“Met lege handen” is soms juist een geluk.
Soms sta je opeens met lege handen. Misschien een beetje ingecalculeerd, of toch onverwacht. Bij lege handen denk ik meteen aan de sporters die zonder medaille terugkeren uit Rio. Ranomi, Epke, Jeroen Dubbeldam. En eigenlijk ook Youri van Gelder. Zo lang getraind, weten dat je tot de wereldtop behoort, naar dit toernooi toe geleefd en dan geen prijs winnen.
En of het nu komt door letterlijk misgrijpen, je niet aan de afspraken houden of dat je nog geen idee hebt hoe het zo kon lopen, ieder voor zich moet weer door met zijn of haar leven. Je tijd opnieuw gaan invullen. Misschien met wat je al deed, maar dan anders. Of met iets heel anders. Jezelf weer neerzetten.
Ranomi zei terecht dat een gouden medaille nooit vanzelfsprekend is. Epke maakt zich zorgen om zijn vingers. Niet alleen voor de rekstok, maar ook voor zijn leven als chirurg.
Ik kreeg laatst een artikeltje toegestopt uit Trouw van 13 augustus. Van Ger Post, docent Brain and Cognitive Sciences aan de Universiteit van Amsterdam.
Over zijn “tegeltjes wijsheid”: Vier je mislukking. Zijn betoog is dat we elkaar én onszelf vaak hard afrekenen als iets niet goed loopt. Het gaat vaak over winnen, zelfvertrouwen, winnaarsmentaliteit. Maar zijn dat echt de succesfactoren?
Misschien leer je wel veel meer van mislukkingen. Het geeft weer ruimte om te kijken hoe je iets de volgende keer beter kan doen. Succes is ook een gevolg van hoe je met mislukkingen omgaat en succes of geen succes kan net zo goed het gevolg zijn van iets buiten jezelf.
Onderzoek het. En ga weer door.
Mijn middelste heeft geen succes weten te maken van zijn eerste studiejaar. Het viel hem niet mee dat te ervaren. Wat een domper, het voelde voor hem als mislukking. Maar het gaf hem wel weer de ruimte om te onderzoeken waarom zijn eerste keuze hem, ondanks zijn capaciteiten en interesse, toch niet past. Hij heeft goed gekeken naar zichzelf en een opnieuw keuze gemaakt. Eén die waarschijnlijk veel beter bij hem past en waar hij blij van wordt. Ook al valt zo’n verandering hem niet mee.
Zonder zijn mislukking had hij dit nooit bedacht.
Zelf ervaar ik een ander soort van “lege handen” gevoel. Niet als mislukking, maar als in “weer ruimte over”. Ik heb de jongste van mijn kinderen deze zomer uitgezwaaid. De dagelijkse zorg en opvoeding zitten er wel zo’n beetje op. En hoewel ze altijd op mij terug kunnen vallen als het nodig is, zij moeten het nu vooral zelf gaan doen.
En dat geeft mij letterlijk en figuurlijk weer ruimte. In mijn huis, in mijn aandacht, in mijn dag. Wat heeft meer aandacht nodig dan ik de afgelopen jaren heb kunnen geven?. Hoe kan ik dingen anders of beter doen, nu ik geen excuus meer heb dat ik er geen tijd en ruimte voor heb? Best spannend. Maar ook een verademing. Er gebeuren vanzelf weer dingen die ik niet had verwacht.
Je hebt eerst leegte nodig voor het zich weer kan vullen.
Niets blijft zoals het nu is, er komt altijd weer een nieuw moment.
Welke ruimte zou jij willen maken en opnieuw willen vullen?
Kan ik jou ook helpen bij het werken aan jouw successen en het omgaan met je mislukkingen?
Laat het me weten!
Werk ze!
———————————————–>
Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!
