Author Archives: Heleen Florusse

  • 0

Wat ga jij doen de komende twintig jaar?

Tags : 

 

 

 

Heb jij plannen of wensen voor de komende twintig jaar? Voor jezelf, je relaties, je werk, loopbaan?

Denk je er wel eens over? Voel je de behoefte om je af te vragen of je verder wilt op het pad waar je nu op loopt. Of juist helemaal niet? Zit je in zo’n krachtige stroom, of flow, dat je al je aandacht nodig hebt voor alle beweging die er nu is.

Regelmatig ga ik er even tussenuit, een paar dagen maar. En dat is voor mij meestal een tijd om te mijmeren, te dromen, afstand te nemen van mijn dagelijkse beslommeringen en me af te vragen waar ik eigenlijk naar op weg ben.

Zo kwam ik laatst weer een vraag in mijn mailbox tegen van iemand die een veeleisende baan heeft, al een paar keer tegen een burn out heeft aangezeten en nu eens “structureel wil onderzoeken hoe hij de komende twintig jaar verder wil.“ En dat begrijp ik heel goed.

Volgens mij helpt het je als je meer inzicht weet te krijgen in deze belangrijke aspecten in je werk én leven:
> Wat vind ik eigenlijk belangrijk?
> Waar wil ik zijn? En met wie?
> Wat doe ik graag, krijg ik energie van?
> Wat zou ik graag achter me laten?
> Welke bakens zijn voor mij belangrijk?
> Waar ben ik naar op weg?

Ik heb weer een aantal goede ideeën opgedaan over wat ik kan doen om met plezier te werken en toe te werken naar mijn ideale leven. En óf en wanneer ik daar kom, zal de tijd uitwijzen. Ik heb er weer zin in!

Kan ik jou ook helpen bij het vinden van je wensen en de wegen om er te komen? Laat het me weten, ik ga graag met je op pad!

Werk ze!

Heleen

 

 

Afbeelding van Steve Buissinne via Pixabay

 

 

———————————————–>

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Pexels via Pixabay


  • 0

Vakantie is niet om uit te rusten.

Tags : 

 

 

Ook mijn valkuil.

Uitzien naar de vakantie om uit te rusten. En dat moet eigenlijk niet.
Ik lees gelukkig steeds vaker dat het beter is om te zorgen dat je je vakantie niet zou moeten gebruiken om uit te rusten. Zo waar.
Als je van vakantie naar vakantie leeft, of van weekend naar weekend, is je energiehuishouding niet op orde.

 

Moe zijn mag best .

Dan neem je rust, kom je weer bij en laad je weer op voor je volgende taak of activiteit. Zo zou het moeten gaan. Toch komen we er vaak niet toe. Tussendoor voldoende uitrusten schiet er vaak bij in. Er ligt nog zoveel.

 

Hersteltijd is nodig.

Voor veel mensen die ik spreek, en zeker de mensen met neurodiverse breinen, is het lastig om genoeg hersteltijd te nemen. Alsof alle tijd die je wakker bent gevuld moet zijn met actie. Interactie. Informatie opnemen. Sociale activiteit. Werken. Zorgen. Sporten.

En hoe leuk, nuttig of nodig dat allemaal is, het kan je rusttijd in de weg zitten.
Waardoor je chronisch moe gaat worden, niet wil opgeven, nog maar een tandje bijschakelt.
En dan gaat het mis. Of je valt om. Of je krijgt zeurende klachten. Hoofdpijn of andere pijntjes. Misselijk als je opstaat, wat wel weer wegtrekt als je weer bezig bent. Nog even doorbijten. Straks heb je vrij……..

 

Waar is vakantie goed voor?

Om je zinnen te verzetten. Je vaste ritme een poosje los te kunnen laten. 

Om even heel andere dingen te doen dan anders. Ergens anders te zijn. Meer tijd door te brengen met je geliefden. Minder te moeten. Minder op de klok kijken. Minder passen en meten met je tijd.

Vakantie komt van vacare: leeg of vrij zijn.
Hoe jammer is het als een deel van die lege of vrije tijd gebruikt moet worden voor uitrusten.

 

Schepje er van af.

Dat zou mooi zijn. Als je in de weken voordat je op vakantie gaat er niet een schepje bovenop doet, maar een schepje er van af haalt.  
De dingen doet die je echt afgerond wilt hebben, maar wel alvast wat terugschakelt, genoeg slaap neemt, al wat bijtankt in je laatste werkweken.
Zodat je vakantie ook vakantie is,  in plaats van hersteltijd.

Ik ga het alvast proberen.  Hele fijne zomer!

 

Kun je hulpgebruiken om je leven zo in te richten dat je vakantie leeg en vrij mag zijn?

Mail me gerust. Na mijn vakantie vinden we vast een goed moment om elkaar te spreken.

Werk ze!

 

 

 

Afbeelding van Steve Bidmead via Pixabay

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Pexels via Pixabay


  • 0

Ik ben een taalmaker.

Tags : 

 

 

Als ik duidelijk moet maken wat ik doe, dan ontkom ik niet aan de trefwoorden, de ‘vind’-woorden, die bij mijn werk horen. Zoals loopbaancoaching, werken in High Tech organisaties, professionals, studenten, specialisten, zelfstandigen, veel ervaring. Met verstand van en heeeeel veel ervaring met hoogbegaafdheid, autisme, neurodiversiteit. Maar eigenlijk zijn dat woorden die mij niet aantrekken.

Ja, je kunt me via die ‘vind’-woorden op het spoor komen, graag zelfs en het is ook waar ik verstand van heb, maar het beschrijft niet helemaal wat ik het liefste doe.
De mooiste kant van mijn werk vind ik zelf: Taal maken. 
Dat is waar ik mijn gasten het liefste mee help.

Woorden die jou recht doen.

Via onze gesprekken en opdrachten komen we bij de taal en de woorden die bij jou horen. Waar jij jezelf mee kunt beschrijven, identificeren. Die bij jou meteen herkenning en een goed gevoel oproepen. Woorden die persoonlijker zijn dan de labels, hokjes, etiketten, modewoorden en containerbegrippen.

Woorden die helemaal passen bij jou en die jou recht doen. Die niet automatisch gegenereerd worden uit een rapportage of vragenlijst, maar die bij jou ontstaan zijn door onze zoektocht, interactie en alle paden en zijpaadjes die we bewandelen. Zodat je ze zelf voelt.

 

In jouw taal

Ik omschrijf het ook vaak als:

Taal vinden waarmee je met droge handen en droge ogen over jezelf kunt vertellen.

Dat is wat we eigenlijk doen. Taal maken. 

Je leert in jouw taal en taalgebruik:
* je zelf te beschrijven,
* te benoemen welke bijzondere kanten er wel of niet bij jou horen,
* wat je nodig hebt

Met die woorden voel je je stevig. Kun je over je zelf vertellen. Over je persoon, je bagage, wat je nodig hebt, hoe je op je best bent, hoe je wil werken.
Taal die jij kunt gebruiken om je pad te vinden.

Met zelfvertrouwen het gesprek aan kunnen gaan.

Als je je stevig voelt en vol vertrouwen bent dat je de juiste woorden paraat hebt, kan je ook gemakkelijker praten over

* jezelf,
* hoe het met je gaat,
* wat jou kenmerkt,
* wat je nodig hebt in werk en werkomgeving,
* wat je van een ander nodig hebt. In je je huidige of toekomstige werk. Of in de relatie.

Drietrapsraket.

Het is als een drietrapsraket:

1. Zelf in jouw woorden kunnen benoemen wat er allemaal in jou zit en wat jou kenmerkt.
2. Jezelf kunnen beschrijven met woorden die jou goed passen en die jou recht doen.
3. Die woorden gebruiken om over jezelf te communiceren met anderen.

Dan kun je elk gesprek over jezelf op een gelijkwaardige basis voeren. Dan ontstaat er echte interactie en communicatie waar jezelf niet hoeft te verwijten dat je het achteraf anders had moeten formuleren.

Aan de ander kan je niks doen, wel aan het kiezen van woorden die jij voor jezelf  het beste vindt passen.

Wil jij ook onderzoeken welke taal het beste bij jou past om over jezelf te kunnen praten als het nodig is?

Ik ga graag met je op pad om het uit te zoeken.

Je kunt bij mij terecht voor één coachingsgesprek, het Vliegwielgesprek, of voor een uitgebreidere route uit het Goudmijnprogramma.

Mail me gerust, dan vinden we wel een goed moment voor een afspraak.

Werk ze!

 

 

 

Afbeelding van Xavier Turpain via Pixabay

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Image by RAEng_Publications from Pixabay


  • 0

Autisten willen rust in de tent. En in het hoofd. En in de week.

Tags : 

 

 

In mijn werk en leven ben ik omringd door autisten. Hoofdzakelijk mensen die studies (bijna) hebben afgerond en al meer, of wat minder, jaren werken.

Lees hier een voorbeeld van hoe je als slimme autist best goed door hebt wat je allemaal moet doen, maar niet alles tegelijk kunt. En dan eerder de duidelijkste taken voor laat gaan, en de onduidelijkste wellicht teveel voor je uit schuift.

‘Ik ben bang dat hij aan het uitstellen is.’

Zei de HRM’er, over iemand die ik begeleid. Met mijn gast was afgesproken dat hij ging uitkijken naar een andere werkplek. Geen haast, er lag nog genoeg werk, maar op termijn zou dat wel eens kunnen gaan veranderen en daarom wilden ze hem alvast de kans geven om nu al, zonder druk, iets anders te zoeken.

We zijn goed op weg. Hij heeft al veel geleerd over zichzelf en over het vinden van en passende plek. Hier en daar ook al gesolliciteerd, maar nog geen andere baan.

Nu blijkt dat het management toch targets heeft voor het vertrek van een aantal mensen. Of ik kon uitleggen waarom deze man niet meer sollicitaties kon overleggen. Als hij aan het uitstellen is, zien ze zich genoodzaakt om de druk op te voeren en toch maar een ultimatum te gaan stellen, anders komt hij niet in beweging.

Aan de duidelijke taken kan je gemakkelijker beginnen dan de onduidelijke.

Intussen lag er veel werk, waren er collega’s weggegaan die niet vervangen zouden worden, en moest het werk met minder mensen gedaan worden. Mijn gast, van wie bekend én bespreekbaar is dat hij autist is, is zeer ervaren, sociaal vaardig  en kan complexe problemen aan. Maar hij wil wel graag taken ná elkaar kunnen afwerken. Parallelle processen kan hij niet goed hanteren. Eerst afmaken voor je aan iets nieuw begint. Dus: terwijl het werk alsmaar drukker wordt, moet hij ook tegelijkertijd tijd maken voor zijn eigen zoekproces en het vinden van een andere baan. En dat gaat lastig samen.

Het werk wat er op hem af komt is bekende materie.
Een nieuwe baan, en vooral het proces er naar toe, geeft heel veel onzekerheid. 
En onduidelijkheid.
Hoe en waar te beginnen. 
En zorgen over of het dan wel past, en of hij een goede keuze maakt.
En wat als het niet blijkt te bevallen, hoe dan verder.

Dus de uren die hij te besteden heeft, besteedt hij gemakkelijker aan het werk waarvan duidelijk is wat er van hem gevraagd wordt, dan aan zijn eigen proces.

Hoe verdeel je je tijd?

Het werk is eigenlijk teveel geworden. Maar hij is plichtsgetrouw, levert graag goed werk af, weet ook dat hij het kan, dus hij probeert nog een tandje bij te schakelen. Daardoor raakt hij zo belast dat hij in het weekend niet meer goed herstelt.

Er is steeds minder ruimte in zijn hoofd en agenda om aan zichzelf te werken, terwijl hij goed weet dat wel de bedoeling is. En dat zorgt ook weer voor stress.  

Daarom is tempo maken met zijn zoekproces voor hem moeilijk.

Hij heeft de tijd niet, en zijn aandacht gaat eerder naar duidelijke werkvragen dan naar een onduidelijk proces waarvan hij de doorlooptijd en afloop niet kent.

Hij heeft geen probleem om ergens anders te gaan werken, maar wel met de onzekerheid in de weg er naar toe. 

En dus besteed hij gemakkelijker zijn  tijd en aandacht aan de vragen die wel duidelijk zijn.

Wat kan in deze situatie helpen?

Expliciet maken wat je als bedrijf verwacht van het tijdpad. En niet klakkeloos ‘de druk opvoeren’ om meer te solliciteren. 

De ontstane werkdruk beperken en duidelijk maken hoeveel uren/dagdelen hij mag besteden aan zijn eigen proces. Ook als er dan werk blijft liggen. 

Bespreken en verhelderen wat er komt kijken bij het overstappen naar een nieuwe werkgever. Financiën, arbeidvoorwaarden, nieuwe omgeving.

Ik verwacht dat meer duidelijkheid hem gaat helpen om in beweging te blijven in zijn zoekproces. Hij zet nu al de juiste stappen.

Uitstellen

is hier niet de kern, maar een gevolg van te weinig duidelijkheid over en grip op de nieuwe taak, hoe belangrijk die ook is.

Kun jij hulp gebruiken bij het in gang zetten en houden van een onzeker proces?

Ik kan je helpen.

Je kunt bij mij terecht voor één coachingsgesprek, het Vliegwielgesprek of voor een uitgebreidere route uit het Goudmijnprogramma.

Mail me gerust, dan vinden we wel een goed moment voor een afspraak.

Werk ze!

 

 

 

Afbeelding van Elisa via Pixabay

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Image by RAEng_Publications from Pixabay


  • 0

“En als je doorgaat kan het ook weer beter gaan”.

Tags : 

 

 

Uitzonderlijk

Sifan Hassan is een uitzonderlijk iemand. Ze is een vrouw die haar eigen weg zoekt in haar leven. Ze kan heel hard lopen, heel veel en spartaans trainen, zoekt steeds een andere route in haar opbouw naar wedstrijden en  haalt onmogelijk geachte successen.

In april 2023 liep ze voor het eerst in haar leven een marathon, in London, en wist die ook nog eens te winnen in een supertijd.

En dat terwijl het onderweg helemaal niet soepel ging.  Ze had pijn, moest een paar keer stoppen om te stretchen, miste op het einde een drinkpunt en moest vol in de remmen om nog een bidon te pakken. Sloot weer aan bij het kopgroepje, bood haar medeloopster nog haar drinkbus aan,  en sprintte uiteindelijk naar de winst. 

Ze was zelf helemaal overdonderd hoe het was gelopen.

 

Uitdaging en nieuwsgierigheid.

Dit is wat ze opzoekt in haar ’loop’- baan. Op de laatste Olympische Spelen liep ze de 1500, 5000 én 10.000 m. en won ze 2x goud en 1 x brons. Maar weinigen hadden dat voor mogelijk gehouden.

En nu dus voor het eerst in haar leven een marathon gelopen. En hoe! Een uitzonderlijke combinatie.

Ik las dat ze vooral op zoek was naar ervaren hoe het haar zou vergaan. Een marathon uitlopen, omdat ze dat nog nooit had gedaan. Ze liep niet om te winnen, of met een tijd voor ogen, maar om te voelen hoe het is om een hele wedstrijdmarathon te lopen.

Ook toen het onderweg niet lekker ging dacht ze niet aan stoppen. Of opgeven omdat er toch geen goede tijd in kon zitten. Ze ging door. Elke 5 km die ze nog door kon lopen gaf haar ‘5 km meer marathonervaring’. En dat wilde ze ervaren, zo lang mogelijk.

De commentatoren vonden dat ze beter uit kon stappen. Die keken naar het eindresultaat wat ze zou kunnen halen. Die hadden haar al opgegeven. Te hoog gegrepen. Als je het toch niet haalt kan je beter uitstappen.

Maar zo dacht Sifan niet.

 

Komt je dit bekend voor?

Bovengemiddeld talent?
Jezelf steeds opnieuw willen uitdagen?
Niet steeds hetzelfde programma willen, maar je grenzen verleggen?
Hard werken, gaan, en de beleving net zo waardevol vinden als het eindresultaat?
Plezier halen uit het onderzoeken wat je kan?
Onverwachte combinaties uitproberen, die nog niet eerder zijn gedaan?

 

Niet opgeven.

Dan helpt deze gedachte van Sifan Hassan  je vast ook. Als het niet lukt, je je slecht voelt, misschien niet het resultaat lijkt te gaan halen dat iedereen van je verwacht, kijk hoe je door kan gaan.

Niet met het eindresultaat in gedachten, maar om te willen ervaren wat het je brengt.

Niet opgeven. Het kan altijd ook weer beter gaan. 

 

Ik kan helpen.

Wil jij leren onderzoeken hoe jij weer verder kan gaan? Ook als het nu niet lekker loopt?

Je kunt bij mij terecht voor één coachingsgesprek; het Vliegwielgesprek, of voor een uitgebreidere route uit het Goudmijnprogramma

Mail me gerust, dan vinden we wel een goed moment voor een afspraak.

Werk ze!

 

 

 

Artikel uit het ED, d.d. 25 april 2023

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau! 

Image by RAEng_Publications from Pixabay


  • 0

En wie voedt onze kinderen op?

Tags : 

Bovenstaande vraag blijft maar door mijn hoofd spoken. Bij elk nieuwsbericht dat ik lees.

Teveel vrouwen werken deeltijd. Ook mannen gaan steeds vaker minder werken als er kinderen komen. We moeten allemaal meer werken. We hebben tekorten in allerlei opleidingen en werkgebieden. Vakmensen, zorg, onderwijs, kinderopvang, tandartsen en huisartsen.

We komen maar niet echt in actie om klimaatproblemen aan te pakken. We blijven inzetten op behouden van wat we nu doen. Alsof niet overal doordringt dat de tijd echt dringt.

Kinderen die niet meer naar school gaan. Kinderen, meisjes, vrouwen die slachtoffer zijn van seksueel geweld, afpersing via social media.

Overal boze groepen mensen tegenover elkaar. En armoede in Nederland.

En als klap op de vuurpijl: zoveel jonge mensen die mentaal in de problemen zijn. En die niet allemaal kunnen rekenen op professionele hulp. En één op de 7 jongeren heeft inmiddels hulp nodig. Maar van wie dan?

 

Ze doen niet wat je zegt, ze doen wat je doet.

Deze zin kwam laatst ook weer ter sprake in een coachingsgesprek bij mij aan tafel. Bij de ontwikkeling van kinderen zijn niet ‘geschreven regels’ het belangrijkste fundament, maar wat ze zien en meekrijgen in hun directe omgeving.
Wat je kent, wordt gewoon. Ze doen wat jij doet. De goede en minder goede dingen.

En daar ontstaan patronen. Patronen die jouw fundament zijn voor je eigen volwassen leven. Waar je je eigen stevigheid en veerkracht uit kan halen. Maar soms ook waar je zo graag los van zou willen komen, je tegen af wil zetten, je aan wilt ontworstelen, omdat je je eigen ontwikkelingspad wilt volgen.
Met mensen bij mij aan tafel onderzoeken we ook die patronen.
Wat heb je meegekregen en wat niet?

 

Hoe was het bij ons?

Laatst waren 2 van mijn 3 kinderen even thuis. Altijd fijn. Eén van de twee was  een muisklik verwijderd van afstuderen (hij levert deze week zijn master scriptie Natuurkunde in)  had de tijd genomen om, na zes jaar, nog eens langs te gaan bij de docenten van de middelbare school waar ze alle drie hun diploma hebben gehaald. Hij had een geweldige dag. Had met veel van zijn docenten kunnen bijpraten en herinneringen opgehaald. En zij vonden het ook erg leuk om hem weer te zien.

Die schooltijd heeft ook mijn kinderen gevormd. En met hun bijzondere kanten, (HB en autisme) en emotionele klappen in die periode, was dat voor ons net zo goed laveren.

Ik ben altijd dankbaar geweest dat ik altijd heb kunnen werken, en dat er dagverblijf en oppas was. Maar ook dat ik echte tijd en aandacht voor mijn kinderen heb kunnen hebben. Zodat we over zowat alles wat belangrijk was hebben kunnen praten. School, opgroeien, emoties, vermoeidheid, uitvallen, omgang met anderen, waarden en fatsoen, verantwoordelijkheid voor je zelf, anderen, je werk, je schermtijd.

Natuurlijk ging er genoeg mis, maar er ging gelukkig ook zoveel goed.

 

Dus wie voedt de kinderen van nu op?

Wie maakt tijd voor jouw kinderen? Wie praat echt met ze over wat ze meemaken en waar ze mee zitten? Heb je die tijd zelf?

Of moeten we dat over laten aan de professionals in de tijd dat wij werken? De kinderopvang, de school, de buitenschoolse opvang, de (sport)clubjes, TikTok? Of de hulpverleners, waar maandenlange wachtlijsten zijn? Allemaal mensen die werken met andermans kinderen. 

Kinderen verzorgen, bezighouden, regels uitleggen, of een uurtje met ze praten, kunnen heel veel mensen. Opvoeden niet.

 

Kinderen opvoeden is nooit weggegooid tijd en geld.

Ik ben vóór ouders die werken én genoeg tijd, geld en energie hebben om op te voeden. In al die jaren dat dat nodig is. Dat is goed voor de ouders en voor de kinderen, de jongeren en volwassenen van straks. En voor onze wereld.

Mensen die houvast en vertrouwen hebben meegekregen, kunnen beter omgaan met tegenslag, zijn beter instaat om voor zichzelf én anderen te zorgen. En hoeven daardoor wellicht ook minder beroep te doen op overheidszorg en gelden. Zodat die voorzieningen beschikbaar zijn en blijven voor de mensen die het het hardst nodig hebben. En zodat die hulptroepen op een gezonde en lonende manier hun belangrijke werk kunnen blijven doen.

 

Heb jij vragen over de relatie tussen werk en opvoeding?

Je eigen opvoeding en je situatie nu? Of jouw rol als opvoeder? 
Met of zonder HB-kenmerken, of andere bijzondere kanten?

Je kunt bij mij terecht voor één coachingsgesprek, het Vliegwielgesprek of voor een uitgebreidere route uit het Goudmijnprogramma.

Mail me gerust, dan vinden we wel een goed moment voor een afspraak.

Werk ze!

 

 

 

Afbeelding van Christina Wendlandt via Pixabay

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Peggy und Marco Lachmann-Anke via Pixabay


  • 0

Een goed CV en De nieuwe Vermeer

Tags : 


Een CV is als een goed schilderij.

Dit viel me  laatst in toen ik nog even snel de was in de wasmachine gooide: Een goed CV heeft wel wat weg van een goed schilderij.
Dat zit zo. Ik sprak iemand uit mijn privékring die op zoek moet naar ander werk. Hij heeft hier en daar al wat lopen, wat gesprekken gevoerd, maar nog geen passende plek gevonden. Ik bood aan om mee te denken. Dat wil hij wel, hij stelt voor dat als hij weer een vacature vindt, dat ik dan eens naar brief en CV kijk.
En dat wringt bij mij een beetje. Ik wil dat best doen, maar een CV, brief of social media profiel staat nooit op zichzelf.


De nieuwe Vermeer.

Ik kijk best graag naar dit soort programma’s. Enthousiaste deelnemers, uitleg van deskundigen. Aan talent geen gebrek, soms geschoold, soms selfmade. Voordat de schilderijen getoond en beoordeeld worden is er al heel veel studie aan vooraf gegaan. Uitleg over techniek, compositie en bedoeling. Elk schilderij bestaat uit heel veel voorwerk, nadenken, keuzes, gelaagdheid, bedoeling, technieken, lijnen, kleurgebruik, accenten.


Nooit in één keer goed.

Een schilderij wordt nooit in één keer op het doek gezet.
Eerst de ondergrond, de schetsen, vlakverdeling. Grove opzet, en steeds verder verfijnd met lijnen en kleur. Opnieuw. Een versie over de vorige. Werking van het licht. Je ziet het groeien. Als kijker zie je het eindresultaat. 


Wat wil je dat de aandacht trekt?

En altijd de vraag: wat wil je hier laten zien? En is je dat ook gelukt? Soms is de uiteindelijke ‘uiterlijke’ schoonheid van het schilderij niet eens  het belangrijkste. Maar of het uitdrukt wat het uit wil drukken. Een goede schilder trekt je aandacht naar wat hij wil dat de aandacht trekt.

Dus als ik mensen wil helpen een CV te maken dat voor hen werkt, wil ik ook dat ze het nodige voorwerk doen.

– Wat is jouw basis.
– Welke opzet kies je.
– Wat wil je uitdrukken,
– Welke kleur, toon en woordkeus,
– Wat benadruk je, wat laat je weg.
Wat wil je dat de aandacht trekt?

Niet iedereen hoeft het goed te vinden. En niet iedereen vindt hetzelfde mooi. Smaken verschillen. Maar een goede basis maakt een goed CV.


Het CV is het uiteindelijke resultaat.

En een CV is zoveel meer dan een opsomming van historische feiten. Die zullen wel kloppen.
Het is je laatste stap in je proces, het eindstation van je presentatie. Niet het begin. Pas als je goed weet wat wilt uitdragen met je CV kan je het beoordelen.

Laat dit CV zien wat ik wil laten zien? Dus…. als mensen mij vragen te helpen bij het CV kan ik dat eigenlijk alleen maar goed doen als we ook tijd hebben om goed voorwerk te doen.


Laat het me weten als ik jou kan helpen.

Je kunt bij mij terecht voor
– één coaching gesprek, het Vliegwielgesprek,
– of voor een uitgebreidere route uit het Goudmijnprogramma.

Mail me gerust, dan vinden we wel een goed moment voor een afspraak.

 

 

 

Afbeelding van Ellen via Pixabay

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau! 

Afbeelding van Peggy und Marco Lachmann-Anke via Pixabay


  • 0

Een leven lang leren. Wat doe jij om jezelf te blijven verrassen?

Tags : 


Iets nieuws leren.

“Ik wil dat je leert dat jij mij vragen stelt als iets niet is gelukt”. Dit zei mijn strenge vakdocent de afgelopen les tegen me. Daar had ik niet van terug. Ik wist niet eens waarom ik het eerst niet snapte. Dit ging niet over mijn werkstuk, maar over mij.

Ik ben halverwege een driejarige opleiding waar ik met mijn handen leer werken in plaats van met mijn hoofd. En we hebben een topdocente, met haviksogen, ze ziet alles. Die ons alles laat uitproberen, en niet snel tevreden is . Ik ben nu  al voor de derde keer aan hetzelfde werkstuk begonnen omdat het steeds niet goed genoeg is.

Ik had niet gedacht dat ik dit nog eens zou meemaken. Iets nieuws leren wat niet “vanzelf” meteen goed gaat.


Als leren je goed af gaat.

Mijn leven lang leer ik snel. Ik vloog door de school. Heb in mijn studie nog nooit een herexamen hoeven doen en heb zelfs mijn rijbewijs in een keer weten te halen. Ik heb, behalve rijles en zwemles, geen ervaring met stap voor stap leren van een docent. Ik volg de les, lees de stof door en weet genoeg van de materie voor dat moment. En verder leer ik het door te doen als ik het nodig heb.

En zo heb ik ook in mijn professionele leven me altijd ontwikkeld. Luisteren naar vakmensen,  kijken, lezen, verwerken, verbindingen leggen, en doen.  Nieuwe dingen gaan me in de regel best goed af.

Zelden heb ik docenten hoeven vragen. Als ik iets niet snapte zocht ik het zelf wel uit.


Waar ik aan gewend ben.

En dan nu deze opmerking. Confronterend.

Want wat zit er eigenlijk onder?

Ik verwacht altijd van mezelf dat ik iets in een keer kan. Ik gun mezelf zelden leertijd. Ik wil ook meteen een goed resultaat, mijn lat ligt altijd hoog. Ik vind altijd dat ik het moet kunnen.

Tegenslag los ik zelf op. Het komt niet in me op om hulp te vragen. Heb er ook weinig ervaring mee. Ik moet toegeven dat ik weinig geduld heb met mezelf. Voor anderen heb ik dat juist heel veel. Zo was ik als kind al volgens mijn moeder. Ze kent me niet anders.


Bore out voorkomen.

Afgelopen week kwam het in twee gesprekken met mijn kinderen op de constatering dat wij allemaal behoefte hebben aan genoeg nieuwe dingen. In studie en in werk. Niet méér van het hetzelfde, maar méér wat we nog nooit hebben gedaan. “Mam, je bent toch niet voor niks nu nog aan deze opleiding begonnen.”, zei mijn jongste.

Bore out voorkomen.  Uren maken waarin je ondervraagd bent, zuigen ons leeg. Uren maken waarin we iets nieuws hebt kunnen doen, geven energie.


Iets nieuws leren geeft mij energie.

Ik leer heel veel van de ze opleiding.
Sowieso het vakmanschap.

Iets fysiek maken. Ontwerpen, vooraf nadenken over hoe het moet, materialenkennis, gereedschappen gebruiken. Ik wil het ook echt goed kunnen.

Maar ook zoveel over mezelf.

Het hoeft niet in een keer goed. Soms moet je eerst oefenen voor je het kunt. Je kunt ook iets herstellen, i.p.v. meteen afschrijven en denken dat je het niet kunt.  

Je kunt altijd hulp vragen als het jezelf niet lukt. Daar zijn leermeesters voor. En je mag met jezelf ook best wat geduld hebben.

Ik ga zo weer verder in mijn werkplaats voor de opdracht van deze week. Ik heb namelijk ongelofelijk veel plezier in het leren van een nieuw ambacht.

Wil jij ook je blijven ontwikkelen? Kan je hulp gebruiken om te onderzoeken wat jij nodig hebt?   

Je kunt bij mij terecht voor één coachingsgesprek, het Vliegwielgesprek,
of voor een uitgebreidere route uit het Goudmijnprogramma

Mail me gerust, dan vinden we wel een goed moment voor een afspraak.

Werk ze!

 Heleen

 

 

 

Afbeelding van Victoria_Watercolor via Pixabay

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau! 

Afbeelding van Peggy und Marco Lachmann-Anke via Pixabay


  • 0

Hoe opzeggen in je proeftijd een positieve ervaring kan zijn.

Tags : 


Echt gebeurd. Met toestemming opgeschreven

Student,  twintiger, bezig met de laatste loodjes aan zijn Masterscriptie:  

“Ik ga solliciteren bij restaurant XXX. Dan kan ik wat anders doen dan alleen scriptiewerk, en ook wat bijverdienen. En Horeca heb ik nog nooit gedaan, ben benieuwd of dat iets voor me is.”

“Heb het formulier ingevuld, ze gaan me bellen.”

“Ik kreeg iemand van het hoofdkantoor. Ze werken eigenlijk alleen met mensen met ervaring in de Horeca. Heb ik niet, wil ik juist leren.
Maar ze gaan me toch voordragen aan de manager hier.”

“Heb de manager gesproken, heb eerlijk gezegd dat ik geen Horeca ervaring heb, maar dat ik het wil proberen. Je moet ergens ervaring opdoen toch? Ik hoor het volgende week.”

“Ik mag beginnen! Volgende week eerste dienst.”

En hoe ging het?

“Poeoeoe, dat viel niet mee. Met zo’n vol dienblad lopen is echt heel moeilijk. Heb per ongeluk een glas rosé over iemand heen gegooid. Maar was niet heel erg.
Ik zie wel heeeel erg op tegen de volgende keer, maar ik ga toch maar.
Ik heb nu al buikpijn.”

En hoe gaat het nu?

“Wel oké, het drank lopen gaat al beter. En de mensen zijn echt heel aardig. Ben nog blijven hangen voor een drankje. Ben wel dood na zo’n dienst. En volgende week moet ik ook blijven tot sluit.”

Wordt het al wat makkelijker?

“Mwah, het lopen wel, maar alle gasten willen leuk tegen je doen en dat gaat op zich prima, maar zo’n hele avond onverwachte dingetjes valt niet mee. Na het werk moet ik twee dagen bijkomen. En vooraf doe ik ook weinig omdat ik er nog heen moet en dan sta ik op spanning.
Kost me zo wel heel veel tijd en energie. En die heb ik eigenlijk nodig voor schrijven.”

Kijk het nog even aan, misschien kost het minder energie als je het beter kan.

 “Doe ik.”

“Heb er nu een aantal weken op zitten.  Ik heb toch besloten dat ik er mee stop. Het restaurant is te groot en te druk, vooral op vrijdag en zaterdag. Het kost me elke week 3 dagen in plaats van 12 uur. En dat heb ik er niet voor over. Het is best leuk, maar zo leuk nou ook weer niet. Ik vind het wel een beetje vervelend om nu  op te zeggen, ze hebben me toch een kans gegeven.”

“Ik heb dit mailtje gemaakt voor mijn baas, vind je dat ik dat zo kan wegsturen?  Komt ie:

Beste S.

Met deze mail wil ik graag een gesprekje aanvragen over mijn werk bij XXX.

Hoewel ik het werk op zichzelf en de collega’s leuk genoeg vind, merk ik dat XXX simpelweg te groot en te druk is voor mij om redelijkerwijs vol te kunnen houden. Wat ik niet heb gezegd bij de sollicitatie omdat ik dacht/hoopte dat het niet zo in de weg zou zitten, is dat er enig autisme in me zit. Dat uit zich in dat ik de uren in aanloop naar mijn dienst op spanning doorbreng, de uren tijdens het lopen ook en ik ben de hele dag na het werk uitgeteld, vooral na een vrijdag of zaterdag maar ook zelfs na een doordeweekse dag. 

Wederom, ik heb geen probleem met het werk dat ik doe ,maar simpelweg met de drukte en alle indrukken die ik te verwerken krijg. Ik ben blij dat ik de kans heb gekregen in de horeca, ondanks dat ik niet ervaren ben, maar de onverwachte extra spanning zit mezelf en mijn werkmotivatie erg dwars.

Kan ik een gesprekje met jou aanvragen om te bespreken hoe het nu het handigst verder kan?

En? Verstuurd?

“Ja. Ik kreeg dit terug:

Mijn complimenten voor je mail. Netjes verwoord en goed dat je het zegt. In principe zit je in je proeftijd en mag je stoppen wanneer je wil. Op deze rechten wil ik je wel wijzen. Fijner is natuurlijk dat je zoveel mogelijk je rooster uitwerkt. Bedenk vast voor jezelf wat je fijn vindt en nog wil en kan doen. Dan bespreken we dat zo spoedig mogelijk. Daarnaast goed dat je het hebt geprobeerd in de Horeca! We spreken elkaar snel en anders van de week via de telefoon kan ook nog.

Nou, ook mijn complimenten aan S. dat ie zo’n fijn mailtje  terugstuurt.”

Je laatste dienst al gehad?

“Ja, afgelopen vrijdag. Ging best goed.  S. was er ook, nog even mee gepraat. Hij snapt het wel. Ik mag altijd terug komen. Ben toch blij met mijn besluit, dit restaurant was een maatje te groot voor wat ik kan verwerken. Ik denk nog even na over een andere plek. En ik kan ook altijd nog bijles geven.”

Goed gedaan!

denk ik dan. En dat allemaal in 4 weken tijd.
– Iets gaan doen wat je spannend vindt.
– Je niet meteen laten ontmoedigen als het niet meevalt.
– Je realiseren dat je ergens echt verkeerd zit.

Zou jij ook graag een goed gesprek met je baas willen hebben? En kan je daar hulp bij gebruiken?  

Je kunt bij mij terecht voor één coachingsgesprek; het Vliegwielgesprek of voor een uitgebreidere route uit het Goudmijnprogramma.

Mail me gerust, dan vinden we wel een goed moment voor een afspraak.

 

 

 

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay

 

 

 

 

 

Afbeelding op deze pagina van user32212 via Pixabay


  • 0

Ik ben geen hoogbegaafdheidscoach.

Tags : 


Ik ben geen hoogbegaafdheidscoach.

Dat lijkt gek. En toch klopt het.
Ik ben wel al meer dan 20 jaar gespecialiseerd in werken met hoogbegaafdheid.

Mensen helpen, vaak goed opgeleid, veel werkervaring, mét hoogbegaafdheid, om hun spoor weer te vinden in de wereld, in hun werk en leven. Dat is waar mijn kennis en werk- en levenservaring uit bestaat. Waar mijn plezier in zit.  Wat ik kan.

Als hoogbegaafdheid bij je hoort, sta je net wat anders in het leven. Loopt je ontwikkeling anders. Heb je andere dingen nodig. En heb je gesprekspartners nodig die iets met je kunnen.


De week van de hoogbegaafdheid.

In de week van de hoogbegaafdheid is op heel veel plekken extra aandacht voor, en informatie over hoogbegaafdheid in alle levensfases. Gelukkig dat er zoveel meer kennis is dan 20 jaar geleden.
Van jonge kinderen tot eigengereide pubers.
Van jong volwassenen en studenten tot aan mensen op hoge leeftijd.
In Nederland en Vlaanderen.

Als jij meer weer weten over hoogbegaafdheid, steek dan volgend jaar tijdens de week van de hoogbegaafdheid je licht op bij al die mensen die hun kennis en inzichten met je willen delen. Houd de website in de gaten wanneer volgend jaar deze week weer plaatsvindt.

Er is vast iets te vinden voor jouw vragen in jouw buurt.


…en kom gerust naar mij

als je vragen hebt over hoe jij verder wil in je werkleven.

Ik begeleid mensen met hun werk en loopbaanvragen, en als hoogbegaafdheid een rol speelt kan ik je daar goed mee helpen. We onderzoeken onder andere

– Hoe het er bij jou uitziet
– hoe het je werk- én je persoonlijk leven kleurt
– en wat jij nodig hebt.

Ook ik heb in al die jaren veel bijgeleerd. Over neurodiversiteit, de combinatie hoogbegaafdheid en (vermoeden) van autisme en/of ADHD.
Autisme bij vrouwen, gelukkig ook steeds meer in de aandacht.
Leven met hoogbegaafdheid en autisme zijn rode draden in mijn leven.
Ik werk in de regio Eindhoven, maar ook mensen van verder weg weten de weg te vinden.


Ben ik er alleen voor hoogbegaafden?

Zeker niet, maar ik weet er wel veel van. En in de communicatie en interactie zullen we elkaar herkennen. Lees wat rond in de blogs en kijk of er onderwerpen tussen zitten die ook bij jou passen.

Je bent welkom als je hulp zoekt bij je werk- en loopbaan vragen.  Het hele jaar, niet alleen in deze speciale week.


Laat het me weten als ik jou met jouw vragen kan helpen.

Je kunt bij mij terecht voor
– één coaching gesprek, het Vliegwielgesprek,
– of voor een uitgebreidere route uit het Goudmijnprogramma

Mail me gerust, dan vinden we wel een goed moment voor een afspraak.

Werk ze!

Heleen

 

 

 

 

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau! 

Afbeelding van Peggy und Marco Lachmann-Anke via Pixabay