Tag Archives: Hoogbegaafden

  • 0
ADHD

Weet jij hoe je bedraad bent?

Tags : 

De gasten aan mijn tafel zijn meestal niet alleen maar op zoek naar een andere werkplek. Ze willen eigenlijk vooral
• zichzelf beter snappen.
• inzicht krijgen in wat ze nodig hebben om lekker in hun vel te zitten en te kunnen doen wat ze willen doen.
• en snappen waarom anderen hen vaak niet lijken te begrijpen.

En dat kan ik dan weer goed begrijpen.

Anders bedraad

Of je nu kenmerken hebt van hoogbegaafdheid, autisme, ADHD of ADD, HSP, je bent op een bijzondere manier ”bedraad “. En met voldoende zelfkennis van jou, en wat kennis, begrip en soepelheid van je omgeving kan je daar in veel gevallen prima mee functioneren.
Onderstaande tekst kwam voorbij op de website van dokter Bosman, psychologisch kenniscentrum o.a. op gebied van ADHD en autisme . Het gaat over hoe kinderen met ADHD de reacties van anderen ervaren.

Ik zie dan meteen parallellen met de verhalen bij mij aan tafel. Heel veel volwassenen kampen met vergelijkbare situaties,( maar dan gaat het natuurlijk om werk in plaats van schooltaken en huiswerk. )
Lees hier wat ik las, en probeer het eens te vertalen naar een werksituatie met volwassenen. Zie jij ook overeenkomsten?

“Probeer niet te vaak boos te worden.

We horen vaak van kinderen dat ze erg schrikken als volwassenen boos worden, omdat de kinderen zelf lang niet altijd door hebben wat ze verkeerd hebben gedaan. Kinderen met ADHD zijn niet opzettelijk druk, impulsief en chaotisch. Ze bedoelen het niet vervelend, en zeker niet persoonlijk, als ze door de klas stuiteren, alles vies maken, andere kinderen afleiden of juist continu uit het raam staren. Natuurlijk moeten zij ook leren wat de grenzen zijn en wanneer ze anderen tot last zijn. Maar probeer het kind op een rustige manier uit te leggen hoe het anders kan.

Ik doe vaak erg mijn best, ook al zien jullie dat misschien niet.

Kinderen met ADHD hebben meer moeite om dingen af te maken die niet hun interesse hebben, bijvoorbeeld hun kamer opruimen of een rekentaak. Dat heeft niets te maken met luiheid, nonchalance of dwarsliggerij, zo werkt hun brein nu eenmaal. In feite moet een kind met ADHD dus vaak harder werken dan andere kinderen om dingen gedaan te krijgen. Een kind met ADHD dat een uur lang stil op een stoel zit om zijn huiswerk te maken, is al hard aan het werk, zelfs als er van het huiswerk niets terecht is gekomen. Probeer niet te mopperen ‘dat iets nou nóg niet klaar is’, maar beloon de inspanning. Geef complimentjes. En vraag hoe je kunt helpen.

Dat ik ADHD heb, is soms ook best leuk.

Kinderen vertellen ons dat ze vinden dat hun ouders zich wel eens te veel zorgen maken. Hoewel kinderen met ADHD zichzelf (en hun ouders) flink in de weg kunnen zitten, horen we ook veel ontroerende, grappige en inspirerende verhalen van de kinderen en hun ouders. Want met ADHD is het leven nooit saai. Veel ADHD’ers hebben een enorm komisch talent. Ze zitten vaak vol ideeën en hun tomeloze energie en enthousiasme is aanstekelijk.

Willen jullie wat sneller praten?

Kinderen met ADHD hebben vaak de neiging om door anderen heen te praten. Denk aan punt 1, word niet te snel boos, want ze kunnen er niks aan doen. Doordat het vaak hele snelle denkers zijn, weten ze aan het begin of halverwege een zin of verhaal al waar je naartoe wilt. Of ze denken dat te weten. Doordat ze snel afgeleid zijn, kunnen ze het bijna niet opbrengen om nog langer te luisteren. Eén van onze jonge cliënten vatte het mooi samen: “De juf is lief, maar langzaam.”

Een beetje drukte en beweging kan me helpen om dingen af te maken.

Ouders doen vaak ontzettend hun best om hun kind aan minder prikkels bloot te stellen. En dat is voor het grootste deel terecht. Kinderen met ADHD vinden het vaak fijn om structuur, rust en regelmaat te krijgen, omdat ze dat zelf slecht kunnen organiseren voor zichzelf. Maar we horen ook terug dat té weinig prikkels en te veel stil zitten evenmin fijn is. Kinderen vertellen ons bijvoorbeeld dat ze hun huiswerk sneller af krijgen als er een muziekje aan staat of als ze rondjes draaien in een bureaustoel. En een jongen gaf als voorbeeld dat hij niet meer van de juf in zijn schrift mocht krassen. Toen hij haar vertelde dat hij dan beter naar haar uitleg kon luisteren, gaf de juf hem losse blaadjes om op te kliederen. Van een ander cliëntje hebben we geleerd dat je topografie het beste leert als je op de kop op de bank hangt.”

Bron: https://dokterbosman.nl/dossiers/adhd/dit-willen-kinderen-met-adhd-volwassenen-vertellen/

Wat herken jij?

• Krijg jij vaak kritiek zonder dat je zelf door hebt waar het over gaat?
• Zien anderen bij jou ook niet wanneer je hard aan het werk bent? Ook al ziet het niet zo uit?
• Wordt jouw humor en gevatheid slecht begrepen?
• Gaat het jou ook vaak te langzaam?
• Heb jij ook behoefte aan structuur, maar ook aan speelsheid en beweging?

Het is mijn ervaring dat vergelijkbare patronen niet alleen voorkomen bij kinderen en volwassenen met ADHD. Maar ook bij mensen met andere bijzonder kenmerken.

In mijn persoonlijke wereld

Veel van mijn gasten zijn bijzonder bedraad. Ook mijn kinderen zijn ruim bedeeld met bijzondere bedrading. Bovengemiddeld slim, maar ook Asperger, ADHD en ADD komt in verschillende combinaties voor. Zij zijn nu allemaal twintigers, werkend en studerend. En zij herkennen bovenstaande patronen precies. De ene is het aan het leren om aan studiegenoten en docenten uit te leggen hoe het bij het hem werkt en dat levert hem tot zijn verrassing heel veel begrip en ruimte op. De oudste werkt als researcher in een high tech omgeving en bespreekt met haar omgeving hoe ze beste mee kan in haar wereld, een wereld waarin veel verwacht wordt en met grote snelheid geleerd wordt op allerlei terreinen: technisch, sociaal, zakelijk. En de derde weet dat hij heel veel dingen tegelijk nodig heeft om te kunnen presteren en zoekt continu naar evenwicht tussen ’heel druk’ en ‘net niet té druk’. Best een opgave.

Wel of geen etiketje, inzicht in jezelf is de sleutel

Of je nu wel of geen etiketje of diagnose hebt, het is belangrijk dat je inzicht hebt in hoe jouw bedrading werkt. En dat je dat op een positieve manier kunt delen met je omgeving. Dan maak je de kans zoveel groter dat je:
• kan doen wat bij je past
• optimaal kan leren en presteren
• gezien en begrepen wordt
• je op je plek voelt.

Kan ik jou helpen bij het onderzoeken van je bedrading? Dan brengen we in kaart wat jíj nodig hebt.
Mail me gerust voor één van de GRATIS eerste gesprekken.

Werk ze!


Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book automatisch in je Inbox.

https://www.florusseotc.nl/tag/hoogbegaafd/


  • 0
werk

Hoe sta jij eigenlijk in je werk?

Tags : 

 

En zie jij het voor anderen ook scherper dan voor jezelf?

1. Hoe vertel jij aan anderen over je werk?
2. Wat is jouw voldoening?
3. Hoe gelukkig ben jij met je financiële basis?
4. Past jouw model van werken bij jou?

Deze week had ik een aantal uiteenlopende ontmoetingen met mensen die mij me, onbedoeld,  lieten realiseren hoe ik in mijn werk sta.
Gek, dat is mijn vak, daarover praten, het onderzoeken.  Bij anderen dus.
Maar als het om jezelf gaat zijn de antwoorden eigenlijk helemaal niet zo scherp. Deze week merkte ik dat ik blijkbaar ook anderen nodig heb om mezelf scherper te zien.
Misschien werkt het bij jou ook wel zo.

 

Hoe vertel jij anderen over je werk?

Ik was afgelopen week op een trainingsdag. Ik schat dat er zo’n 40 – 50 deelnemers waren en ik kende er niemand van. Er was voldoende tijd om “te netwerken”. Altijd dubbel. Ik kan dat prima, een praatje aanknopen met onbekenden, maar vind het niet altijd leuk om te doen. Dus je vraagt aan elkaar wat jou naar deze dag brengt en dan komt de vraag: wat doe jij eigenlijk?
Ik leg kort uit dat ik mensen verder help bij het maken van (werk-)keuzes, en wat er anders is voor mensen met bijzondere kenmerken.
Steevast was de opmerking dat je meteen aan mij kon merken dat ik dat met liefde en plezier doe. Klopt. Doe ik ook. En blijkbaar is dat direct aan mij  te zien en straal ik dat uit.

 

Eén van mijn cliënten uitgezwaaid.

We hebben lang samen opgelopen en deze zomer was ze eruit: ze wist hoe ze haar leven verder zinvol ging vormgeven. Met voldoening, en met een goed gevoel hoe ze de voor haar belangrijkste levensgebieden op een positieve manier en toekomstgericht kan gaan invullen. Echt bijzonder. Niet zozeer de oplossing, maar het proces naar deze keuzes.  De bos bloemen die ze bij de laatste afspraak voor mij meebracht voelde echt als een cadeau.

 

De zakelijke kant van werken, hoe zorg je voor voldoende inkomen?

Ik ging vandaag ook even langs bij mijn financiële adviseur. Ze vroeg, heel normaal, hoe het zakelijk ging. Dan weet ik dat eigenlijk niet direct. Hoe vind ik het eigenlijk gaan?

Toen ik nog bij Philips werkte had ik maandelijks een prima salaris. Die regelmaat heb ik nu niet.

Ik heb gelukkig een bloeiende praktijk met voldoende betalende opdrachten. Maar ik doe ook veel dingen waar ik niet voor betaald word.

Ik heb geen voorspelbare stroom aan workload in de maand.

Soms kloppen er veel mensen tegelijk bij mij aan, andere periodes weer wat minder. Dat vind ik best lastig. Als je voor je klanten 4 x keer per jaar de BTW aangifte en jaarrekening in orde maakt, heb je een vaste werkstroom. Als je kapper bent (en je knipt goed) komen mensen om de zoveel weken bij je terug. Ik help mijn cliënten eenmalig. Ik zwaai ze uit en ze kunnen zelf weer verder. En ik heb weer plaats voor nieuwe mensen. Steeds weer nieuwe opdrachten. Maar niet elke periode evenveel.

Dus hoe vind ik dan het gaat? Meestal prima. En soms voel ik onrust.

 

Alle hoogbegaafden aan het ondernemen.

Ik had een kennismakingsontmoeting met iemand die wilde onderzoeken of wij iets voor elkaar zouden kunnen betekenen. Hij bleek een heel eigen kijk te hebben op hoogbegaafdheid en had ook voor zoekende mensen de oplossing. Als je je slimme ideeën wilde uitgedragen kon hij je helpen dat in een marketingconcept te gieten. Als je maar durfde en niet terughoudender was dan nodig. Daar was hij optimistisch en voortvarend in.

 

Conclusies?

Dus via verschillende ontmoetingen werd ik afgelopen week verleid om na te denken over hoe ik eigenlijk zelf in mijn werk sta.

Ik doe mijn werk met heel veel plezier en enthousiasme en dat is aan mij te zien. Mensen helpen om met hart en ziel keuzes te durven maken is dankbaar werk. Ik voel dat mensen daar ook dankbaar voor zijn.

Ik ben blij met de vrijheid die ik heb in mijn manier van werken, maar heb soms moeite met de ongelijk verdeelde werkdruk en inkomen. Ik word niet meteen  blij van een manier van ondernemen waarbij de vorm en het verdienmodel belangrijker is dan de persoonlijke waarde die je voor iemand kunt toevoegen.

 

Balans opmaken.

Als ik na deze ontmoetingen het zo bekijk, kan ik eigenlijk niet anders dan mezelf een hele dikke voldoende geven voor de manier waarop ik nu werk. Vanuit mijn eigen praktijk. Met heel veel plezier. Met de vrijheid én onzekerheden die daarbij horen. Maar altijd met dankbare mensen. Het past me.

1.      Hoe vertel jij aan anderen over je werk?
2.      Wat is jouw voldoening?
3.      Hoe gelukkig ben jij met je financiële basis?
4.      Past jouw model van werken bij jou?

Wil jij onderzoeken hoe jouw balans uitpakt als je naar jouw werksituatie kijkt?
Misschien word je nog verrast!

Mail me gerust als ik je kan helpen het te onderzoeken, te waarderen en bij te sturen indien nodig!

Werk ze!
Heleen

———————————————


Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Felix Lichtenfeld via Pixabay

 








  • 0

De beste keuze maken.

Tags : 

Kies jij liever voor “nieuw” of voor verbeteren wat je hebt?

 

Keuzes maken

Deze week aandacht voor een thema van deze tijd. En natuurlijk ook bij mij aan tafel. Voor iedereen eigenlijk iets om bij stil te staan: 

Keuzes maken. Met echte aandacht je ergens aan verbinden.
Waarom vinden we het zo moeilijk om bij een keuze te blijven en daarin te investeren? Waarom denken we onbewust al snel dat er nog meer keuzes zijn? Of betere keuzes. En hoe gelukkig worden we daarvan?

 

Mensen met discipline blijken langer te leven, zijn gelukkiger en bereiken meer.

Ik schreef er al eens eerder over, in januari 2016, naar aanleiding van een lezing van filosofe Marli Huijer. Het ging over de discipline die nodig is om bij een keuze te kunnen blijven. Om niet te snel op te geven, je te laten afleiden, of weer iets nieuws te zoeken.
Waarom is het zo moeilijk?

Volgens Marli Huijer komt het doordat we leven in een wereld van overvloed.
1.      materiele overvloed
2.      overvloed aan alcohol
3.      overvloed aan tijd
4.      overvloed aan potentiele liefdesrelaties
5.      overvloed aan keuzes

( Lees hier nog eens het hele artikel )

Ook  bij mij aan tafel kwam het weer ter sprake. Keuzes maken. Blijven of toch iets anders zoeken. Bang zijn om de verkeerde keuze te maken. Weer een ander baan zoeken, Weer een bedrijfje beginnen. FOMO. Tinder.

 

Veel talenten en mogelijkheden

Mensen met veel talenten en mogelijkheden vinden het vaak moeilijk ergens voor te kiezen en daarvoor te gaan. Er zijn ook zoveel alternatieven. Wat als iets anders toch leuker lijkt te zijn? En als iets tegenvalt, lijkt het gemakkelijker om weer iets anders te beginnen, dan te investeren in het verbeteren van wat je hebt.
Op gebied van werk, in relaties, in spullen.
We zijn druk met duurzamer leven, maar hoe duurzaam zijn we eigenlijk met ons eigen leven?

Deze OMDENKEN vind ik er één om in te lijsten:

 

Het gaat niet om de beste keus te maken.
Het gaat om het maken van een keus
en er dan het beste van maken.

Kan ik jou helpen bij het maken van een keuze en er dan het beste van maken?
Mail me gerust voor één van gratis eerste gesprekken van deze maand.

Werk ze!

handtekening

 

 

 

———————————————–>

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Photo by Perfecto Capucine on Unsplash

 

 

 

 

Photo by Perfecto Capucine on Unsplash


  • 2

Hoe overtuig je anderen van je capaciteiten?

Tags : 

Deze week een lastig onderwerp. Twee voorbeelden uit mijn praktijk van hoe taai het kan zijn als je extra moeite moet doen om een ander te overtuigen van wat je in je mars hebt, als dat niet automatisch uit je CV of assessmentresultaten  blijkt.

1. Als je CV niet past bij waar je heen wilt.

Ik had al langere tijd niets van hem gehoord. We hebben al veel tijd gespendeerd aan hoe hij verder zou kunnen in zijn werk, maar tot nu toe nog geen oplossing. Zijn leerroute voerde hem langs een moeizame schooltijd en een creatieve opleiding op het st. Lucas. Heel veel geleerd. Maar zijn capaciteiten reiken zoveel verder. In het werk heeft hij grote projecten tot prachtige creatieve en innovatieve oplossingen gebracht. Hij heeft heel veel bijgeleerd in de digitale wereld. Op hoog niveau gesport, gecoacht, diverse bedrijfjes opgestart.

Een begaafde duizendpoot
met een unieke mix aan talenten en ervaring. Ook bovengemiddeld slim. (Maar daar zoekt hij nog steeds bevestiging voor)
Vastgelopen op zijn laatste werkplek. Zoekt nu iets wat bij hem past. Maar dat is nog niet gelukt. Hij heeft uiteindelijk een opleiding in digitale beveiliging gevolgd, op HBO niveau. Zijn conclusie was dat hij eigenlijk vooral bevestiging zocht dat hij op HBO niveau kan leren, maar inhoudelijk is het niet zijn richting. Toch valt het hem niet mee te  verwoorden en bespreken waar hij graag naar toe wil.

Sollicitaties lopen niet,
omdat hij steeds weer aangesproken wordt op zijn “historische” CV. Het lukt hem niet goed om zijn interesse, creativiteit en behoefte aan en capaciteiten voor complexiteit over het voetlicht te brengen. Zijn CV zo te maken dat hij gevraagd wordt voor zijn echte capaciteiten. Zolang hij geen weg vindt om te vertellen over waar hij naar op zoek is, zal hij aangesproken blijven worden op wat hij deed.

2. Afgerekend worden op een assessment dag.

Iemand vroeg me hoe ze zich het best kon voorbereiden op een assessment. Ze was gevraagd voor een mooie functie, bij een organisatie die haar al een aantal jaren kent vanuit een zakelijke samenwerking.

Ze is een intelligente dame,
academische studie afgerond, jarenlang politiek actief als raadslid in een grote stad. Privé al vele hobbels overwonnen. Een veel te drukke baan met weinig echte uitdaging. Het was gewoon veel. En nu dan deze mogelijkheid, geweldig! Maar dat assessment…. Daar heeft ze slechte ervaringen mee. Ze is niet goed in reeksen afmaken en in de onvermijdelijk rollenspellen heeft ze, als zichzelf, vaak een afwijkende aanpak.
Maar ja, toch maar gaan, hoort bij de procedure. Misschien valt het mee.

Het viel niet mee
Het liep precies volgens haar verwachting. Het assessment leverde dan ook niet op wat zij en de organisatie hadden gehoopt. Wat nu?
Hoe geef je aan dat de test situatie is wat ie is, maar dat daar een universitaire opleiding, levenservaring, raadswerk, prima werkervaring én een heel positieve persoonlijke indruk op basis van twee jaar samenwerking  tegenover staat? Wat geeft nou een betere indruk van haar niveau? Een heel leven of één dag? Wat als de organisatie het assessment als doorslaggevend argument meeneemt?  Of zegt dat ook iets over het inschattingsvermogen en de cultuur van de organisatie?

Nog geen oplossing

Voor beiden is er nog geen oplossing op het moment dat ik dit schrijf. Toch zijn dit voorbeelden van situaties die ik vaak tegen kom.
Mensen hebben bovengemiddelde capaciteiten, voldoende overtuigende wapenfeiten, en toch moeten ze heel veel moeite doen om daar de ander van te overtuigen. Of je nou
·         een opleiding meebrengt die niet bij je werk en denk en niveau past of
·         in een testsituatie niet kan laten zien wat je kan en waarom je het zo doet.
Slimme mensen brengen niet altijd meetbare harde cijfers mee die dat onderstrepen.

Ingewikkeld

·         Veel bovengemiddeld slimme mensen hebben geen afgeronde HBO of academische opleiding.
·         Slimme mensen zijn niet altijd goed in testsituaties.
·         Vacaturehouders zijn behoudend en nemen niet graag risico’s met mensen die afwijken van het gebruikelijke. Dat maakt de weg naar een passende werkplek best ingewikkeld.

Ik ben er van overtuigd dat de mensen uit bovenstaande voorbeelden uiteindelijk op hun gaan plek komen. Maar de route ernaar toe vraagt behoorlijk wat lenigheid van beide kanten.

Kan ik jou helpen

bij het vinden van een werkplek die past bij jouw capaciteiten en ambities? Laat het me weten, We maken dan een afspraak om je vragen en situatie te bespreken.

Werk ze!


Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book automatisch in je Inbox.


  • 0
wens

Voorwaarts!

Tags : 

Vorige week kreeg ik een kaart met bovenstaande quote van een vriendin die we te eten kregen. Zomaar. Het deed haar denken aan wat ik haar had gezegd de laatste keer dat we elkaar spraken, meer dan een half jaar geleden.

Dat ze niet bang moest zijn haar hart te volgen, als ze er van overtuigd was dat dit haar pad en haar diepste wens was.  Dat ze het beter hardop uit kon spreken in plaats van het een beetje vaag in het midden te houden.
En dat hardop uitspreken haar zou helpen om ook daadwerkelijk de stappen te zetten die ze had te nemen.

En zo was het ook gegaan. Deze quote deed haar denken aan mijn woorden die haar op dat moment hebben geholpen. En daarom gaf ze de kaart aan mij.


Don’t look back. You’re not going that way.

Ze was jaren geleden voor de liefde naar ons land gekomen. Wat had ze het goed hier met haar geliefde. Inmiddels is ze, verdrietig genoeg, zonder hem. Haar geliefde had ervoor gezorgd dat het haar aan niets zou ontbreken, zodat ze door kon met haar leven, in de plaats, het huis waar ze woonden.
Maar nu, zonder hem, wilde ze niet leven in herinnering, ze wil het liefste wonen in het land waar ze vandaan komt. Waar haar kinderen leven. En dat voelde ondankbaar, want ze had het hier toch goed. En hij had zo goed voor haar gezorgd, tijdens zijn leven en erna.
Maar toch,  ze wil door met het leven. Haar leven. In haar wereld.
Ze wist het eigenlijk al heel lang, en toch kostte het best moeite om dat onder ogen te zien. Hardop uit te spreken. Te vertellen tegen alle mensen om haar heen, met wie ze zo veel bijzondere jaren heeft gedeeld, samen met haar man.


Uitspreken van je wens geeft je moed om te handelen

Het inzicht wat ik haar onbedoeld mee heb kunnen geven, heeft er mede aan bijgedragen dat ze deze zomer teruggaat. Inmiddels een appartement heeft gevonden in haar geboortestreek. De verhuizing is gaan regelen. Het heeft haar, ondanks het verdriet, verlies en loslaten van wat ze hier heeft, goed gedaan.
Ze verheugt zich op het vervolg van haar leven.


Voorwaarts!

Een zelfde thema kwam vandaag bij mij aan tafel ter sprake met een van mijn gasten. Niet alleen omdat hij door ons traject de weg had gevonden om de multinational waar hij voor werkte te verruilen voor een mooie plek bij een start-up bedrijf. Maar ook omdat hij en zijn vrouw hadden besloten hun kinderen na de zomer naar een ander school te laten gaan, waar meer expertise is op het gebied dat zijn kinderen nodig hebben.
We kwamen op het maken van keuzes. Je kunt nooit meer terug in de tijd, naar het moment eerder. Een keuze maak je omdat je het de beste optie vindt, ook al zijn niet alle consequenties van die keuze positief. En te overzien. Maar terug naar het oorspronkelijke keuze moment kan nooit. Je kunt alleen opnieuw een keuze maken, met de kennis en inzichten van nu.  Ook als het minder goed uitpakt dan je had gehoopt of verwacht.  Je leeft altijd vooruit, je leven stroomt als een rivier één kant op, niet terug.


Niet terugkijken?  Juist wel!

Kijk wel terug. Zie waar je leven je gebracht heeft. Welke ervaringen hebben naar hier geleid. Waar kan je uit putten in positieve zin? Waar zitten je patronen waar je mee zou willen breken?


Vertrouw op jezelf.

Gebruik al je levenservaring om je wensen en besluiten te kunnen onderbouwen. Vertrouwen te hebben in je oordeel. Maar realiseer je dat je nooit meer terug gaat naar een eerder punt, in dezelfde omstandigheden, met de zelfde ervaring.
Als je je wens hebt toegelaten: koester die wens, spreek hem uit. Eerst voor jezelf , daarna naar je omgeving. En neem de stappen die jij te zetten hebt. Hoe het ook uitpakt. Met vertrouwen.


Hoe is met jou?

·         Herken jij je diepe wensen?
·         Durf je ze uit te spreken?
·         Wil jij wel terugkijken?
·         Wil jij met vertrouwen keuzes durven maken? (Ook als je niet alle consequenties kunt overzien? )

Dan kan ik je helpen. Mail me gerust als je

·         jouw wensen én ervaringen wilt onderzoeken
·         met vertrouwen nieuwe keuzes wil durven maken.

Van harte welkom voor één van de gratis eerste gesprekken bij mij aan tafel.

Werk ze!

handtekening

 

 

 

 

 

 

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Pexels via Pixabay


  • 0

Van de oude stempel?

Tags : 

Heb jij deze berichten deze zomer ook voorbij zien komen?

> Jongens spelen te weinig buiten. Meisjes ook.
> Kinderen kunnen niet meer leesbaar schrijven.
> Schoolkinderen krijgen nek- en rugklachten door verkeerde zithouding en niet passend meubilair. Er is ook te weinig aandacht en kennis.
> Er verdrinken vaker mensen omdat ze niet goed hebben leren zwemmen.
> Steeds meer ouders laten hun kinderen niet inenten.
> En eerder dit jaar: een deel van mensen met dyslectie leest stukken beter als ze een periode beter lees onderwijs krijgen.

 

Waarom zijn zoveel zaken niet meer vanzelfsprekend?
Is het de onderwijsvernieuwing? Zijn het de volle klassen en overbelaste leerkrachten? Is het het uit het oog verliezen van basisvaardigheden die gewoon geoefend en ingeslepen moeten worden? Is het de angst dat we kinderen onvoldoende klaarstomen voor de technologische toekomst?
Laten we ons gek maken door alle blogs en vlogs die we volgen?
Is het de smartphone? Zijn het de digiborden en IPad scholen?
Is het de angst om suf en ouderwets te zijn? Of zijn het de ouders die steeds  minder tijd maken om met hun kinderen bezig te zijn?
Is het misschien ons eigen voorbeeldgedrag?

 

En wat zouden oplossingen kunnen zijn?
Daar heb natuurlijk best mijn gedachten over. Als onderwijskundige, als moeder van drie kinderen (die hun weg, vol voetangels en klemmen naar studies en werk inmiddels hebben weten te vinden) en als professionele loopbaancoach voor hoog opgeleide en bovengemiddeld intelligente professionals.

We leven in de tijd waarin we leven. Dat kiezen we niet. Maar we hebben wel andere keuzes.

> Hoe druk we zijn, en hoe we al onze tijd volplannen met van alles.
> Hoeveel tijd we maken voor belangrijke basisvaardigheden in het leven.
> Hoeveel tijd we nemen om dingen echt te leren. Te oefenen. In te slijpen.
> Te leren volharden.
> Hoe we leren te kiezen dingen te doen waar we blij van worden i.p.v. wat anderen doen, of van ons verwachten.
> Op welke bronnen we wel en niet kunnen vertrouwen.
> Hoe we teleurstellingen incasseren.
> Ons af en toe durven vervelen.
> “Schoolse” zaken serieus nemen.

Als ik zo deze opsomming zie van dingen die bij mij naar boven borrelen, (waar ik  moeiteloos nog een waslijst aan kan toevoegen), dan komt dat op mij behoorlijk “ouderwets” over. Van de oude stempel. Het zou mij niet verbazen als we daar wel meer behoefte aan hebben dan we denken. Dat het één van de sleutels is voor een evenwichtige ontwikkeling.  Fysiek, emotioneel, sociaal, intellectueel.

Ik zie bij mijn kinderen waar ze hun evenwicht, zelfvertrouwen, ontwikkeling, vriendschappen, prestaties aan te danken hebben. In hun geval zeker niet door de waan van de dag, prestatiedrang of -dwang. Misschien wel juist door buitenspelen, tekenen, taarten bakken, fantaseren, af en toe vervelen, gamen, net zo lang oefenen tot je iets kan, gewoon samen aan tafel eten, fietsen, naar het bos, leren omgaan met frustraties en verdriet, dingen samen met ons doen, met elkaar praten, dingen leren die niet vanzelf gaan.

Ik zie ook bij de mensen bij mij aan tafel

> Waar ze succes in hebben.
> Welke waardevolle basisbagage ze hebben meegekregen.
> Wat zij hebben gemist in hun ontwikkeling.
> En waar ze behoefte aan hebben. Of op terug zouden willen kunnen vallen als ze vastlopen.

 

Ik ben ervan overtuigd dat met een goede basis in:
motoriek, je kunnen en durven bewegen,  letterlijk én figuurlijk,
(h)echte relaties,
waarden en normen
,
basisvaardigheden in brede zin,
sociale vaardigheden,
je talenten veel beter tot bloei kunnen komen in je volwassen leven.

Dus misschien is dit stukje toch een pleidooi voor een beetje meer aandacht en waardering voor “de oude stempel”. Voor de schoolkinderen van nu, mijn grote kinderen, voor mezelf én voor mijn gasten aan tafel.

Als jij ook behoefte hebt aan meer evenwicht tussen onze snelle, competitieve, veeleisende  wereld en “de oude stempel”, laat het me weten via heleenflorusse@florusseotc.nl. Ik kan je helpen.

Werk ze!

handtekening

 

 

 

 

———————————————–>

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Pexels via Pixabay


  • 0
hoogbegaafdheid

Hoogbegaafdheid: Hoogbegaafden, grijp je kans!

Tags : 

Hoogbegaafdheid: Hoogbegaafden, grijp je kans!

Deze maand staat bol van de activiteiten en aandacht voor hoogbegaafdheid. Dat is goed nieuws. Mensen die weten of vermoeden dat ze kenmerken van hoogbegaafdheid hebben, kunnen een stuk gelukkiger worden met zichzelf als ze er meer over weten, meer begrijpen en zichzelf beter kunnen plaatsen. Als ze mensen ontmoeten die dezelfde ervaringen hebben. En dezelfde kenmerken.

En toch, ik schrijf het met schroom op, voel ik me soms ongemakkelijk bij al die aandacht. Persoonlijk heb ik vaak moeite met de “kleur” van onbegrip, niet gezien worden, moeilijk, lastig, die er nog al eens doorheen sijpelt.

Laat ik je hier iets vertellen over mijn uitdagingen in leven en werk.
Hoogbegaafdheid is de rode draad in mijn leven, hoewel ik daar de eerste 33 jaar van mijn leven geen benul van had.
> Ik was een slim meisje, met slimme broers en ouders. “Gewoon” door de basisschool gehuppeld, waarbij ik de helft van de tijd plantjes water heb gegeven, letterdozen heb gesorteerd en bibliotheekboekjes heb geplakt, omdat ik altijd heel snel klaar was met mijn werk. Ik voelde me altijd wel anders dan anderen, een beetje een toeschouwer, maar daar had ik niet echt last van.
> Gestudeerd in Nijmegen, gewoond in een huis met slimme (natuurkunde) studenten (die ik nog jaarlijks zie). Mijn eerste baan bij Philips, tussen de slimme techneuten. Ik paste er prima.
> En toen kreeg ik een gezin. Mijn oudste bleek ook een slim meisje. Maar pas toen zij 4 was, zag ik dat ze anders was. Dat ze dacht en handelde zoals mijn volwassen gesprekspartners. Hoe kon dat? Ze ging nog niet eens naar school! Waar had ze dat geleerd?

Pas toen was mijn interesse in hoogbegaafdheid gewekt. Ik ging lezen, zocht kennis, liet me testen bij Mensa, ontmoette daar Noks Nauta, die een pionier is geworden op het gebied van onderzoek naar hoogbegaafdheid bij volwassenen. Ik heb alle aandacht zien groeien. Voor volwassenen én voor schoolkinderen. Ik herkende van alles bij mezelf en in mijn omgeving.

Ik kreeg drie kinderen. Alle drie bovengemiddeld slim. Alle drie jarenlang met buikpijn naar school. Voor hen was er nog geen extra uitdaging binnen de school. Dat probeerden we thuis te bieden. En gelukkig met succes. Ze hebben, weliswaar in hun eigen tempo, de middelbare school afgemaakt. Zijn alle drie uiteindelijk bij een studie beland die echt bij ze past. En belangrijk: ze hebben een fijn sociaal leven, kunnen relaties aangaan. Ze voelen zich altijd “anders”, op heel veel terreinen, maar ze hebben geleerd daarmee om te gaan. Zich te redden in omgevingen waar ze zich niet op hun plek voelen. En mensen te zoeken waar ze zich wel prettig bij voelen.

Ook ik kon uiteindelijk niet blijven waar ik werkte, zocht binnen de organisatie om de twee, drie jaar naar nieuwe uitdagingen, maar ik vloog uiteindelijk tegen de muren op. Ik heb toen maar ontslag genomen en werk nu al jarenlang vanuit mijn eigen praktijk. Met hoogbegaafden die hetzelfde willen als ik en mijn kinderen.

Plezier, voldoening, lekker werken of studeren, loon naar werken, een fijn sociaal leven met waardevolle relaties.  
Als je je draai niet hebt kunnen vinden in het leven door je hoogbegaafdheid kan inzicht in jezelf je absoluut verder helpen.
Mijn ervaring in mijn werk is hetzelfde als in mijn gezin.

> Erken en accepteer dat je net anders bent dan 98% van de mensen om je heen. Dat maakt je geen beter mens, maar wel anders.
> Zoek uit wat jij nodig hebt om je uit te dagen, te stralen, dat te bereiken wat je graag wil.
> Oefen, oefen, oefen met die dingen die je misschien niet graag doet, niet zo gemakkelijk af gaan, maar die je wel in je gereedschapskist nodig hebt. Dat maakt je kans groter om een plekje te vinden in de maatschappij en te komen waar je wilt.

Ieder mens moet zijn eigen weg zoeken. Als je afwijkt van het gemiddelde, past ook een afwijkende route bij jou. Geldt voor iedereen. Met of zonder HB, ASS, HSP AD(H)D of andere bijzondere kenmerken.
Mijn kinderen en de gasten bij mij aan tafel zijn blij met de inzichten in zichzelf en handvatten die ze hebben gekregen.
> Wat ze van nature hebben meegekregen
> Waarin ze “anders “zijn
> Wat ze nodig hebben
> Wat ze extra kunnen oefenen of ontwikkelen..

Garanties op succes zijn er niet. Maar ik word er gelukkig van als ik zie hoe mijn gasten én mijn kinderen, zien waar hun kansen liggen. Ze weten te grijpen. En weten hoe ze bij kunnen sturen als het nodig is.

Kan jij hulp gebruiken bij het vinden of grijpen van je kansen?  Laat het me weten!

Werk ze !
handtekening


  • 0

“Met lege handen” is soms juist een geluk.

Tags : 

Soms sta je opeens met lege handen. Misschien een beetje ingecalculeerd, of toch onverwacht. Bij lege handen denk ik meteen aan de sporters die zonder medaille terugkeren uit Rio. Ranomi, Epke, Jeroen Dubbeldam. En eigenlijk ook Youri van Gelder. Zo lang getraind, weten dat je tot de wereldtop behoort, naar dit toernooi toe geleefd en dan geen prijs winnen.

En of het nu komt door letterlijk misgrijpen, je niet aan de afspraken houden of dat je nog geen idee hebt hoe het zo kon lopen, ieder voor zich moet weer door met zijn of haar leven. Je tijd opnieuw gaan invullen. Misschien met wat je al deed, maar dan anders.  Of met iets heel anders. Jezelf weer neerzetten.

Ranomi zei terecht dat een gouden medaille nooit vanzelfsprekend is. Epke maakt zich zorgen om zijn vingers. Niet alleen voor de rekstok, maar ook voor zijn leven als chirurg.

Ik kreeg laatst een artikeltje toegestopt uit Trouw van 13 augustus. Van Ger Post, docent Brain and Cognitive Sciences aan de Universiteit van Amsterdam.

Over zijn “tegeltjes wijsheid”: Vier je mislukking. Zijn betoog is dat we elkaar én onszelf vaak hard afrekenen als iets niet goed loopt. Het gaat vaak over winnen, zelfvertrouwen, winnaarsmentaliteit. Maar zijn dat echt de succesfactoren?

Misschien leer je wel veel meer van mislukkingen. Het geeft weer ruimte om te kijken hoe je iets de volgende keer beter kan doen. Succes is ook een gevolg van hoe je met mislukkingen omgaat en succes of geen succes kan net zo goed het gevolg zijn van iets buiten jezelf.
Onderzoek het. En ga weer door.

Mijn middelste heeft geen succes weten te maken van zijn eerste studiejaar. Het viel hem niet mee dat te ervaren. Wat een domper, het voelde voor hem als mislukking. Maar het gaf hem wel weer de ruimte om te onderzoeken waarom zijn eerste keuze hem, ondanks zijn capaciteiten en interesse, toch niet past. Hij heeft goed gekeken naar zichzelf en een opnieuw keuze gemaakt. Eén die waarschijnlijk veel beter bij hem past en waar hij blij van wordt. Ook al valt zo’n verandering hem niet mee.
Zonder zijn mislukking had hij dit nooit bedacht.

Zelf ervaar ik een ander soort van “lege handen” gevoel. Niet als mislukking, maar als in “weer ruimte over”. Ik heb de jongste van mijn kinderen deze zomer uitgezwaaid. De dagelijkse zorg en opvoeding zitten er wel zo’n beetje op. En hoewel ze altijd op mij terug kunnen vallen als het nodig is, zij moeten het nu vooral zelf gaan doen.
En dat geeft mij letterlijk en figuurlijk weer ruimte. In mijn huis, in mijn aandacht, in mijn dag. Wat heeft meer aandacht nodig dan ik de afgelopen jaren heb kunnen geven?. Hoe kan ik dingen anders of beter doen, nu ik geen excuus meer heb dat ik er geen tijd en ruimte voor heb? Best spannend. Maar ook een verademing. Er gebeuren vanzelf weer dingen die ik niet had verwacht.

Je hebt eerst leegte nodig voor het zich weer kan vullen.
Niets blijft zoals het nu is, er komt altijd weer een nieuw moment.

Welke ruimte zou jij willen maken en opnieuw willen vullen?
Kan ik jou ook helpen bij het werken aan jouw successen en het omgaan met je mislukkingen?

Laat het me weten!
Werk ze!

handtekening

 

 

 

 

———————————————–>

Wil je Burn-out of Bore-out vóór zijn? In mijn gratis E-book ‘In 5 stappen weer fluitend naar je werk!’ vind je handvatten die jou helpen om op tijd bij te sturen. Schrijf je dus nu in voor mijn E-zine en je krijgt het E-book cadeau!

Afbeelding van Pexels via Pixabay


  • -

Hoogbegaafden willen ook gewoon lekker werken!

Tags : 

Hoe vaak krijg ik de kans om in een kort filmpje te vertellen over wat je als hoogbegaafde nodig hebt om met plezier te werken? Niet zo vaak en drie minuten is ook best kort. Bij mij aan tafel neem ik daar veel meer tijd voor.
Maar het gaat me aan het hart en daarom ben ik blij met deze gelegenheid.

Ik ken heel veel hoogbegaafden die het prima naar hun zin hebben, lekker werken, weinig bezig zijn met hun hoogbegaafdheid.
Maar ik ken er ook veel die niet (meer) lekker op hun plek zitten.
Voor alle hoogbegaafden geldt: áls je vastloopt en je zoekt hulp, dan heb je iemand nodig die weet hoe het is om met deze kenmerken te leven. Hoogbegaafdheid hoort altijd bij je, gaat nooit weg en speelt altijd een rol in je werk, leven en relaties.
In het filmpje laat ik graag zien dat er een hoop te winnen is als je begeleiding vindt die bij je past.

Dit zijn alvast drie dingen die ik zelf belangrijk vind om te delen:

1. Hoogbegaafd is meer dan slim en een IQ van >130. Natuurlijk is een IQ test een goede indicatie. Hoogbegaafden leren snel, nemen snel informatie op, hebben vaak een goed geheugen en doorzien heel snel dingen. Maar hoogbegaafden staan ook net anders in het leven. Bijvoorbeeld:

> Ze hebben grote behoefte aan autonomie
> Ze zijn heel kritisch (op zichzelf én anderen), leggen de lat altijd hoog
> Hebben een groot rechtvaardigheidsgevoel
> Zijn snel toe aan nieuwe uitdaging
> Hebben vaak last van faalangst

2. Hoogbegaafden kan je overal tegenkomen. Sommigen hebben geen afgeronde opleiding, geen passende werkplek. Anderen zijn juist heel hoog opgeleid, universitair, gepromoveerd. Sommigen weten het van zichzelf, anderen niet. Of komen er pas later in hun leven achter, bijvoorbeeld omdat ze als volwassene toch vastgelopen zijn. Of omdat hun kinderen het blijken te zijn.

3. “Hoogbegaafden zijn net mensen”. Ze hebben, zoals zovelen, behoefte aan leuk werk, een fijn leven met voldoende inkomen, gewaardeerd worden, fijne relaties, verbinding en aansluiting. Maar wel met ruimte voor hun bijzondere kenmerken.

Ik werk vaak met mensen die al een succesvol pad hebben afgelopen. Goed opgeleid, uitdagende eerste baan, tweede baan volgt als vanzelf, derde vaak ook nog, maar dan loopt het spaak. Onvrede, motivatieverlies, frustratie, botsingen op het werk (en soms ook privé). Juist mensen die gewend zijn dat ze overal goed in waren, blijken niet zo goed te zijn in zichzelf helpen als ze vast lopen. En helaas vinden ze ook weinig klankbord en mensen die hen weer verder kunnen helpen. Omdat hun kenmerken speciale aandacht vragen. Er is meestal meer nodig dan een goed gesprek en het invullen vragenlijsten. Dat werkt niet voor hoogbegaafden.

Ik vind het geweldig om deze mensen weer zelfvertrouwen en perspectief te bieden. En heel vaak komt dan ook de volgende baan dan weer in het vizier.

Hoogbegaafden kunnen weer floreren door maatwerk hulp. Geen stempels, maar handvatten!

Dit is vast weer veel te veel om te vertellen in een item van drie minuten Maar ik ga het gewoon proberen. Op gevoel. Oordeel zelf of het me gelukt is en bekijk het filmpje!

Kan jij ook handvatten gebruiken? Laat het me weten!

Werk ze!

handtekening


  • 2

Mijn boodschap op televisie!

Tags : 

 

20151215235416

 

Hoe vaak krijg je die kans?
Een paar weken geleden werd ik gebeld door een programmamaker van RTL 4. De redactie van hun programma Mijn Leven, mijn gezondheid wil graag een item maken over hoe je op een prettige manier kan leven en werken als je hoogbegaafd bent. En of ik, als specialist op dit terrein, daar iets over wil vertellen in hun programma. Wow, geweldig! Dat ze mij, vanuit het niets, daarvoor benaderen. Verrassend.

Een mix van gedachten en ideeën buitelden door mijn hoofd. Het programma ken ik eigenlijk niet, kijk ik ook nooit naar. En ben ik de expert die ze zoeken? Hoe kan ik in drie minuten delen waar ik bij mij aan tafel echt meer tijd voor neem? Een verrassing én compliment dat ze mij voor dit item gevraagd hebben.
En ja, ik ga het natuurlijk doen. Een avontuur.

Dit zijn alvast drie dingen die ik zelf belangrijk vind om te delen:

Hoogbegaafd is meer dan slim en een IQ van > 130. Natuurlijk is een IQ test een goede indicatie. Hoogbegaafden leren snel, nemen snel informatie op, hebben vaak een goed geheugen en doorzien heel snel dingen. Maar hoogbegaafden staan ook net anders in het leven. Bijvoorbeeld:

> Ze hebben grote behoefte aan autonomie
> Ze zijn heel kritisch ( op zichzelf én anderen), leggen de lat altijd hoog
> Zijn snel toe aan nieuwe uitdaging
> Hebben vaak last van faalangst

Hoogbegaafden kan je overal tegenkomen. Sommigen hebben geen afgeronde opleiding, geen passende werkplek. Anderen zijn juist heel hoog opgeleid, universitair, gepromoveerd. Sommigen weten het van zichzelf, anderen niet. Of komen er pas later in hun leven achter, bijvoorbeeld omdat ze als volwassene toch vastgelopen zijn. Of omdat hun kinderen het blijken te zijn.

“Hoogbegaafden zijn net mensen”. Ze hebben, zoals zovelen, behoefte aan leuk werk, een fijn leven met voldoende inkomen, gewaardeerd worden, fijne relaties, verbinding en aansluiting. Maar wel met ruimte voor hun bijzondere kenmerken.

Ik werk vaak met mensen die al een succesvol pad hebben afgelopen. Goed opgeleid, uitdagende eerste baan, tweede baan volgt als vanzelf, derde vaak ook nog, maar dan loopt het spaak. Onvrede, motivatieverlies, frustratie, botsingen op het werk (en soms ook privé). Juist mensen die gewend zijn dat ze overal goed in waren, blijken niet zo goed te zijn in zichzelf helpen als ze vast lopen. En helaas vinden ze ook weinig klankbord en mensen die hen weer verder kunnen helpen. Omdat hun kenmerken speciale aandacht vragen. Er is vaak meer nodig dan een goed gesprek en het invullen vragenlijsten. Dat werkt niet voor hoogbegaafden.
Ik vind het geweldig om deze mensen weer zelfvertrouwen en perspectief te bieden. En heel vaak komt ook de volgende baan dan weer in het vizier.
Hoogbegaafden kunnen weer floreren door maatwerk hulp. Geen stempels, maar handvatten! 

Dit is vast weer veel te veel om te vertellen in een item van drie minuten in een magazine-achtig televisie programma. Maar ik ga het gewoon proberen. Op gevoel. Oordeel zelf of het me gelukt is en bekijk het filmpje bij RTL 4 Mijn leven, mijn gezondheid. Of, na de uitzending, op mijn website.

Kan jij ook handvatten gebruiken? Laat het me weten!

Werk ze.

handtekening