Tags : coach Coaching
Dirk de Wachter, psychiater, vraagt zich af of we wel zo massaal gebruik zouden moeten maken van coaches. Want dat doen we. Hij constateert dat we ons niet altijd gelukkig en begrepen kunnen en hoeven voelen in het leven. Een leven bestaat altijd uit mooie en minder mooie kanten. Geluk en liefde, maar ook verdriet, ongemak, angst. Ongelukkigheid hoort er bij.
(lees ook “De kunst van het ongelukkig zijn “, van Dirk de Wachter)
Als we wat meer naar elkaar om zouden kijken, meer delen met de mensen in onze eigen omgeving, kan dat zwaarte verlichten. Luisteren, delen, elkaar aankijken, elkaar helpen in nood. Maar we lijken het wel verleerd en kwijtgeraakt.
En daarom gaan we naar coaches. Die waarschijnlijk goed kunnen wat ze kunnen.
Voor elk ongemak een coach
Ook mijn eigen werk valt inmiddels onder het kopje coaching, hoewel dat nooit mijn plan was. Ik ben begonnen met het onderzoeken en bestuderen van leerprocessen. Wat is er voor nodig om te leren en je te kunnen ontwikkelen? Om iets aan anderen te leren? En zo ben ik verder het pad afgelopen van leren en ontwikkeling van mensen in een werkomgeving. En hoe mensen zelfredzaam kunnen worden om plezier te houden in wat ze doen en op een gezonde manier te kunnen blijven werken. Ook als hun huidige werkplek ophoudt. Of ze van plek willen of moeten veranderen.
De groep coaches in onze samenleving wordt groter en groter. Je kunt professionele coaches vinden op elk terrein waarop we worstelen. Werk, relaties, verlies, gewicht financiën, sport, opruimen, scheiden, “life”.
Er bestaan inmiddels oneindig veel coachopleidingen. Gecertificeerd en niet gecertificeerd. Van smal tot breed, levensthema gericht of methode/instrumentgericht, kort en krachtig op of universitair niveau. Wat maakt een coach een goede coach? Ik schreef hier al eens iets over in het blogartikel “Wat maakt een coach een goede coach”.
Een coachpraktijk beginnen.
Onlangs kreeg ik een vraag uit mijn netwerk van iemand die net een coachopleiding had afgerond. Of ze eens met mij mee mocht lopen om te ervaren hoe dat nu in praktijk ging. Coachen. Meelopen kan bij mij niet, mijn gesprekken zijn persoonlijk en daar past geen luisteraar bij. Maar ze was natuurlijk wel van harte welkom om eens te praten over ons werk. Dat gesprek heeft mij ook weer inzichten opgeleverd.
Is het je gereedschap of je timmermansoog?
Ten eerste spraken we over wat ze graag wilde doen in een eigen praktijk. Dat was haar nog niet helemaal duidelijk. Mocht van alles zijn, ze had een opleiding met een ruime toolbox aan vaardigheden en technieken afgerond. Daarmee kon ze eigenlijk heel veel mensen coachen. Misschien ging ze wel “life coaching” doen. Verder pratend vertelde ze over haar huidige werk. Ze heeft een juridische achtergrond, werkt bij een gemeente en was ervaren in het oplossen van vraagstukken en conflicten die te maken hadden met de openbare ruimte. Veel moeilijke gesprekken met verschillende belangen en emoties. En daar moest ze dan, binnen de juridische regels, toewerken naar een oplossing. Dat bracht ons op de constatering dat haar bagage om mensen te helpen niet alleen bestond uit haar vers afgeronde coachopleiding, maar uit een combinatie van haar werkervaring, levenservaring, mensenkennis en vakkennis. Dat samen heeft haar timmermansoog ontwikkeld. En dat haar coachopleiding het gereedschap is wat ze heeft leren gebruiken om mensen te helpen die tegen vragen aanlopen in het veld dat ze zo goed kent.
Dat opende nieuwe perspectieven. Over haar doelgroep, haar niche.
Kies je woorden zorgvuldig.
Vervolgens zei ze tegen mij dat je als coach wel echt interesse in mensen moest hebben. En ze wachtte mijn automatische instemming af…… En die kwam niet. Ik moest daar zichtbaar over nadenken. Kan ik zeggen dat ik interesse heb in mensen, in elke gast bij mij aan tafel? Is dat wat mij drijft? Ze zag mijn aarzeling. Ik hoef niet alles te weten van iemand. Ik wil helpen te onderzoeken wat belangrijk voor ze is, wat er speelt, en hoe ik ze de inzichten en handvatten mee kan geven waarmee ze zelf weer verder kunnen. En daarvoor is een oprecht, open, gelijkwaardig gesprek nodig. Afgestemd zijn. Waarbij mijn gast vertrouwen heeft in mij en andersom. Hun puzzel helpen oplossen, hun kluwen helpen ontwarren. Met alle kennis en ervaring die heb. Dat is voor mij net iets anders dan interesse.
Dat bracht ons op mijn overtuiging dat je taalgebruik en woordkeuze zo ontzettend belangrijk is. Als je je bedient van algemeen gangbare en snel gebruikte woorden en zinnen, raak je niet de essentie. Weet je niet zeker of je elkaar goed begrijpt. Ik ben een pietlut wat dat betreft, zal altijd doorvragen wat je nu echt bedoelt. In andere en meer persoonlijke woorden, in plaats van in cliché begrippen die we snel gebruiken.
Vragenlijsten
Ze vroeg ook naar mijn werkwijze. Ik liet haar zien wat mijn routes zijn in de programma’s die mensen bij mij kunnen volgen. Ik heb die routes op basis van jarenlange praktijk ervaring zo gekozen dat we ruimte hebben voor alle belangrijke thema’s die we willen bespreken om een nieuw spoor te vinden. We beginnen heel persoonlijk, onderzoeken je bewegingsruimte in de ruimste zin van het woord, en leggen relaties naar de werkwereld. In je huidige of in een nieuwe omgeving.
Ik heb in de loop der jaren ervaren dat vragenlijsten en instrumenten ons niet altijd bij de meest essentiële thema’s brengen. Dat verraste haar. Van vragenlijsten die je invult kloppen de rapportages vaak zo goed, was haar ervaring. En dat is ook zo. De veelgebruikte instrumenten en vragenlijsten zijn goed geconstrueerd, jouw antwoorden zijn niet gemakkelijk te manipuleren en de rapportage beschrijft je goed. Of geeft in visuele plaatjes weer wat kenmerkend is voor jou.
En dat klopt ook: als het goed is krijg je terug wat je er in gestopt hebt. In woorden die je zelf niet had gekozen, maar die je goed beschrijven. En soms herken je niet alles, maar is er in de bespreking te weinig tijd om te onderzoeken hoe dat komt.
En daar precies zit mijn aarzeling. Woorden in rapportages die jou beschrijven zijn niet van jou, je hebt ze niet zelf gevonden. Maar het kan je natuurlijk wel houvast geven. Of bevestiging. Of aanwijzingen wat bij jou past of hoe je zou kunnen gaan ontwikkelen.
Over de uitkomsten waar je verrast over bent moet je het juist hebben, door het bekende te herhalen kom je niet altijd verder.
Gereedschap én een timmermansoog
Coaching is zoveel meer dan gebruiken van gereedschap zoals methodieken, technieken en instrumenten. Je hebt zeker een goedgevulde gereedschapskist nodig, met gereedschap dat je goed beheerst. En theoretische kennis.
Maar een vakman heeft meer nodig dan zijn gereedschap. Een timmermansoog ontwikkel je door ervaring.
Ik deel met Dirk de Wachter dat het ons goed zou doen als we onze zorgen meer met elkaar kunnen delen. Als familie, geliefden, buren, vrienden, collega’s. Dat we aandacht, tijd en compassie hebben voor elkaar.
Maar ik wens ook iedereen een vakbekwame coach als je die nodig hebt.
Met een goed ontwikkeld timmermansoog én met gereedschap dat hij of zij goed weet te hanteren.
Werk ze!
Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book automatisch in je Inbox.
https://www.florusseotc.nl/tag/coach/
Afbeelding: https://pixabay.com/nl/photos/hout-liggen-hout-kunst-hout-design-3795725/
