en werk vinden dat hen past. Je leven is nog zo lang.

Ben jij ook zo iemand? Heeft jouw carrière ook een wending gekregen en zoek je naar hoe je verder kan? Laat het me weten. Ik onderzoek het met plezier met je.

Werk ze!

Wat wil jij bijdragen? Mind the Step!

Dit najaar was ik één van de bezoekers van de Dutch Design Week in Eindhoven.

Over de hele stad zijn dan talloze activiteiten te bezoeken en bewonderen. Eindhoven is rijk aan industriële gebouwen die weer gebruikt voor worden voor nieuwe toepassingen van deze tijd.

Strijp is voor mij nog steeds ”Philipsterrein”, maar de gebouwen zijn nu een broedplaats voor nieuwe mensen met frisse ideeën. Op het gebied van innovatie, kunst, wonen, food, samenleven. Fascinerend.

Ideeën voor de toekomst

In het Klokgebouw op Strijp – S heb ik mijn ogen uitgekeken bij Mind the Step. Een plek waar:

“…de denkbeelden voor de toekomstige samenleving voor het voetlicht komen. Waar technologie, gebruiker en ontwerp centraal staan. In een voortdurende exercitie richting een betere, mooiere, schonere, rechtvaardigere, veiligere en comfortabelere maatschappij. “

Aldus Lucas Asselbergs, projectleider Mind the Step, in zijn voorwoord.

Van experiment naar productie

Ontwerpers van TU/e, TU Delft en University of Twente, uit binnen en buitenland, laten hun ideeën en concepten zien. Sommigen nog als onderdeel van hun masterstudie, anderen als Start Up bedrijf.  Een van de bekendste innovaties is de zonne-energie auto. We kennen de races waar studenten van de TU’s aan meedoen.

Lex Hoefsloot, nu 26,  heeft zelf deel uitgemaakt van een van de studententeams en is nu CEO van Lightyear, een bedrijf wat binnenkort daadwerkelijk auto’s op zonne-energie op de markt gaat brengen.

Over de hele breedte

Maar er is zoveel meer waar ik het bestaan niet van af wist. Innovatieve oplossingen of experimenten op het gebied van:

·        Wonen, gebruik van beschikbare ruimte
·        Samenleven
·        Sociale samenhang en cultuur
·        Landbouw en voeding
·        Ecologie
·        Gezondheid, geestelijk en lichamelijk
·        Gevoelens, waarden, overtuigingen
·        Beeld en geluid
·        Inrichten, thuis en op het werk.
·        Gebruik en hergebruik van kostbare materialen
·        Kleding
·        Schoon en snel vervoer, van deelfiets tot zelfrijdende auto’s.
·        Toepassing en verbinden van verzamelde data
·        Robotica

We hebben voorlopers nodig

Niet alles is meteen bruikbaar en toepasbaar op grote schaal. Maar we hebben voorlopers nodig. Mensen met originele ideeën. Met enthousiasme en volharding. Mensen die hun opgedane studie kennis inzetten om grenzen te verleggen.

Ik nodig je uit

Ben jij iemand met een goede opleiding, ideeën, verantwoordelijkheidsgevoel voor de wereld waarin we leven? Laat je dan inspireren door de voorlopers. En kijk waar jij aan kan bijdragen, op welk terrein ook. Waar zou jij je kostbare talent en tijd aan willen besteden?

Misschien doe je dat al. Super, blijf dat doen. Maar als je onvrede hebt over hoe jij werktijd nu besteedt, kijk dan eens goed rond in de wereld en zoek uit  waar je beter op je plek zou zijn.

En mail me als je hulp kunt gebruiken bij je ontdekkingstocht. Met plezier maak ik tijd voor je vrij ! 

Mijn werk is mijn bijdrage aan het benutten van talent voor de toekomst…
Tot volgend jaar bij de DDW!

Kan jij iemand gebruiken die een stukje met je meeloopt?

Soms is een woord, een zin, een uitdrukking, precies passend bij wat jij zoekt. Het hoeft maar een fragment te zijn. Uit een stukje tekst, een lezing, een interview. Het zet iets bij je in beweging. En kan zomaar het schakelaartje zijn waardoor je op “aan” gaat. meeloopt

Iemand die met je meeloopt

Ik ontvang vaak mails van mensen die op zoek zijn naar iemand die ze kan helpen bij hun zoektocht. Eén van die mails begon zo:

Beste Heleen,
Met veel interesse heb ik je website bekeken en viel mijn oog vooral op het volgende ‘als jij iemand kan gebruiken die met je meeloopt en met jou onderzoekt hoe je in elkaar zit en wat je nodig hebt om met plezier te werken, dan kan ik je helpen’ Oh wat zou die hulp fijn zijn.

En dan besef ik dat blijkbaar die zin, iemand die met je meeloopt…… voor haar zomaar zo’n zinnetje is. Het triggert haar hoe fijn het zou zijn als iemand een poosje met je optrekt, aandacht geeft, meedenkt. En die rol vervul ik graag. Voor korte of langere tijd.

Alleen meelopen is nooit genoeg.

Natuurlijk is het altijd fijn als iemand er voor jou is, tijd voor je maakt, luistert, reageert. Maar voor mij is alleen dat nooit voldoende. Ik help graag met méér.
• Met mijn kennis en ervaring over werken met plezier.
• Energiekrijgers en energieslurpers.
• De arbeidsmarkt.
• Hoogbegaafdheid of ander bijzondere kenmerken.
• Vertrouwen in jezelf.
• Verwoorden, je kunnen uitspreken, in gesproken taal en op schrift.
Dat is mijn vak.
Verder lezend in haar mail las ik dat ze juist op die gebieden vragen en ervaringen heeft:

Ik ben 31 jaar en al jaren aan het jobhoppen. Niet omdat ik dat persé wil, maar omdat ik tot nu toe nog geen enkele baan heb gevonden waar ik in pas, met plezier naar toe ga en die ik lang vol kan houden. Recent heb ik te horen gekregen dat mijn contract niet verlengd wordt, dus aan het einde van deze maand zit ik weer thuis.
Zeer recent heb ik ontdekt dat ik wel eens hoogbegaafd zou kunnen zijn. (Staat nog niet vast) & door hier over te lezen vallen er veel puzzelstukjes op zijn plek.

Inmiddels hebben we elkaar uitgebreid gesproken. Ze heeft kunnen vertellen hoe het haar vergaan is tot nu toe. Ik heb kunnen laten zien hoe ik met mensen aan de slag ga en dat ik soms korte tijd en soms wat langer met mensen meeloop en ze ook weer op weg help.
Of ze daar gebruik van gaat maken weet ze nog niet. En het is goed om daar rustig over na te denken. Want hoe fijn het ook is als je iemand hebt gevonden die graag met je meeloopt, een serieus coachprogramma stap je nooit zomaar in.

Ik help je graag

Ik zou graag met haar meelopen en
• haar weer op weg helpen
• naar een fijne werkplek
• waar ze met haar unieke kenmerken op haar plaats is.
Elk coachprogramma voelt ook als een soort voettocht. We hebben een doel, we schatten de tijd in en we gaan op pad. Met een plan, maar het is altijd verrassend wat we onder weg tegen komen.

Kan jij iemand gebruiken die een stukje met je meeloopt?
Mail me en wie weet spreken we elkaar bij mij aan tafel.

Werk ze !

Wat een effect! Je eigen verhaal is het meest leerzame wat je hebt.

Aan: Heleen Florusse
Onderwerp: wat een effect!

Hoi Heleen,
Tjee, wat was dat een gave dag met jou afgelopen donderdag! Met name wat je uit mijn biografie hebt gehaald, helpt mij enorm om (nog) meer inzicht te krijgen. Dank je wel daarvoor! En heel mooi hier achteraan kwam afgelopen weekend. Ik had met mijn zus afgesproken en ben vrijdagmiddag naar haar toe gereden. (………..) Het hele weekend door is er van alles ter sprake gekomen en op heel veel punten herkenning over en weer, super fijn! Daar bovenop nog dat heerlijke weer … een top weekend dus!

Dat wilde ik even met je delen 🙂

Met deze mail werd ik laatst op maandagochtend verrast, nadat ik weer een heel bijzondere dag met één van mijn gasten had meegemaakt.

Niet voor niets lees je steeds vaker over de kracht van storytelling, narratieve methoden, je persoonlijke verhaal kunnen doen. Zie je het verhaal het steeds vaker opduiken in trainingen, workshops, coaching trajecten. Matthijs van Nieuwkerk en Őzcan Akyol gaan zelfs in een café in Deventer mensen hun verhaal laten vertellen.

De rijkdom van je levensverhaal.

Al vanaf het begin dat ik dit werk doe ben ik gefascineerd door de rijkdom van je levensverhaal. Alles wat je in je leven hebt
·         meegekregen,
·         misgelopen,
·         meegemaakt,
·         gezien,
·         gevoeld,
·         gedaan,
·         gekozen,
·         geleerd,
leidt tot de dag van vandaag. Tot nu. Je leven is één grote optelsom.

Ik schreef er eerder ook al wat over, (artikel over  Louis van Gaal van deze zomer).
Alles wat je hebt meegemaakt, de mooie en de minder mooie dingen in je leven, als kind, scholier, student, werkende, heeft geresulteerd in waar je nu staat.

Geen makkie.

Mensen komen meestal bij mij met vragen over de richting die ze in willen slaan in werk of leven. Hebben soms al een (loopbaan)coachtraject of therapie achter de rug. Hebben hun werkervaringen en persoonlijkheidskenmerken al eindeloos uitgeplozen. Maar die zelfkennis is toch niet altijd voldoende om de draad weer op te kunnen pakken.

Ik vraag mensen echt de tijd te nemen om met aandacht hun eigen persoonlijke “film van hun leven” terug te spoelen. Aan de hand van de ijkpunten die ik ze vooraf meegeef.  Dat doe je niet even op een vrije zondagmiddag. Dat is een proces op zich. Van dagen, meestal weken.
Mensen komen dan van alles tegen. Dingen die ze helemaal vergeten waren en waar ze  graag weer aan herinnerd werden. Of juist helemaal niet. Geen enkel leven is alleen maar zonnig. Uiteenlopende emoties komen langs. Het proces van terugkijken doet al zijn werk, voordat we er ook maar iets van besproken hebben.

We maken daarom ook echt de tijd om dat verhaal te kunnen vertellen. En te onderzoeken.

Altijd bijzonder

Elk levensverhaal is bijzonder. Ik voel me ook vaak bijzonder omdat mensen zoveel persoonlijks met me delen.  Ik kan niets helen, ik ben geen therapeut. Als we zaken tegen komen die geheeld moeten worden bespreken we wat daarvoor nodig is. We zien in ieder geval dat het er is.
We vinden ook wat of waar je
·        onuitputtelijke energiebronnen zitten.
·        heel graag doet omdat jij jij bent.
·        gelukkig maakt,
·        van nature goed af gaat.

En we vinden
·         waardoor je energie weglekt. Niet alleen nu, maar ook op eerdere momenten in je leven.
·         de rode draden.
·         patronen die je kunnen helpen en
·         patronen die je in de weg zitten.

We vertalen de gevonden inzichten naar hoe je dingen wellicht anders gaan doen. Op een andere manier keuzes kan maken dan je tot nu toe gedaan hebt.

In mijn werk is het levensverhaal natuurlijk niet het enige wat we gebruiken om inzichten en handvatten te vinden hoe je weer verder kunt.
Maar het is wel de mooiste basis die ik ken om op voort te borduren in rest van ons coachprogramma.

Als je wilt onderzoeken of dit ook iets voor jou is, mail me gerust.
Je maakt altijd kans op één van de gratis eerste gesprekken bij mij aan tafel.
Voor jouw verhaal en vragen.

Werk ze !