Succes is niet zaligmakend, teleurstelling is niet het einde van de wereld.
Lijkt jouw wereld op topsport?
Deze zomer zat boordevol sporttelevisie. Ik hou er van. Vooral van grootse toernooien als de Olympische Spelen. Zoveel verschillende sporten, sporters en verhalen hoe mensen de weg ernaar toe hebben afgelegd. Tegenslag en succes. En geweldige prestaties en spanning.
Pieken
Zo heb ik natuurlijk gekeken naar Mathieu van der Poel, maar ook naar de handboogschutters. Mathieu van der Poel heeft een onnavolgbaar sportleven. Barst van het fietstalent. Kan niet kiezen tussen alleen veldrijden, wegwedstrijden, grote rondes en mountainbike. Hij had al jaren alles gezet op deze mountainbikewedstrijd en dan gaat het dé ochtend helemaal mis.
De handboogschutters moesten in hun wedstrijden, in heel korte tijd, perfect schieten, een enorme focus vasthouden, na elke pijl zich weer concentreren op de volgende. Indrukwekkend.
En wat te denken van de wielrenvrouwen wegwedstrijd, waarin Annemiek van Vleuten, na die afgrijselijk val bij de vorige spelen in Rio, dacht dat ze nu gewonnen had. En niet wist dat er al iemand voor haar het goud had gewonnen. Door miscommunicatie. Wat een ongelofelijke slinger moeten haar emoties gemaakt hebben. Of Femke Bol. Wat een talent!
Enige tijd later.
Inmiddels is het herfst geworden, de Spelen liggen alweer achter ons. De piek van de spelen is weer voorbij. Het leven gaat door.
Mathieu van der Poel heeft serieuze rugproblemen, heeft een tijd pas op de plaats moeten maken om te herstellen, maar gaat nu in september toch meedoen aan het WK.
Annemiek van Vleuten heeft, twee dagen na Tokio, meteen alweer een grote wedstrijd in Spanje gewonnen en rijdt ook deze week op het WK. De communicatieblunder op de Spelen werd de bondscoach zwaar aangerekend, maar ik begrijp dat haar contract deze week, ondanks dat, verlengd is tot 2024.
De handboogschutters komen niet meer op tv, en moeten weer verder in hun wereld zonder in de spotlights te staan. Bij Femke Bol moet alles eerst nog maar eens bezinken.
Wat is de parallel?
Ik ben een sportkijker, heb ik van thuis meegekregen. Ik heb plezier aan de spanning en prestaties.
Maar ik ben inmiddels ook op een andere manier nieuwsgierig:
– Wat hebben mensen nodig om topprestaties te kunnen leveren?
– Hoe kan je pieken naar een moment dat nog ver weg ligt?
– Hoe ga je om met tegenslag?
– Hoe herpak je jezelf als iets helemaal mis gaat?
– Hoe motiveer jij jezelf als je niet meer in de volle aandacht staat?
Wat herken jij?
Mijn gasten aan tafel ervaren vergelijkbare situaties. Hebben vaak mijlpalen bereikt waar ze trots op zijn. Barsten van het talent, maar zijn lang niet allemaal altijd succesvol, of worden niet zo gezien. Hebben geen team om zich heen om hen weer op te vangen na een enerverende periode. Moeten zelf leren om te gaan met succes of tegenslag.
En daar ligt hun uitdaging.
Talent is nooit genoeg.
Alleen talent hebben is geen enkele garantie voor succes.
Het is de weg die je ermee aflegt. De manier waarop je je ontwikkelt, hulp krijgt, ergens naar toe werkt, zonder zeker te weten of je de top ook echt gaat halen. En er mee leren omgaan als het anders loopt dan jij had gedacht.
Succes is niet zaligmakend, teleurstelling is niet het einde van de wereld.
Gaat dit stukje over jou?
En heb je behoefte aan reflectie, inzichten en handvatten hoe jij jouw talenten kan inzetten?
Mail me gerust voor een eerste afspraak, dan onderzoeken we hoe ik jou kan helpen.
Werk ze!
https://www.florusseotc.nl/tag/Loopbaancoaching
Afbeelding van Pexels via Pixabay
———————————————–>
Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book automatisch in je Inbox.
Photo by Brooke Cagle on Unsplash
