Tag Archives: carrière

  • 0

Niemand is zonder bagage. Wat breng jij mee?

Tags : 

 

Stel je weet van jezelf dat je een bijzondere bedrading hebt. Hoogbegaafdheid, ASS kenmerken, AD(H)D. Of je draagt iets anders met je mee wat aandacht vraagt in jouw leven. Verlies, zorg, ziekte. Bespreek je dat dan wel of niet op je werk. Of in sollicitaties.

Ik heb daar geen eenduidig antwoord op.

Het belangrijkste is hoe je dat zelf ziet. En welke ervaringen je hebt met wel of niet bespreekbaar maken. De verschillen kunnen groot zijn.

 

Twee uitersten in de afgelopen maand.

 

De vijftiger

Eén van mijn gasten, een vijftiger, is een bovengemiddeld slimme software architect. TU studie, promotieonderzoek, diverse mooie werkplekken gehad bij interessante bedrijven. Toch een aantal keren niet prettig weggegaan. Hij kon dan niet blijven, kon over bepaalde hordes niet heen gestapt komen. Pas later in zijn leven werden ASS kenmerken bij hem geconstateerd. Dat hielp hem in te zien in welke patronen hij steeds opnieuw  terechtkwam.

Wat nu? De plek waar hij nu zit, en waar zijn autisme wel bekend is, is niet zijn stiel. Hij is daar uitgevallen, ondanks alle goede bedoelingen van alle kanten. Bij een sollicitatie eerder, op een plek die hem als gegoten leek te zitten, heeft hij vlak voor de handtekening open kaart willen spelen over zijn kenmerken. Resultaat, het bedrijf zag er toch maar af.

Deze man wil op geen enkele manier meer zijn autismekenmerken bespreken. Alleen maar slechte ervaringen. Hij wil zoeken naar een manier om wel het gesprek goed te kunnen voeren en te kunnen bespreken wat hem goed afgaat, en wat niet. Zonder het noemen van labels. En dat snap ik heel goed.

 

De twintiger.

In mijn familie en gezin komt een mix van bijzonderheden voor. Zo hebben alle drie mijn kinderen een meer dan gemiddeld goed stel hersens. Ze kennen zichzelf goed, weten wat ze nodig hebben. Twee van de drie hebben ook een “autismediploma gehaald”, zoals ze zelf zeggen. Pas in hun studententijd overigens, (We wisten het ook niet, ook nooit laten onderzoeken. We dachten dat ze ‘een beetje anders ‘ waren dan hun klasgenoten door hun HB kenmerken.) Ze zijn daar best open over, in vriendenkring, studie en werk. En hoewel ze, naarmate ze ouder worden en er meer van hen verwacht wordt, hun autisme steeds meer als extra uitdaging en ook wel handicap zien, komen ze toch waar ze willen komen.

Mijn oudste werd laatst geïnterviewd voor een tijdschrift voor alumni van de gezamenlijke TU’s. Zij is na haar TU studie werktuigbouw bij een high tech bedrijf terechtgekomen in een grote R&D groep en zit daar helemaal goed. Interessant werk, veel plezier met collega’s, echte aandacht voor de mensen en hun verschillen. Ik las haar positieve verhaal, ik had niet anders verwacht. Tot ik de alinea las over inclusiviteit en duurzaamheid.  Daarin vertelde ze openlijk dat ze autisme heeft, en dat het bedrijf, collega’s en managers, haar helpen haar hobbels en uitdagingen te overwinnen. Zij deelt gemakkelijk hoe zij daar zelf mee omgaat, En met succes. Het gaat haar goed.

Gek genoeg schrok ik er toch nog een beetje van. Om het zo expliciet gedrukt te zien staan. Ik vroeg haar naar haar ervaring om er zo open over te zijn. Ze zei dat ze het zelf fijn vindt als mensen haar beter snappen, en dat ze vooral complimenten krijgt dat ze er zo open over is. Dat ze juist die dingen probeert te leren die haar niet vanzelf af gaan. En dat ze zich serieus genomen en gesteund voelde door haar managers. Die vonden het zelfs heel fijn dat zij het bedrijf zo positief ervaart, want dat is ook de opzet. Nu is de dichtheid met de combinatie slim en ASS volgens haar daar ook best groot, dus alleen maar goed.

 

Twee uitersten

Ik begrijp mijn vijftigjarige gast heel goed. Als je zulke slechte ervaringen hebt vanwege je openheid wil je dat niet opnieuw meemaken. Het heeft hem heel veel gekost.

Ik begrijp mijn twintiger ook, zij staat aan begin van haar loopbaan, is zelfbewust, wil dingen leren, wil zich ontwikkelen. En ze heeft juist goede ervaringen met hoe er op haar gereageerd wordt.

Wat maakt het verschil? Is het het verschil in leeftijd? In zelfacceptatie? In kennis? In vertrouwen? Geluk of pech met je ervaringen op je werkplek?

 

Het gaat beter.

Ik zou het toejuichen als er in veel meer bedrijven en organisaties een cultuur van openheid en inclusiviteit is. Dat is beter voor iedereen.

Gelukkig merk ik steeds vaker dat bedrijven, mensen in die bedrijven,  open staan voor verschillen. Zeker wat betreft autisme. Acceptatie, maar juist ook oog voor de kwaliteiten. Ik lees er over en hoor verhalen.

Toch is het nog lang niet genoeg. Nog teveel mensen ervaren dat openheid afgestraft wordt. Er anders naar je gekeken wordt. Of het je kansen en mogelijkheden verkleint.

We hebben nog een wel een eindje te gaan.

Ik hoop voor mijn gast dat hij een plek gaat vinden waar hij zichzelf kan zijn en wordt aangesproken op zijn kwaliteiten en creativiteit.

Ik hoop voor mijn oudste dat ze een pad kan effenen voor zichzelf en anderen. En zich ook weet te herpakken als ze tegen minder positieve reacties aanloopt.

Ik ben voorzichtig optimistisch dat bijzondere kenmerken steeds minder “bijzonder”  gaan worden.

Dat we bijzonder, op welk terrein ook, normaler gaan vinden.
Dat steeds meer mensen daardoor een plek kunnen vinden die echt bij ze past.
En dat we mensen niet verkeerd beoordelen of afschrijven omdat we ons laten afschrikken door iets waar we niet genoeg van weten en ook niet over praten.

Iedereen heeft bagage.

 

Heb jij ook bijzondere kenmerken?

Dan kan ik je helpen te onderzoeken wat er in jouw rugzak zit, hoe jij daar mee om wil gaan in je werk en hoe jouw ervaringen een rol spelen.

Mail me gerust voor een eerste afspraak.

Werk ze!

 

 

 

https://www.florusseotc.nl/tag/Loopbaancoaching

Afbeelding: https://pixabay.com/illustrations/inclusion-group-wheelchair-2731343/

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book automatisch in je Inbox.

 

 

 


  • 0
Talent moet ruimte krijgen

Talent moet ruimte krijgen.

Tags : 

Hoe word je succesvol? Waar ligt jouw top?

In mijn wereld spreek ik vaak mensen met bovengemiddeld talent. We weten ook allemaal dat talent niet vanzelfsprekend leidt tot succes. En hoe definieer je succes eigenlijk?

Ik denk nog steeds dat drie ingrediënten noodzakelijk zijn om goed te worden in wat je kan en wat je leuk vindt. Ik schreef er al vaker over.

Het gaat om een combinatie van

 1. Talent
 2. Plezier
 3. Oefenen, oefenen.
En eigenlijk hoort er nog een vierde bij: doorzetten.

Als je geen uitgesproken talent hebt, kan je nog steeds plezier ergens in hebben. En als je goed oefent en doorzet, kan je ook heel ver komen.

Als je geen plezier hebt in wat je doet, maar wel een groot talent, kan je ook met veel oefenen en volhouden veel bereiken. Maar zonder plezier komt er geen persoonlijke blijheid of voldoening voor terug. Misschien wel geld, carrière of medailles. En dat kan je ook veel waard zijn.

En als je talentvol bent, het leuk vindt om je talent je gebruiken, maar niet oefent, je niet ontwikkelt, niet doorzet in tijden dat het moeilijk is, dan kan je nooit verder komen dan waar je al was door je talent.

Dit werkt zo voor elk talent. Intellectueel of academisch, zoals in mijn wereld, maar ook in vakmanschap, creatieve talenten, en heel duidelijk in de sport.

Afgelopen week zag ik weer voorbeelden uit de sportwereld voorbij komen die laten zien welke weerbarstige routes er genomen moeten worden om te komen tot  succes. Ik zie meteen de overeenkomsten met de verhalen van talentvolle mensen aan mijn tafel in Eindhoven. Mensen die succesvol zijn, of zijn geweest, maar waar ook niet altijd alles maar vanzelf blijft gaan. Of is gegaan.

 

De turncoach van Simone Biles.

De persoonlijke turncoach van Simone Biles, Aimee Boorman, was in Nederland. Simone Biles is dé topturnster uit de VS. 10 wereldtitels, 4 x olympisch goud. Veel turnsters zijn jarenlang geïntimideerd, afgeblaft en misbruikt door ploegarts en coaches. Aimee Boorman was daar niet bij, wist dat niet. Simone zei er nooit wat over. Aimee Boorman ontdekte het talent van Simone Biles toen deze 7 jaar was. Zelf had ze als turnmeisje veel last gehad van coaches voor wie het nooit goed genoeg was, waardoor ze beschadigd is geraakt. Voor haar pupillen wilde ze het anders.

Ze zei het mooi: een turncarrière duurt niet zo lang, belangrijk is dat jonge meisjes plezier hebben in de sport, ze als mens behandeld worden en een evenwichtige ontwikkeling doormaken. Zodat ze ook hun weg vinden in het leven na het turnen. De turnster staat centraal, bovenaan in de driehoek. Op de andere twee hoekpunten daaronder staan coaches en ouders. En niet andersom. Niet de resultaten staan bovenaan, maar de ontwikkeling van de turnster. Het belangrijkst is goede communicatie tussen de drie hoekpunten. Dan komen de medailles vanzelf. En dat de trainingen op dit niveau fors zijn moge duidelijk zijn.

 

Kunstschaatsster door de Efteling

Ik zag een gesprekje met Lindsay van Zundert. 16 jaar, kunstschaatsster en de eerste Nederlandse vrouw in 45 jaar die mee mag doen op een WK. Zij mocht toen ze 7 jaar was een uurtje schaatsen bij de Efteling. En ze was verkocht. Dit was wat ze wilde, en waar ze talent voor had. Voor haar volgende verjaardag kreeg ze een schaatsles cadeau en ze is niet meer gestopt met schaatsen. Het is nu 10 jaar later. Ze mag naar het WK. Maar dat is geen gemakkelijke weg geweest, Toen ze 14 was ging ze langs de deur om lege flessen op te halen voor statiegeld, ze moest geld sprokkelen voor een buitenlandse trainingsstage. Ze werkt hard op het ijs. En ze is nu waar ze is door ambitie, focus, en heel hard werken. Niets kom voor niets, zegt ze zelf. Maar ze geniet er van.

 

Heb je er nog plezier in?

Ik las ook over Lonneke Sloetjes, wereldtop volleybalster en Kiki Bertens, top 10 speelster tennis. Beiden een poosje afstand genomen van hun topsportleven.  Uitzonderlijke talenten, heel hard gewekt, voor de sport geleefd, En heel succesvol.

Lonneke Sloetjes heeft na de pauze besloten niet meer terug te komen op wereldniveau. Ze mist het plezier en dan is de opoffering het niet meer waard. Kiki Bertens heeft weinig plezier in het bestaan van een topsporter. Van toernooi naar toernooi, leven in vliegtuig en hotelkamers en op tennisbanen. Maar ze gaat toch nog door. Omdat ze wil weten of ze alles eruit gehaald heeft en het beste van zichzelf heeft gezien. Dat motiveert haar om, hoewel ze het van niemand hoeft en genoeg verdiend heeft in haar carrière, toch nog te gaan proberen om weer bij de wereldtop te komen.

Allemaal verhalen over vrouwen met uitzonderlijke talenten. Die alleen maar aan de top kunnen komen door talent, plezier, oefenen en doorzetten.

Mijn gasten hebben hun eigen talenten. En hebben allemaal de mogelijkheden om hun top te bereiken. Waar die ook ligt. Met dezelfde mix van talent, plezier, oefenen en doorzetten.

Wil jij onderzoeken waar jouw top ligt?
Of heb je al toppen bereikt en weet je niet of je zo verder wilt?

Ik help je graag om te onderzoeken.

 – Waar jouw talent ligt
 – Waar je plezier uit haalt
 – Waarin jij moet oefenen, oefenen
 – Hoe je met tegenslag of andere hobbels om kunt gaan.

En dan ervaar je vanzelf of je door wilt gaan op de ingeslagen weg, of dat je van koers wilt veranderen. En wat je voor beide nodig hebt. 

Mail me gerust voor een eerste afspraak, dan onderzoek ik met plezier hoe ik je verder kan helpen. Naar jouw top, waar die ook ligt.

Werk ze!

 

 

 

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book automatisch in je Inbox.

https://www.florusseotc.nl/tag/Talent

Afbeelding: https://pixabay.com/nl/photos/oude-sportschool-in-hot-springs-3572774/

 

 

 


  • 0
manager

Waarom wil jij graag managen?

Tags : 

Managers zijn er in alle soorten en maten. Ben jij een manager en twijfel je of je op de goede plek zit?

 

Mijn gast van vorige week had behoefte aan een heroriëntatie. Ze was aan het terugkomen na een ongelukje, zat nog in een herstelperiode en dat viel haar nog niet mee. Maar los van het herstellen wilde ze ook onderzoeken of ze wel op haar plek zat.

Ze had een stevige managementfunctie in een grote organisatie. En dat past goed in haar loopbaan tot nu toe. Maar toch…. Ondanks de regelruimte en verantwoordelijkheid en de steun van haar leidinggevende, was er twijfel. Was dit wel haar best passende plek?

 

Heb jij een managementfunctie?

En hoe ben jij daar gekomen? Geeft het jou de uitdaging en het plezier dat je nodig hebt?

Ik zie bij mijn aan tafel grofweg drie verschillende routes die naar een managementfunctie hebben geleid.

 1) Een route is gevolgd door managers die niet specifiek in een vakgebied zijn opgeleid, maar in een meer algemene richting. Soms met technische ondergrond, maar de basis kan ook financieel, bedrijfskundig of commercieel zijn. Deze mensen hebben graag het overzicht, de regelruimte, zonder zelf vakspecialist te zijn geweest.

 2) Andere managers zijn met een vakopleiding een organisatie binnen gekomen. Gedurende hun loopbaan is hun interesse en ambitie verschoven van inhoudelijk werk naar meer richtinggevend. Leiding geven aan een groepje, meer (project)verantwoordelijkheid, en steeds een stap verder in de hiërarchie.

 3) En er zijn vakinhoudelijke mensen die al een aantal jaren in hun vak werken en weinig doorgroei mogelijkheden zien. En die dan toch maar de overstap maken naar een managementfunctie, met andere verantwoordelijkheden.

 

Geen plezier meer

Het komt bij mij aan tafel nog al eens voor dat managers ergens in hun loopbaan merken dat ze het plezier zijn kwijtgeraakt. Zonder dat ze kunnen aangeven waar het hem in zit. Of wanneer dat er in geslopen is. Op papier klopt alles. Logische stappen, mooie salarisontwikkeling, verantwoordelijkheid die bij hun leeftijd en ervaringsjaren past. Het gaat ook best goed.

En toch wringt er iets.

 

En dan begint de zoektocht.

Hoe is je loopbaan gelopen? Welke stappen heb je gezet, met welke verwachtingen? En hoe kijk je er naar met de kennis van nu? Word jij blij van de dingen die je tot stand kunt brengen? Wat waren en zijn jouw ambities? Hoe zit het met je salarisbehoefte?  Word je voldoende gevoed door je werk? En hoe bevalt jou het administratieve of bestuurlijke web waarin je je nu beweegt?

 

Inzichten in kaart brengen: loop je kans op burn out? of bore out?

Door het te onderzoeken vind je inzichten die kunnen verhelderen waardoor het spaak loopt.

 1) Doe jij nog wat je graag doet?
 2) Is jouw behoefte veranderd?
 3) Voel je je op je plek in de laag van de organisatie waar je bent beland?

 

Verrassende conclusies

Afhankelijk van zaken als leeftijd, je loopbaan-/ en ontwikkelingspad, en persoonlijke behoeftes komen we soms tot verrassende conclusies.

Sommige managers willen eigenlijk liever terug naar hun vak; anderen moeten hun verwachtingen bijstellen, managen is iets anders dan vakspecialist zijn.
Ik spreek ook managers die dat goed kunnen en graag doen, maar die beter tot hun recht komen in een ander soort organisatie of andere omgeving.
En sommigen zijn ongemerkt manager geworden en merken nu dat ze vaardigheden missen. Die willen graag bijleren, waardoor ze steviger kunnen worden.

 

Ben jij een manager en twijfel je of je op de goede plek zit?

Ik help je graag onderzoeken hoe jij er gekomen bent en wat jij nodig hebt.
Mail me gerust.

Werk ze !

 

 

 

 

 

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book automatisch in je Inbox.

 

https://www.florusseotc.nl/tag/bore-out

Afbeelding: https://pixabay.com/nl/photos/hoofd-pak-stropdas-business-2017655/