Author Archives: Heleen Florusse

  • 0

De ene hoogbegaafde is de andere niet.

Tags : 

 

Een no brainer.

Zal iedereen meteen met me eens zijn. Iedereen is anders. 
Als ik iets ervaren heb in mijn lange loopbaan is het dat kenmerken die horen bij een label, nooit hetzelfde uitpakken voor elk individu. Je wordt door zoveel meer in je leven gevormd.

 

Drie 25-jarigen.

De afgelopen maand zat ik in één week met drie totaal verschillende jonge mannen aan tafel. Alle drie 25, alle drie hoogbegaafd, alle drie een afgeronde  master in hun bagage.

Maar wat een werelden van verschil.

 

 1. Even niets liever dan een horecabaantje.

De eerste ken ik al zijn hele leven. Ik schrijf er vaker over. Een enthousiaste nieuwsgierige, ondernemende en sportieve jongeman. Die heel veel doet en kan, maar ook heel gelukkig kan zijn als er even helemaal niks moet.

Hij heeft voor de zomer zijn laatste verslagen ingeleverd en deze maand is zijn officiële diploma-uitreiking. Tot zijn eigen verrassing ook nog cum laude geslaagd. Hij heeft het altijd druk, heeft ie ook nodig, want anders valt hij stil.

Toch heeft hij een pauze nodig gehad na al zijn studiejaren. Hij had na het inleveren nog even helemaal geen zin om een echte natuurkundebaan te zoeken en werkt nu al  een aantal maanden in de horeca. 

We hebben besproken dat daar niks mis mee is. Dat hij zo het geld kon verdienen, wat hij nodig had om zijn kamer te betalen en te kunnen eten, nu zijn studielening ophield. En dat ik verwachtte dat vanzelf het moment zou komen dat hij wel aan een passende baan toe was.

En dat is ook zo gebeurd. Hij is er nu wel klaar voor en heeft de eerste contacten bij interessante bedrijven inmiddels gehad.

Hij komt wel op een plek die bij hem past. In zijn tempo.

 

 2. Hoogoplopende conflicten in het bedrijf

De tweede jongeman kwam bij mij aan tafel via iemand in het bedrijf, bij wie hij haast dagelijks naar binnen stuiterde om stoom af te blazen. Hij had op zijn 25ste al een aardig werkleven achter de rug. Hij is ‘buiten categorie’ intelligent. Heeft een ingewikkeld leven gehad zonder steun van ouders en heeft op eigen kracht, door zelf te gaan lezen en te gaan studeren, een masterstudie in AI afgerond. Heeft in de VS gewerkt bij een grote firma, is weer teruggekomen omdat de (werk) cultuur hem helemaal geen goed deed.

Hij werkt nu bij een kleiner bedrijf. Met meteen een grote technische verantwoordelijkheid. En nu loopt het spaak.

Hij krijgt alle steun van de directie.  Maar de conflicten stapelen zich op.

Of ik hem kan helpen aan wat trucjes om die te voorkomen. En hoogbegaafd? Dat vindt hij niet interessant.

We hebben onderzocht en besproken wat zijn patronen zijn. Met zijn aanleg en bedrading, maar ook door zijn levenspad. Hoe dat verschilt van anderen. En wat dat vraagt van de samenwerking.

Ik hoorde laatst terug dat hij zichtbaar vrolijker door het bedrijf loopt. Beter ziet hoe de conflicten groeien. Dat hij niks aan de ander kan doen, alleen aan zichzelf. En dat hem dat oplucht. Hij weet beter wat hij kan verwachten. Wat wel en niet kan.

En hij denkt na over zijn eigen ontwikkeling binnen dit bedrijf en over zijn horizon.

 

 3. Op de drempel van het volwassen leven.

De derde 25-jarige in die week is pas afgestudeerd, een dubbele master. Had hard gewerkt,  door de coronajaren voornamelijk vanuit huis. Daardoor had hij wel interactie gemist met leeftijdgenoten en medestudenten. Hij woont bij zijn ouders, die hem in alles ondersteunen.

Hij had al snel een eerste baan gevonden waar hij, compleet onverwacht, niet mocht blijven na de proeftijd. En daar was hij zo van ondersteboven, dat hij helemaal vastzat door boosheid en frustratie. Hij begreep het niet, (en ik denk ook dat het bedrijf niet zorgvuldig met hem is omgegaan). In zijn reactie op deze teleurstelling was hij meteen obsessief aan de slag gegaan met verfraaien van zijn cv en het zoeken van vacatures. Zo snel mogelijk iets anders vinden. Terwijl hij eigenlijk vooral het gevoel van afwijzing en teleurstelling nog moest verwerken.

We hebben onder andere besproken over dat je nooit alleen op goede studiecijfers kan leunen. Er is ook zo iets als wereldwijsheid. Je bewegen in een nieuwe (werk)omgeving. Omgaan met tegenslag. Iets aannemen van een ander.

Vast blijven zitten in frustratie brengt je niet verder.

De schaatsbaan ging dit weekend weer open en hij schaatst graag. Ik zei dat hij vooral ook lekker moest gaan schaatsen en andere dingen doen die hem plezier en energie geven. En echt niet 7 dagen in de week bezig hoeft te zijn met het vinden van een nieuwe werkplek.

 

De ene hoogbegaafde is de andere niet

Drie keer 25,
Drie keer anders opgegroeid,
Drie keer hoogbegaafd,
Drie keer studie afgerond met goed resultaat,
Drie keer een ander verhaal.

Hoogbegaafdheid  is nooit de kern van mijn gesprekken, Maar als het bij je hoort, heeft dat een grote invloed op jouw pad en op hoe je de wereld ervaart. Altijd.

Ik vind  het altijd mooi om mensen verder te helpen op hun weg.
Hoe die ook loopt.
En hoe jong of oud je ook bent.

 

Wat is jouw verhaal?

Speelt hoogbegaafdheid een rol in wat jij tegenkomt?
Ik help je graag weer in het juiste spoor. Mail me gerust, en wie weet ga ik binnenkort met jou op onderzoek uit.

Werk ze!

 

 

 

Afbeelding van nathalieburblis via Pixabay

 

———————————————->

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Pexels via Pixabay


  • 0

En dan is het opeens weer januari. Hoe start jij op?

Tags : 

 

Jezelf weer in gang trekken.

Ik vind mezelf nooit seizoensgevoelig. Geen fratsen met goede voornemens en zo. Gewoon doorrollen, met plannen en besluiten die je het hele jaar door kan nemen.  
En toch…… zo gewoon is het toch niet.

 

Als je weer invoegt in je organisatie.

Je eerste werkdagen merk je het toch. Een nieuwe start. Met nieuwjaarswensen. Opstarten van nieuwe projecten die nu echt moeten gaan lopen. Of de draad weer oppakken van activiteiten die je in een ver verleden, december vorig  jaar, hebt achtergelaten. Waar was je ook al weer?
Je merkt dat je gaandeweg weer in je ritme komt, je agenda stuurt je vanzelf weer in allerlei activiteiten, richtingen en patronen.

 

Als je op jezelf bent.

Als je op jezelf bent ligt het weer net iets anders. Dan is de jaarwisseling toch een ding. Een besef dat er alweer een jaar voorbij is. 

Ik merk het aan de mensen die een nieuwe werkplek zoeken.
Voor hen ligt er geen werk te wachten waar ze zo weer in kunnen schuiven. Die moeten al hun energie weer bij elkaar rapen om weer opnieuw te gaan netwerken, solliciteren, hopen en afwachten wanneer het muntje hun kan op rolt. En dat is  mentaal zwaar. Weer een jaar verder.

Ik merk het aan studenten,
die geen colleges meer volgen maar zelf de regie moeten nemen over hun afstudeerwerk. Zichzelf weer in gang moeten weten te trekken, zonder anderen, omdat dit eenzame onderzoeks- en schrijfwerk toch echt alleen gedaan moet worden.

Ik merk het aan de zelfstandigen,
die niet meteen een volle portefeuille met opdrachten hebben.  Die misschien heel hard gewerkt hebben om van alles af te ronden voor 2023, en nu weer de contacten moeten gaan opstarten met mogelijke klanten die ‘in het nieuwe jaar er op terug komen.’

Ik merk het aan mezelf.
Ik volg een praktische vakopleiding en de lessen beginnen weer. Ik dacht dat ik heel veel tijd zou hebben voor de praktijkopdrachten die ik deze week moest inleveren, en het was toch weer te weinig, dus toch weer stress in mijn werkplaats omdat het veel werk was en ik wel iets moest inleveren.
En ook weer de draad oppakken met mijn gasten, die weer verder moeten met hun proces.

 

Bijzonder bedraad?

Voor mensen met bijzondere kenmerken is jezelf alleen op gang moeten krijgen soms nog lastiger. Die hebben in hun volle hoofd zo’n wirwar, dat ze die veelheid en drukte niet om weten te  zetten in acties of overzicht.

 

De kerstvakantie voelt niet als een echte vakantie.

Zolang ik werk, verkijk ik me op de kerstvakantie. Je snakt ernaar in de decemberweken. Gezellige weken, maar zo vol. Sinterklaas, cadeautjes, gezellig maken in je huis.  Ook al probeer je te beperken en ook echt vrij te nemen voor jezelf.  Er zijn toch feestdagen, familie bezoekjes, voor velen ook nog hier en daar een verjaardag, (waar je heen gaat, want je hebt toch vakantie.) In sommige families oplopende spanningen. Voor kinderen met gescheiden ouders dubbel programma.
Toen mijn kinderen nog thuis woonden probeerde ik altijd een extra week vakantie te nemen als de school weer begon. Voor mezelf. Om bij te komen. (en heel vaak was er dan eentje ziek of zo. Maar toch.)
Er zijn mensen die daarom de boel de boel laten en de kerstvakantie buitenshuis plannen.

 

Hoe is jouw jaar begonnen?

Sta je in de startblokken om weer fris aan het nieuwe jaar te beginnen? Of heb jij een zwaar gevoel. Dat je niet bent opgeladen zoals je had gehoopt. Dat je moeite hebt de draad weer op te pakken met wat er ligt. 
Er weer een jaar voorbij is.

 

Mijn tips.

Wees aardig voor jezelf. Het is niet gek als je hoge verwachtingen hebt, en je je vol energie voelt bij de start van een nieuw jaar.
Het is ook niet gek als je je terneergeslagen voelt. Dat je wéér een jaar verder bent, en nog niet bent waar je wilt zijn. En even niet weet waar je de energie vandaan moet halen om jezelf weer op te starten. 

Bespreek je echte gevoel met iemand anders. Niemand is altijd positief en optimistisch, hoeft niet, jij ook niet.

Breng structuur aan in je week. Plan vaste blokjes tijd om aan de gang te gaan met wat je te doen hebt. En creëer zo ook ruimte om er even helemaal niet mee bezig te zin. Ook al heb je tijd genoeg.

 

Ik kan je helpen.

Als je behoefte hebt aan iemand met verstand van zaken die met je meeloopt om te onderzoeken wat je nodig hebt en hoe je dat kan aanpakken, mail me dan HIER.
Ik kan in een eerste gesprek met je onderzoeken wat jij nu nodig hebt.
En je verder helpen en begeleiden als je daar behoefte aan hebt.

Ik wens je alle succes in het komende jaar!

 

 

 

Afbeelding van Pexels via Pixabay

 

———————————————->

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Felix Lichtenfeld via Pixabay


  • 0

Hoe was jouw jaar?

Tags : 

 

Druk in je agenda of in je hoofd.

December is een drukke maand. Niet alleen in je agenda, maar ook in je hoofd. Misschien zit je deze weken bomvol met festiviteiten en activiteiten in je gezin, je familie, je werk.
Misschien niet eens, maar wordt je geconfronteerd met alle decemberdrukte en zet het je aan het denken. Of gaan je gedachten ook naar alle verschuivingen en zorgen in de wereld en kruip jij het liefst weg onder je dekentje tot het weer voorjaar wordt.

Hoe deze maand ook voor je is: feestelijk, druk, zorgelijk, of van alles wat.
Vergeet niet wat ruimte te maken om je te realiseren wat er wel goed is gegaan.


Hoe wil jij volgend jaar terug kunnen kijken?

Stel: we spreken elkaar in december 2024. En we hebben het over jouw ontwikkelingen. Hoe het je gelukt is om weer met energie te leven en werken. En wat je gedaan hebt om zo ver te komen.
Dat zou toch geweldig zijn?


Bijzonder bedraad? Een neurodivers brein?

Ik kan je helpen. Zeker ook als je weet dat je bijzondere bedrading bij jou een rol speelt. Weet ik veel van. Over hoogbegaafdheid, autisme, (bij mannen én vrouwen) AD(H)D, Of een combinatie. Of juist onduidelijkheid.

Ik loop graag met je mee en geef je jouw handvatten. Mail me gerust als je hulp kunt gebruiken om van volgend jaar een mooi jaar te maken.
– Waarin je weer het gevoel hebt dat je op je plek zit.
– Meer grip hebt op jezelf, op je omgeving, op de inhoud van je werk.

En reserveer vast een plekje aan tafel voor een eerste coachgesprek, een mooie start van het nieuwe jaar! Je gaat dan meteen al met maatwerk tips de deur uit, jouw nieuwe jaar in. 

Ik sluit dit jaar met een mooi gevoel af.
En ik wens jou en al jouw geliefden

 

Een hele fijne decembermaand en een mooie en hoopvolle start van het nieuwe jaar!

 

Tot in 2024!

 

 

 

Afbeelding van Oleksandr Pidvalnyi via Pixabay

 

———————————————->

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Felix Lichtenfeld via Pixabay


  • 0

Ik moet gewoon de zak vervangen.

Tags : 

 

Een vol hoofd.

Ik weet niet beter. In mijn hoofd gebeurt altijd van alles. Dingen die ik zelf opzoek, maar ook dingen die op me af komen. En die ik dan moeilijk los kan laten. Hoewel ik verstandelijk heel goed weet dat het niet bij mij hoort.

Ik weet nu veel beter hoe het bij mij werkt. Ik heb een alerte, sensitieve, nieuwsgierige, snelle en verantwoordelijke geest. Ik doe graag veel dingen, en die doe dan ook het liefst heel goed. En ik wil ook heel graag dat het goed gaat met de mensen om mijn heen. Mijn eigen gezin, vriendenkring, de gasten aan tafel met wie ik werk. Je kent de mix vast wel.

 

En ontspan…..

Het heeft lang geduurd voor ik er achter kwam dat een overprikkeld brein bij mij leidt tot stevige migraine. Ik was zo ongeveer de laatste die het patroon door had.

En het gaat nu al stukken beter. Ik heb ook de mogelijkheid om mijn leven beter te doseren dan vroeger. De kinderen zijn uitgezwaaid. En die krijgen nog steeds mijn volle aandacht als het nodig is, maar ik heb niet meer de dagelijkse zorg.

Naar buiten helpt. Ik fiets en loop zo veel mogelijk.

En ik volg al zo’n 25 jaar yogalessen. Een avond in de week, al jarenlang met de dezelfde docent, dezelfde vaste kern mensen in het groepje. Dat doet mij goed.

 

De zak zit vol.

Gisteravond  op de terugweg had ik opeens een inzicht.

Ik moest nog iemand naar huis brengen, had ze gevraagd, en hoewel ik niet te beroerd ben om iets te doen voor een ander, ben ik na de yogales het liefst alleen. Geen gesprekjes meer, geen ingewikkelde onderwerpen. Gewoon even met mezelf zijn, uitdrijven en de ontspanning vast houden voor de rest van de avond.

Soms kan er even niks meer bij. Ik moest opeens denken aan een volle stofzuigerzak. Ik zuig gewoon altijd alles op! Alles wat er om me heen gebeurt. Zonder onderscheid. En dat verzamelt zich allemaal. Het lukt mij niet mijn stofzuiger uit zetten. Dat is mijn aard. Alles komt binnen wat er voor de zuiger komt.

En de zak zit vol!

Nu nog een manier vinden om de zak te legen. Dan kan ik weer ruimte maken. En weer met een fijn gevoel mijn omgeving opzuigen. Want dat doe ik altijd.

 

Kun jij hulp gebruiken?

Heb jij ook het gevoel dat je te vol zit? Dat er meer binnenkomt dan waar je plek voor hebt? Dat je te weinig ruimte hebt voor de dingen die jij belangrijk vindt?

Kom langs, dan help ik je met onderzoeken hoe jij weer ruimte krijgt om de te doen waar je gelukkig van wordt. Mail me gerust.

Werk ze!

 

 

 

Afbeelding van wastedgeneration via Pixabay

 

———————————————->

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Felix Lichtenfeld via Pixabay


  • 0

Wordt autisme erger als je ouder wordt?

Tags : 

 

Heleen, vroeger hadden de kinderen toch veel minder last van hun autisme? Wordt dat erger als je ouder wordt?

Vroeg hun oma, net 88 geworden, laatst aan mij. Dat was nog eens een vraag.

 

We hadden geen idee

We hadden eerlijk gezegd toen ze kleiner waren geen idee dat we een gezin vol autisme hebben. Dat ze slim zijn, kon je vanaf hun baby- en peutertijd al merken. Bij alle drie. Daarover heb ik me vanaf de oudste als een gek ingelezen in die tijd. Weet ik inmiddels heel veel van. Maar ik vond alles nog best normaal. Ik herkende het wel. Ook uit mijn eigen gezin, met mezelf, twee meer dan intelligente broers en ook zulke ouders. Konden we hebben.

 

Wat waren signalen?

Dat ze lang gefascineerd konden zijn door één thema, nieuwsgierig waren, nogal eigenzinnig, niet snel opgaven als ze iets echt vonden. Zichzelf van alles aanleerden. Eindeloze fantasiewerelden bedachten en bouwden in de huiskamer. Met alle Duplo, Playmobil en knuffels die we in huis hadden. Aangevuld met getekende plattegronden op tig aan elkaar geplakte A4-tjes, met complete legenda’s. Toen ze ouder waren hele bouwwerken in de tuin timmerden, met het ‘grote mensen gereedschap’ van hun vader. Precies volgens hun eigen plan. En daar dan weken mee bezig konden zijn. Lekker in hun eigen wereld.

Elke avond dezelfde riedel liedjes zingen. Voorgelezen willen worden, 2 stukjes  uit de dieren-  of dinosauriërs encyclopedie,. En 3 verhaaltjes uit Jip en Janneke. Of één rondje PimPamPet. Heel voorspelbaar allemaal.

Konden we hebben.

Met sommige andere dingen juist weer lang hulp nodig hadden. Gevoelig waren, soms snel van slag en er lang in konden blijven hangen. Vooral als het anders ging dan ze zelf hadden bedacht. Of als iemand oneerlijk of onaardig was. Dat ze andere kinderen, of de leerkracht,  niet altijd goed snapten, maar daar wel mee om leerden gaan.

Heeeel veel schoolbuikpijn. Hoe vaak de school niet belde dat het echt niet meer ging…. Overloaded raakten en dan echt moesten bijkomen. Best wat schooldagen gemist.

Past allemaal bij hoogbegaafdheid, vonden we.

 

Rituelen hebben ons geholpen.

In ons gezin, met drie hoogbegaafde kinderen, twee werkende ouders die samen 4 van de 7 dagen zorgden, en voor de andere 3 dagen van de week een hele fijne opvangplek voor ze hadden gevonden, hebben onze eigen vaste gewoontes ons enorm geholpen.

We hadden al snel bedacht dat dagelijkse momenten zo min mogelijk stress zouden moeten geven. Want die komen elke dag terug. We waren voorspelbaar rondom ochtend-, dag-, en avondrituelen. Eigen bekers, eigen  kleuren bakjes voor fruit en chips, eigen plek aan tafel. Iedereen zijn eigen werkje. Het eten niet door elkaar, maar gescheiden op je bord. Geen champignons, die voelen raar. Geen draadjes aan de mandarijnstukjes. We deden vaste prik woordspelletjes aan tafel om chaos met vermoeide kindjes voor te zijn.

En binnen die kaders mochten ze heel veel zelf bedenken. Dat ging heel vaak heel prima. En soms ook helemaal niet……..tuurlijk niet. Bij wie wel?

 

Tot ze de deur uitgaan

Zolang we met elkaar in huis woonden waren dingen overzichtelijk. Volgens onze gewoontes. En als iemand ergens vast liep, hielpen ze/we elkaar. Hun hele schooltijd lang.
Tot ze op kamers gingen om te studeren.  En de vertrouwde structuur en vangnetten van het gezin wegvielen. Toen werd het anders.

Alles zelf doen. Een kamer zoeken. Zelf verantwoordelijk zijn voor je studie, je tijdindeling, financiën, boodschappen en eten, je huishouden, je dagritme. In groepjes werken. Allerlei sociale verwachtingen en verplichtingen, huisgenoten die anders zijn dan je gewend bent. Universiteitsportalen en doolhoven die weinig vriendelijk zijn. Nieuwe gebouwen. En als je ergens achterop raakt is het heel erg moeilijk om in je eentje de aansluiting weer te vinden.

Ze raakten uitgeput. Depressief.

Twee van de drie hebben zich in hun studententijd laten onderzoeken op autisme. Op het spoor gekomen door een artikel van Annelies Spek over autisme bij meisjes. Allebei bingo. De derde hoeft geen diagnose, maar de herkenning is heel groot.

 

Dunne lijn

Ze komen uiteindelijk wel waar ze willen zijn. Maar het kost hen ook heel veel energie. De lijn tussen ‘leuk, en spannend’ en ‘teveel, en hersteltijd nodig hebben voor verwerking’ is erg dun.  Dat heeft heel veel tranen gekost.

De één werkt, de ander is net klaar en is op zoek, de derde heeft veel last gehad van de coronatijd, heeft een (autistische) burn-out doorgemaakt en heeft heel veel moeite gehad om het leven en studie weer op orde te krijgen. Maar ook hij gaat er komen, alleen in een andere tijdbestek dan de wereld van hem vraagt.

 

En de vraag van oma?

Oma is 88. Is niet opgegroeid met aandacht voor en kennis van bijzondere kenmerken. Dat was er vroeger niet. Ze is dol op al haar kleinkinderen. Heeft ze van kinderen volwassen zien worden. En verzuchtte laatst tegen mij dat ze, nu ze ouder zijn, het niet perse gemakkelijker hebben.

Dus oma: nee, ik denk niet dat hun autisme erger wordt. Maar in een complexere wereld van student zijn, werken en relaties  is het leven anders dan binnen de voorspelbare kaders van ons gezin. En moeten ze hun eigen evenwicht gaan vinden.  Ik denk ook dat invoegen in onze maatschappij veel vraagt van mensen die anders “bedraad” zijn. Welk label je er ook op zou kunnen plakken.

 

We hebben het tij mee.

Er is zoveel meer kennis over hoogbegaafdheid, autisme, neurodiversiteit. En ook steeds beter bespreekbaar wat je nodig hebt om tot je recht te komen en niet kopje onder te gaan. Ook in werksituaties.
Ik zie het aan mijn kinderen, ik zie het in de groeiende aandacht voor neurodiversiteit. ( lees ook Als alle breinen werken van Saskia Schepers)

Ze  vinden hun pad wel oma, ook als het minder soepel gaat dan je zou wensen. 
En nog steeds helpen ze elkaar als het nodig is.

 

Kan ik jou helpen?

Laat het me weten als ik ook jou kan helpen om je weg te vinden in je werk. Mail me gerust, en wie weet zie ik jou binnenkort bij mij aan tafel voor een eerste gesprek.

Werk ze!

 

 

 

Afbeelding van Monfocus via Pixabay

 

———————————————->

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Felix Lichtenfeld via Pixabay


  • 0

Drukdrukdruk. Over motivatie, uitdaging en volhouden.

Tags : 

 

Hoe gaat ie?
Goed hoor. Drukdrukdruk.

Zo begint vaak een appgesprekje met één van mijn kinderen. En daarna komen de verhalen hoe het echt gaat.
Ik heb soms moeite met mensen die “doen alsof” ze zo druk zijn, of “drukke werkzaamheden veinzen”, terwijl dat eigenlijk wel mee valt. Alsof het druk hebben de norm is. Dan ben je goed bezig. Zeg nooit hardop dat je het niet druk hebt. Zeker niet als ondernemer.

En toch is het antwoord van mijn jongste meestal een signaal dat het best goed met hem gaat. Hij heeft het nodig dat hij veel te doen heeft. Anders valt hij stil en dat is voor hem een risico. Want: te veel tijd om na te denken, te piekeren. Lethargie. En dan ook niet meer gedaan krijgen wat hij wel zou moeten doen. Het kost ook weer heel veel energie om vanuit stilstand in beweging te komen.

Voor mijn oudste werkt het ook zo, en toch weer net anders. . Die doet en kan heel veel, maar stort in als ze het druk heeft met weinig uitdagende dingen. Mijn middelste heeft het liefst zijn activiteiten ná elkaar. Anders raakt hij het overzicht kwijt en valt ie stil.


Dun lijntje.

Het is een dun lijntje tussen lekker druk en té druk. Te lang te druk, te veel, te zwaar, is voor niemand goed. Maar te weinig, te veel tijd over, met kans op onderbelasting, verveling en uitstelgedrag, is net zo slecht.

 

Niet te weinig. 

Ik herken het ook bij mijzelf, en bij mijn gasten aan tafel. Als er te weinig uitdaging ligt, is het moeilijk om te beginnen, ook al heb je de tijd. Of om door te gaan, ook al is het nog niet af. Zonder motivatie en uitdaging krijg je het haast niet gedaan. Je hebt dan al je wilskracht en discipline nodig, en die energie is altijd het eerste op.

 

Wat ik nodig heb.

In mijn werk heb ik het liefst dat het elke keer opnieuw een puzzel is. Dat we onze tanden er in moeten zetten. Dat we de tijd hebben voor dieper doorzoeken, onverwachte paadjes, echte gesprekken, leidend naar ontwikkeling en inzichten die van blijvende waarde zijn.

Als ik fiets wil ik graag van A naar B, een doel om naar toe te fietsen. Een rondje fietsen in de omgeving kan ik haast niet opbrengen.
Als ik iets nieuws leer wil ik er ook echt goed in worden, en niet zomaar een beetje aan hobbyen. Dan vloeit mijn energie en motivatie snel weg. Ik hoef geen bezigheidstherapie.

En soms wil ik even helemaal niks. Alleen maar uitdrijven. Heb ik ook nodig.


Wat heb jij nodig?

Weet jij wat jij nodig hebt om je energie lekker te laten stromen, zonder chronisch overbelast of overvraagd te raken? Waar jouw lijntje ligt tussen lekker druk en té druk en wanneer iets je uitdaagt, of iets corvee is?

Mail me gerust als je de goede balans kwijt bent. Ik kan met je onderzoeken wat je nodig hebt en hoe je daar komt.

Werk ze!

 

 

 

Afbeelding van Mircea – All in collections via Pixabay

 

———————————————->

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Felix Lichtenfeld via Pixabay


  • 0

Met goede techniek kom je verder ( en houd je het langer vol).

Tags : 

 

Tijd om na te denken terwijl ik zwem.

Ik probeer weer wekelijks mijn baantjes te zwemmen . Tot voorkort nog buiten, maar nu weer in het binnenbad. En dan heb ik alle tijd om mijn gedachten te laten wapperen.
In het binnenbad is het bad in vakken verdeeld. Van gezellig kletsen tijdens het zwemmen aan de ene kant, tot de doorzwemmers aan de andere kant.
Ik zwem in die laatste baan. Ik ben een doorzwemmer. Ik diesel lekker door, een vol uur lang.

 

Goede techniek helpt.

Iedereen in het bad heeft de basistechnieken in huis, Ze kunnen allemaal zwemmen. Ik heb dat als kind best goed aangeleerd. Ik zwom drie keer per week bij een zwemclub. Ik hield niet van meedoen aan wedstrijden, maar de trainingen deed ik graag. En ik merk nu dat ik nog steeds profijt heb van de zwemslagen die ik toen goed heb aangeleerd.
Ik ben absoluut geen trainingsbeest, en nul competitief, ik wil gewoon lekker mijn baantjes zwemmen. Ik merk wel dat ik het langer vol hou en gemakkelijk mensen voorbij kan zwemmen als ik goed gebruik maak van mijn techniek. Je wil nooit anderen aantikken, dus ik zet even aan om in te halen en zwem dan weer in mijn eigen tempo door. En wissel gemakkelijk af met baantjes op mijn buik en op mijn rug.
Goede techniek helpt mij om met minder kracht een uur goed door te zwemmen, en even te kunnen versnellen als dat nodig.

 

Technieken om een baan te zoeken.

In je werk werkt hetzelfde principe. Als je je techniek kan verbeteren, of kan afwisselen,  kun je zomaar meer bereiken zonder harder of meer te werken. Of buiten adem te raken. 
Zo sprak ik de laatste tijd weer wat  mensen die een baan zoeken en bij wie het niet meteen lukt. Van net afgestudeerden, tot mensen midden in hun loopbaan.
De meesten doen dat via vacatures speuren, motivatiebrieven en cv’s insturen. Of lukraak open solliciteren. Die basis vaardigheden worden het meest gebruikt.
Maar tegelijkertijd kost deze techniek veel inspanning, terwijl het resultaat elke keer onzeker is. En elke teleurstelling je ook weer heel veel energie kost en het moeilijk is om weer op te laden en door te gaan.

 

Andere techniek.

Wat nou als je je techniek kan verbeteren, of repertoire kan uitbreiden?
Er zijn zoveel meer wegen mogelijk. Gebruikmakend van je zelfkennis, je ervaringen, creativiteit, je netwerk, je plezier. Dat is niet altijd gemakkelijk, of voor de hand liggend, maar dat kan je leren en  oefenen.
En het resultaat kan onverwacht heel goed uitpakken.

 

Gebruik ook mijn zwem techniek.

Stel je in op wat je wil doen, in welke tijd, en het ‘vak’ dat bij je past. (bij mij het doorzwemvak). Begin en ga gestaag door.
Bekwaam je in verschillende technieken en wissel van slag als het nodig is. 
Je hoeft niet altijd harder te werken, of uitputtender meer van hetzelfde te doen. Soms werkt een andere techniek beter.

Kan ik je helpen bij het aanleren van nieuwe techniek? Het uitbreiden van je repertoire of het verbeteren van je huidige techniek?
Mail me gerust, wie weet zit jij binnenkort bij mij aan tafel en bespreken we je plannen.

Werk ze!

 

 

 

 

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Felix Lichtenfeld via Pixabay


  • 0

Ik heb geen gouden ei. Ik ga met jou op onderzoek uit.

Tags : 

 

Een Quick Fix bestaat niet

Ik schreef er al vaker over: de mythe van de Quick Fix. Hoe fijn zou het zijn als je problemen met een knip van je vingers verdwenen zijn. Als opgetrokken mist.

Maar helaas, helaas. Iets willen veranderen kost onderzoeks- én proces tijd. Maar dan heb je ook inzichten en handvatten gevonden waar je nog jarenlang plezier van kunt hebben.

Aan het begin van dit werkjaar ook weer een terugkerend thema.
In dit stukje twee recente, heel uiteenlopende voorbeelden.

 

“Ik heb iemand nodig die mij helpt met mijn oververmoeidheid.”

Eén van mijn gasten kwam voor een eerste coachingsgesprek. In dat gesprek onderzoeken we wat er speelt. Als het gesprek je voldoende handvatten biedt om weer verder te kunnen, is dat heel mooi. Als je meer nodig hebt, bespreken we hoe ik je diepgaander kan helpen.

Deze man was een aantal weken niet aan het werk. Oververmoeid, was het idee. In het gesprek werd ook duidelijk hoe dat zo gekomen was. Er speelden recente problemen die opgehoopt waren en in korte tijd weggewerkt zouden moeten worden. Er speelden ook thema’s die al een veel langere aanloop hadden. En daar was ik vooral benieuwd naar. Die zou ik graag met hem willen onderzoeken.

De samenloop was hem deze zomer teveel geworden.
Ik besprak met het hem de gebieden die een rol spelen in zijn situatie nu. En de wijze waarop ik met hem op onderzoek uit zou kunnen gaan.

Het was een mooi gesprek. Hij vond mijn manier van werken ook heel prettig.
Toch zag hij af van meer coaching. Onderzoekende coaching was niet wat hij zocht. Hij zocht iemand om af en toe mee te sparren zodat hij zo snel mogelijk zijn  vermoeidheid kwijt raakte.

 

“Ik kwam op je spoor door een vriendin, die heeft nog steeds plezier van jouw coachprogramma.”

Een andere gast had al mooie dingen gedaan in haar loopbaan, op diverse plekken met veel verantwoordelijkheid, inhoudelijke bijdragen en autonomie. Toch wil ze er niet verder. De veranderingen in structuur en cultuur van de organisatie gaven haar meer onduidelijkheid dan duidelijkheid. Rollen en personen liepen in elkaar over en de besprekingen kostten haar veel meer energie dan ze er voor terugkreeg. En ze voorzag niet dat ze het tij kon keren. Ze wil er weg.

Ze was juist niet op zoek naar zo snel mogelijk een nieuwe soortgelijke functie, misschien liever zelfs wel iets heel anders. Maar hoe vindt ze wat ze met al haar ervaring en interesses zou kunnen gaan doen? 

En oh ja, ze was op mijn spoor beland door een goede collega. Met die collega, die inmiddels zelf ook weg was gegaan en ergens anders weer verder gaat, was ik meer dan 15 jaar geleden ook op onderzoek uit geweest naar wat zij nodig had om plezier te houden in haar werk. En nog altijd kon ze de inzichten gebruiken die we toen gevonden hadden. En dat gunde ze haar vriendin ook.

In de loop der jaren heeft ze ook al meerdere mensen naar mijn tafel geloodst. Prachtig.

 

Inzichten en handvatten

De eerste man zocht een Quick Fix om snel niet meer oververmoeid te zijn. Dan kan hij door met wat hij nu doet. 
De tweede dame zou er ook wel snel uit willen zijn, maar wil wel de tijd nemen om goed te onderzoeken en te onderbouwen wat ze in deze fase van haar leven nodig heeft.

Beiden kan ik vast helpen met het vinden van inzichten en handvatten.

Inzichten om het grotere plaatje te zien, en niet alleen de recente problemen, teleurstellingen en vermoeidheid.
Handvatten vinden bij de inzichten.

Wat heb je nodig, wat wil je doen en hoe ga je het aanpakken?
En daarmee aan de slag gaan tot alles voor jou weer op zijn plek valt.

De eerste gast wilde daar niet op wachten.
De tweede gast is nog aan het nadenken of mijn werkwijze haar nu past.
Van allebei begrijp ik hun overwegingen.

Zelf doe ik geen concessies aan mijn intenties en werkwijze.
Ik ga graag met je op onderzoek uit. In de vorm en intensiteit die nu het beste bij jou past. En dat doe ik met veel enthousiasme en plezier.

Als het jou past: van harte welkom.
Als het je niet past:  kom niet, en ga op zoek naar iets anders

Loop jij tegen grenzen aan? En kun je hulp gebruiken bij het vinden van inzichten en handvatten? Mail me gerust. In een uitgebreid eerste gesprek onderzoeken we jouw situatie en of ik je verder kan helpen.

Werk ze!

 

 

 

Afbeelding van AsheDina Rock via Pixabay

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Felix Lichtenfeld via Pixabay


  • 0

Heb jij veerkracht? Over opnieuw opstarten.

Tags : 

 

Opstarten

En toen was het opeens weer september. Weer in de startblokken voor de komende periode.

Hoe doe jij dat? Heb je ontspannen zomerweken achter de rug? Of was het bij jou juist een periode van drukte? Of van nadenken en bezinning?

 

Laten zien wat je kan.

Ik heb ook nog lekker veel sport gekeken, WK atletiek. Ik houd van zo’n toernooi waarin al die bovengemiddeld getalenteerde mensen kunnen laten zien waar ze staan na jarenlange voorbereiding. Aan het begin van hun carrière, aan het eind, of er juist midden in.

Van de krachtpatsers in werpnummers, de sprinters, horden- en lange afstandslopers, hoog-, ver- en hink-stap-springers, tot de alleskunners, de meerkampers.

Ze staan voor mij voor de diversiteit aan talent, en ultieme toewijding en voorbereiding, op hun taak. En er staan op het goede moment.

 

Veerkracht na een domper.

En natuurlijk Femke Bol. Net als Sifan Hassan gestruikeld. In de laatste meters voor de finish in hun eerste onderdeel, waar ze in winnende positie lagen.
Geweldig om te zien hoe ze zichzelf hebben weten te herpakken.

Sifan Hassan relativeerde haar val met “er is niemand dood”. En liep nog bij de besten op 1500 en 5000 meter. Femke Bol had steun van haar teamgenoten die haar niks verweten. En van haar coaches en psycholoog. Zo kon ze de val plaatsen in “wedstrijd 1”, en doorgaan met al haar andere onderdelen in ‘wedstrijd 2”. En ze won nog 2 x goud.

 

Simone Biles.

En over haar las ik toevallig afgelopen week dat ze weer helemaal terug is in het topturnen, na mentale problemen op de Olympische Spelen in Tokyo. Ze was een van de slachtoffers van de foute teamarts in de Verenigde Staten.

Wat een veerkracht. Om toch weer te kunnen gaan doen wat je het liefste doet. Op het niveau dat bij je past.

 

Paralellen

Natuurlijk zitten deze vrouwen niet bij mij aan tafel. Maar parallellen met de verhalen van mijn gasten zijn er wel.

Want ook zij hebben talent en jarenlange ervaring. En kennen ook dompers en tegenslag. Onverwachte of moeilijke privé omstandigheden. Verwachtingen en ambities. Of twijfel of ze zo door willen gaan.
Op het niveau wat bij je past.

 

Weer opstarten.

Heb je weer energie bijgetankt? Of heeft juist in deze weken de twijfel toegeslagen of je zo door wilt? 

Heb je dompers moeten verwerken? En is dat gelukt?
Hoe pak jij de draad weer op na je vakantie?

Ik ben zelf alweer even aan het opstarten. En kan weer plaats maken voor mensen aan mijn tafel. Laat het me weten als je hulp kan gebruiken bij jouw plannen voor de toekomst.

Ik ben weer opgeladen.

Werk ze!

 

 

 

Afbeelding van PublicDomainPictures via Pixabay

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Felix Lichtenfeld via Pixabay


  • 0

Wat ga jij doen de komende twintig jaar?

Tags : 

 

 

 

Heb jij plannen of wensen voor de komende twintig jaar? Voor jezelf, je relaties, je werk, loopbaan?

Denk je er wel eens over? Voel je de behoefte om je af te vragen of je verder wilt op het pad waar je nu op loopt. Of juist helemaal niet? Zit je in zo’n krachtige stroom, of flow, dat je al je aandacht nodig hebt voor alle beweging die er nu is.

Regelmatig ga ik er even tussenuit, een paar dagen maar. En dat is voor mij meestal een tijd om te mijmeren, te dromen, afstand te nemen van mijn dagelijkse beslommeringen en me af te vragen waar ik eigenlijk naar op weg ben.

Zo kwam ik laatst weer een vraag in mijn mailbox tegen van iemand die een veeleisende baan heeft, al een paar keer tegen een burn out heeft aangezeten en nu eens “structureel wil onderzoeken hoe hij de komende twintig jaar verder wil.“ En dat begrijp ik heel goed.

Volgens mij helpt het je als je meer inzicht weet te krijgen in deze belangrijke aspecten in je werk én leven:
> Wat vind ik eigenlijk belangrijk?
> Waar wil ik zijn? En met wie?
> Wat doe ik graag, krijg ik energie van?
> Wat zou ik graag achter me laten?
> Welke bakens zijn voor mij belangrijk?
> Waar ben ik naar op weg?

Ik heb weer een aantal goede ideeën opgedaan over wat ik kan doen om met plezier te werken en toe te werken naar mijn ideale leven. En óf en wanneer ik daar kom, zal de tijd uitwijzen. Ik heb er weer zin in!

Kan ik jou ook helpen bij het vinden van je wensen en de wegen om er te komen? Laat het me weten, ik ga graag met je op pad!

Werk ze!

Heleen

 

 

Afbeelding van Steve Buissinne via Pixabay

 

 

———————————————–>

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Pexels via Pixabay