Ik ben niet dom, ik maak fouten.
Fouten maken.
Ik kan er slecht tegen. Van die van mezelf, bedoel ik. Van anderen vind ik het heel normaal. En meestal ook geen probleem.
Daarbij, als er ergens een fout gemaakt is, kan je dat niet meer terugdraaien. Je kunt wel kijken of je kan herstellen, en wat je vanaf nu wel kan doen.
Zelfs onherstelbare fouten met schade zijn al gemaakt. Er rest je niet meer dan om te gaan met je emoties en te kijken hoe verder.
Mijn top drie.
Zo baal ik bijvoorbeeld enorm van mijn eigen taalfouten. Ik schrijf vaak en veel korte stukjes. Ben snel met mijn gedachten. En ik kan heel slecht typen. Op laptop en telefoon. Dus ik stuur wel eens iets weg met fouten. Typefouten, spellingsfouten, grammaticafouten. En dan schaam ik me dood. Ook in de stukjes die je van mij leest glippen er fouten doorheen. Hoewel ik altijd probeer om nog een keer kritisch na te lezen. Maar niet tot in het oneindige. En soms zie je het zelf gewoon niet meer.
Ik heb inmiddels geleerd dat maar te accepteren. Anders moet ik nog meer tijd besteden aan controle. Of niet meer schrijven.
Of communicatiefouten. Daaronder vallen voor mij de momenten dat ik onhandig ben geweest naar anderen. En ik het ook anders had kunnen doen. Soms ben ik te snel in mijn reacties, soms ook te laat. Heb ik niet genoeg doorgevraagd, of ben ik niet alert geweest op de boodschap achter de boodschap. Of ben ik gewoon zelf niet duidelijk geweest.
En vaardigheidsfouten. Dan kan ik iets niet goed. Of niet netjes genoeg. Niet goed genoeg volgens mijn maatstaven. Daar kan ik ook in doorschieten. Terwijl anderen het wel goed, of mooi vinden.
Ik denk dan toch zelf al snel dat ik het eigenlijk beter had kunnen of willen doen.
Ben ik een perfectionist?
Vind ik zelf niet. ik hoef niet alles perfect te kunnen. Zeg ik. Maar als ik het gevoel heb dat ik het beter kan en ik heb het niet gedaan, dan heb ik daar buikpijn van. Ook al vraagt niemand dat van mij.
Mijn interne lat ligt altijd hoog. Ik heb veel capaciteiten meegekregen, heb ik niks voor hoeven doen, en dan mag ik daar ook wat van verwachten.
Voor anderen ben ik veel minder streng dan voor mezelf. Behalve als mensen zich beter voor willen doen dan ze zijn.
En ik trek me heel graag op aan mensen waar ik van kan leren. Ik zoek graag goede leermeesters.
Ik ben niet dom, ik maak fouten.
Ik ben niet dom als ik fouten maak. Jij ook niet. Als je slordig of gemakzuchtig bent, of je werk niet serieus neemt, is het voor mij een ander verhaal. Dan heb ik daar wel last van. Maar dat niet alles altijd perfect gaat is niet meer dan normaal.
Het blijft een uitdaging om minder streng te zijn voor mezelf. Ik probeer het wel.
Dat geeft meer ruimte om blij te zijn met wat ik gedaan heb.
En dat leeft fijner. Lichter.
Hoe ga jij om met fouten en imperfectie?
Van jezelf? En van anderen? Zit perfectionisme je in de weg?
Ik kan je helpen te onderzoeken hoe jij weer evenwicht vindt tussen hoge verwachtingen en realiteit. Bij jezelf en bij anderen.
Mail me gerust voor een eerste afspraak. Dan onderzoeken we hoe jij het beste uit je werk en leven kan halen. Met en zonder fouten.
Werk ze!
Afbeelding van Tumisu via Pixabay
———————————————->
Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!
