Tag Archives: Solliciteren

  • 0

Leeftijdsdiscriminatie. Wat is jouw ervaring?

Tags : 

 

 

Leeftijdsdiscriminatie.

In mijn mailbox zag ik pas dit bericht voorbijkomen:  ‘Zo zorg je dat je als 50 plusser wel kansen krijgt. ‘

(https://www.intermediair.nl/emancipatie-en-diversiteit/ouderen-op-de-arbeidsmarkt/zo-zorg-je-dat-je-als-55-plusser-wel-kansen-krijgt?utm_source=sim&utm_medium=email&utm_campaign=nieuwsbrief_b2c_lead&utm_content=wk06_di&utm_term=2021)

Dit artikeltje wilde ik wel even lezen. Want ik help aan mijn tafel regelmatig mensen van boven de 45. Of boven de 50. Of 55…. En ik weet eigenlijk nooit wat ik moet denken van de berichten over leeftijdsdiscriminatie

In dit stukje wordt heel summier bericht over het leeftijdsdiscriminatieonderzoek van Libelle, waaraan 514 Nederlandse vrouwen tussen de 45 en 70 jaar meededen.

Toch maar even doorgeklikt. Wat kan ik van dit onderzoek leren voor mijn gasten?

 

Schokkende getallen?

Ik lees woorden als “schokkende getallen” en “ageism”.  Over mensen die tientallen sollicitatiebrieven hebben geschreven, geen succes hebben en voelen dat hun leeftijd maakt dat ze er niet door komen, ook al wordt dat niet gezegd.

Ik lees ook een voorbeeld van iemand ouder dan 50, die geïnteresseerd was in een functie bij IKEA als keukenverkoper. En waar tijdens het sollicitatieproces met geen woord over leeftijd werd gerept. Wel over de interne opleiding, en beschikbare uren. Zo’n voorbeeld ken ik ook precies zo in mijn privékring.

Even later beland ik ook op dit stukje van Jesse Geul: “Leeftijdsdiscriminatie bestaat nauwelijks.”
(https://www.intermediair.nl/emancipatie-en-diversiteit/ouderen-op-de-arbeidsmarkt/leeftijdsdiscriminatie-bestaat-nauwelijks)

Dus bestaat het nou wel of niet?

 

Is leeftijd dan geen obstakel?

Aan mijn tafel spreek ik ook gasten van 50 jaar of ouder. De meesten met veel werkervaring en goed opgeleid. Mannen en vrouwen.

En het is mijn ervaring dat ze eigenlijk allemaal hun weg weer vinden. Sommigen vrij snel, bij anderen duurt het langer. We hebben het zelden over leeftijd.

Ik denk dat het belangrijk is dat je, vóór je gaat solliciteren, voorwerk hebt gedaan en een goed beeld hebt van

 – jezelf
 – wat je zoekt
 – deze tijd

En dat je daarnaast hebt onderzocht:

 – Hoe heeft je leven eruit gezien?
 – Wat wil je vinden in je werk? en wat liever niet (meer)?
 – Hoe helder is je beeld van wat er in deze tijden gevraagd wordt?
 – Wat wil je ontwikkelen, doorgeven, brengen in de komende jaren?
 – Hoe laat je zien wie je nu bent?

Ook belangrijk: heb je ook onderzocht wat er er in je rugzak zit wat betreft persoonlijke ontwikkeling, opleiding, kennis en ervaring, keuzes en toekomstbeeld.

Zo’n  vooronderzoek geldt voor alle leeftijden. Ook de eind twintigers, dertigers,  veertigers en zelf zestigers kunnen beter eerst onderzoek doen voor ze reageren op gepubliceerde vacatures. 

 

Net de loterij

Als je solliciteert op vacatures zonder gedegen voorwerk, speelt de geluksfactor een grote rol. Zoals ik vandaag nog zei bij mij aan tafel: net als bij een loterij. Een lot kopen kan je altijd doen. Je weet maar nooit of jij de gelukkige gaat zijn. Maar in de praktijk is je kans op prijs klein.

Als je vaak solliciteert, onder het mom ‘niet geschoten is altijd mis’ en ‘je weet maar nooit, als ik maar eenmaal aan tafel kom licht ik mezelf toe’, ben je één van de velen. Dan geef je de selecteur ruim baan om zich niet in jou te verdiepen en zomaar een aantal andere kandidaten te kiezen om beter te leren kennen. Om allerlei redenen. Herkenning, achtergrond, of aannames over salariseisen, zorgtaken, ziekteverzuim, energie, ambitie. En dan kan leeftijd wel meespelen.

Waardoor jij ‘voelt dat het aan je leeftijd ligt.’

 

Leeftijdsdiscriminatie? Of gebrek aan voorwerk?

Ik ben er niet van overtuigd dat leeftijd dé reden is dat mensen niet verder komen in sollicitaties. Ik denk dat je gemakkelijker op de verkeerde stapel terecht komt en niet verder komt in de procedure als je gaat solliciteren zonder goed voorwerk.

Je kan het dan wel als leeftijdsdiscriminatie ervaren.
Ik denk eerder dat goede voorbereiding nodig is.
Dan wordt niet leeftijd het belangrijkste selectiecriterium, maar hoe goed je er past.

 

Kan je hulp gebruiken?

Laat het me weten. Er is altijd tijd voor een eerste gesprek waarin we jouw vragen en situatie kunnen onderzoeken. Ongeacht je leeftijd.

Werk ze!

 

 

 

https://www.florusseotc.nl/tag/Loopbaancoaching

Afbeelding van Lukas Bieri via Pixabay

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book

Image by RAEng_Publications from Pixabay


  • 0

Niemand is zonder bagage. Wat breng jij mee?

Tags : 

 

Stel je weet van jezelf dat je een bijzondere bedrading hebt. Hoogbegaafdheid, ASS kenmerken, AD(H)D. Of je draagt iets anders met je mee wat aandacht vraagt in jouw leven. Verlies, zorg, ziekte. Bespreek je dat dan wel of niet op je werk. Of in sollicitaties.

Ik heb daar geen eenduidig antwoord op.

Het belangrijkste is hoe je dat zelf ziet. En welke ervaringen je hebt met wel of niet bespreekbaar maken. De verschillen kunnen groot zijn.

 

Twee uitersten in de afgelopen maand.

 

De vijftiger

Eén van mijn gasten, een vijftiger, is een bovengemiddeld slimme software architect. TU studie, promotieonderzoek, diverse mooie werkplekken gehad bij interessante bedrijven. Toch een aantal keren niet prettig weggegaan. Hij kon dan niet blijven, kon over bepaalde hordes niet heen gestapt komen. Pas later in zijn leven werden ASS kenmerken bij hem geconstateerd. Dat hielp hem in te zien in welke patronen hij steeds opnieuw  terechtkwam.

Wat nu? De plek waar hij nu zit, en waar zijn autisme wel bekend is, is niet zijn stiel. Hij is daar uitgevallen, ondanks alle goede bedoelingen van alle kanten. Bij een sollicitatie eerder, op een plek die hem als gegoten leek te zitten, heeft hij vlak voor de handtekening open kaart willen spelen over zijn kenmerken. Resultaat, het bedrijf zag er toch maar af.

Deze man wil op geen enkele manier meer zijn autismekenmerken bespreken. Alleen maar slechte ervaringen. Hij wil zoeken naar een manier om wel het gesprek goed te kunnen voeren en te kunnen bespreken wat hem goed afgaat, en wat niet. Zonder het noemen van labels. En dat snap ik heel goed.

 

De twintiger.

In mijn familie en gezin komt een mix van bijzonderheden voor. Zo hebben alle drie mijn kinderen een meer dan gemiddeld goed stel hersens. Ze kennen zichzelf goed, weten wat ze nodig hebben. Twee van de drie hebben ook een “autismediploma gehaald”, zoals ze zelf zeggen. Pas in hun studententijd overigens, (We wisten het ook niet, ook nooit laten onderzoeken. We dachten dat ze ‘een beetje anders ‘ waren dan hun klasgenoten door hun HB kenmerken.) Ze zijn daar best open over, in vriendenkring, studie en werk. En hoewel ze, naarmate ze ouder worden en er meer van hen verwacht wordt, hun autisme steeds meer als extra uitdaging en ook wel handicap zien, komen ze toch waar ze willen komen.

Mijn oudste werd laatst geïnterviewd voor een tijdschrift voor alumni van de gezamenlijke TU’s. Zij is na haar TU studie werktuigbouw bij een high tech bedrijf terechtgekomen in een grote R&D groep en zit daar helemaal goed. Interessant werk, veel plezier met collega’s, echte aandacht voor de mensen en hun verschillen. Ik las haar positieve verhaal, ik had niet anders verwacht. Tot ik de alinea las over inclusiviteit en duurzaamheid.  Daarin vertelde ze openlijk dat ze autisme heeft, en dat het bedrijf, collega’s en managers, haar helpen haar hobbels en uitdagingen te overwinnen. Zij deelt gemakkelijk hoe zij daar zelf mee omgaat, En met succes. Het gaat haar goed.

Gek genoeg schrok ik er toch nog een beetje van. Om het zo expliciet gedrukt te zien staan. Ik vroeg haar naar haar ervaring om er zo open over te zijn. Ze zei dat ze het zelf fijn vindt als mensen haar beter snappen, en dat ze vooral complimenten krijgt dat ze er zo open over is. Dat ze juist die dingen probeert te leren die haar niet vanzelf af gaan. En dat ze zich serieus genomen en gesteund voelde door haar managers. Die vonden het zelfs heel fijn dat zij het bedrijf zo positief ervaart, want dat is ook de opzet. Nu is de dichtheid met de combinatie slim en ASS volgens haar daar ook best groot, dus alleen maar goed.

 

Twee uitersten

Ik begrijp mijn vijftigjarige gast heel goed. Als je zulke slechte ervaringen hebt vanwege je openheid wil je dat niet opnieuw meemaken. Het heeft hem heel veel gekost.

Ik begrijp mijn twintiger ook, zij staat aan begin van haar loopbaan, is zelfbewust, wil dingen leren, wil zich ontwikkelen. En ze heeft juist goede ervaringen met hoe er op haar gereageerd wordt.

Wat maakt het verschil? Is het het verschil in leeftijd? In zelfacceptatie? In kennis? In vertrouwen? Geluk of pech met je ervaringen op je werkplek?

 

Het gaat beter.

Ik zou het toejuichen als er in veel meer bedrijven en organisaties een cultuur van openheid en inclusiviteit is. Dat is beter voor iedereen.

Gelukkig merk ik steeds vaker dat bedrijven, mensen in die bedrijven,  open staan voor verschillen. Zeker wat betreft autisme. Acceptatie, maar juist ook oog voor de kwaliteiten. Ik lees er over en hoor verhalen.

Toch is het nog lang niet genoeg. Nog teveel mensen ervaren dat openheid afgestraft wordt. Er anders naar je gekeken wordt. Of het je kansen en mogelijkheden verkleint.

We hebben nog een wel een eindje te gaan.

Ik hoop voor mijn gast dat hij een plek gaat vinden waar hij zichzelf kan zijn en wordt aangesproken op zijn kwaliteiten en creativiteit.

Ik hoop voor mijn oudste dat ze een pad kan effenen voor zichzelf en anderen. En zich ook weet te herpakken als ze tegen minder positieve reacties aanloopt.

Ik ben voorzichtig optimistisch dat bijzondere kenmerken steeds minder “bijzonder”  gaan worden.

Dat we bijzonder, op welk terrein ook, normaler gaan vinden.
Dat steeds meer mensen daardoor een plek kunnen vinden die echt bij ze past.
En dat we mensen niet verkeerd beoordelen of afschrijven omdat we ons laten afschrikken door iets waar we niet genoeg van weten en ook niet over praten.

Iedereen heeft bagage.

 

Heb jij ook bijzondere kenmerken?

Dan kan ik je helpen te onderzoeken wat er in jouw rugzak zit, hoe jij daar mee om wil gaan in je werk en hoe jouw ervaringen een rol spelen.

Mail me gerust voor een eerste afspraak.

Werk ze!

 

 

 

https://www.florusseotc.nl/tag/Loopbaancoaching

Afbeelding: https://pixabay.com/illustrations/inclusion-group-wheelchair-2731343/

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book automatisch in je Inbox.

 

 

 


  • 0

Zoek het uit! Waarom lukraak solliciteren zelden een goed idee is.

Tags : 

Ik moet hier weg.

Onrust. Onvrede. Een schurend gevoel. Je niet meer happy voelen op je werkplek. Er lekt meer energie weg dan dat je er voor terugkrijgt.

Hoe kom ik weg? En wat dan wel? En waar?
Met al dit soort vragen en gevoelens komen mensen bij mij aan tafel. Om uit te vinden hoe ze weer plezier in hun werk kunnen krijgen.

 

Waar komt jouw onrust vandaan?

Herleiden waar je onrust vandaan komt is het halve werk. Want als je ziet wat je onrust veroorzaakt, kan je ook beter zien wat er wél goed is.

En dat maakt het gemakkelijker om uit te vinden
– of je wil blijven waar je bent,
– of je dingen anders moet of wil gaan doen,
– of je zaken wil aankaarten op je werk,
– of dat je echt beter een andere werkplek kan zoeken die nu beter bij je past.

 

Een grove indeling

De bron van je onrust is vaak wel te herleiden. De ervaringen met mijn gasten laten zien dat er grofweg drie gebieden zijn waar je op stuk kan lopen.

 1. inhoud
 2. waarden
 3. omstandigheden

 

Inhoud

Als je geen plezier, uitdaging of successen ervaart in het werk dat je doet, hou je steeds minder energie over.
Past de inhoud van je werk je goed?
Vind je het werkterrein, jouw taken, leuk om te doen.
Verveel je je?  Of word je juist overvraagd?
Voel je je vakkundig genoeg?
Kan je je ontwikkelen, je kennis en ervaring vergroten?

Kortom: Doe je die dingen die bij jou passen, wordt van je gevraagd waar jij goed in bent? De inhoudelijke kant van je werk is een heel belangrijke factor. En als je onvrede daar in zit weet je wat je moet onderzoeken.

 

Waarden

Gek genoeg is de inhoud heel vaak NIET de oorzaak. Je onvrede wordt veroorzaakt door je gevoelens en emoties, je buikgevoel. Je voelt je niet (meer) op je plek omdat je werkplek je een schurend gevoel oplevert.

Bijvoorbeeld omdat je het hebt gevoel dat collega’s, bazen, klanten iets van je vragen wat botst met jouw waarden en normen, of overtuigingen.
Je hebt problemen met de cultuur van je organisatie, afdeling, of leidinggevenden.
Ethische kwesties zitten je dwars.
Of er gebeuren dingen die je onrechtvaardig vindt.

Als je persoonlijk, in je ziel, geraakt wordt, geeft dat pijn. En die pijn kost bakken met energie. Vooral ook als het geen incidenten zijn, maar structureel is.

 

Omstandigheden

Maar ook de omstandigheden kunnen je in de weg zitten.
Misschien verandert er te veel in je werk en is het niet meer zo als toen je begon.
Heb je moeite met de reisafstand, je werklocatie, je fysieke werkplek.
Of verandert er één en ander in je eigen persoonlijke leven, waardoor je ander behoeftes hebt.
Soms klopt de inhoud nog best, en voel je je ook op je plek tussen je collega’s, maar knaagt er iets heel anders. Waar ben je dan mee geholpen?

 

Waar zit jouw onvrede?

Op één van deze gebieden? Op twee? Of alle drie?
Of toch nog op iets heel anders, en zit het juist op genoemde gebieden nog best goed? Wat zegt dat over je besluit om te kunnen blijven, zaken aan te pakken of toch op zoek te gaan naar iets anders?

 

Bijzonder bedraad? Dan ook bijzondere behoeftes.

Als je bijzondere kenmerken in je hebt, heb je ook bijzondere behoeftes. Ook, of juist, op deze drie gebieden. Mensen met kenmerken van HB, ASS, AD(H)D zijn op veel facetten fijngevoelig afgesteld. Dat stelt hoge eisen aan hen én aan hun werk. Juist voor hen is goed onderzoeken wat je nodig hebt een beter plan dan weer lukraak of impulsief iets anders zoeken als je vastgelopen bent.

 

Zoek het uit

Zomaar solliciteren omdat je weg wil is zelden een goed idee.

Investeer in
– uitzoeken wat jij nodig hebt.
– Wat er nu niet klopt.
– En wat wel.

Dan ontwikkel je inzicht in of je kunt blijven, of je aan jezelf kunt werken, of dat je beter iets anders kunt zoeken.

Je hebt dan een ijklat in handen, waardoor je beter kunt inschatten of een (nieuwe) werkplek biedt wat jij nodig hebt om weer met plezier te werken.

 

Ik kan je helpen.

Mail me gerust voor een eerste afspraak. Dan onderzoeken we hoe ik jou verder kan helpen. Eerst onderzoeken, dan solliciteren.

Werk ze!

 

 

 

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book automatisch in je Inbox.

 

 

https://www.florusseotc.nl/tag/Loopbaancoaching

Afbeelding: https://pixabay.com/nl/photos/toetsenbord-button-toets-invoeren-417090/